Wattys 2020 Genç Yetişkin kazananı.🏆
Yıldızlar üzerimizde parlarken kafamı kaldırdım. Gözlerindeki derinliğe bakmaya dayanamıyordum. Bir erkeğin beni bu şekilde etkilemesine izin veremezdim ama şu an yanımda oturmuş yıllardır korktuğum şeyi bana hi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Donuk Ve Soluk Geçmiş
Bir sonraki birkaç gün boyunca gün Batı, babası ile irtibat halindeydi. Askeri birlikler harekete geçmiş, annemin kurulu düzenini bozmaya az kalmış. Ayrıca Rus Heyeti ile de gerekli anlaşma sağlanmış. Onların istediği gibi toprak ya da bölge verilmeyecek, sadece girişlerde bazı toleranslar sağlanacakmış.
En azından Batı'nın söyledikleri bunlardı.
Yağmur ve Eda, ütün günlerini pencerenin kenarında duran eski koltuğumuzda oturup sohbet etmekle geçiriyorlardı. Yorgunlardı, olan bitenden dolayı yıpranmışlardı. Batı ve Doğu sürkli yeni durumu kontrol ediyor ve olabildiğince tetikte bekliyorlardı. Yine de Doğu'nun yavaş yavaş duvarlarını kırdığını ve eski benliğini göstermeye başladığının bilincindeydim. Özellikle de Eda'nın yanındayken gözlerinin içi gülüyordu.
Sanırım gözlerden uzak, gösterişsiz, gerçek sevgiyi yeni yeni anlıyordu. Ve ben onu kendi kardeşimmişçesine çok seviyordum, mutlu olmaya başlaması hoşuma gidiyordu.
Kaya gününün çoğunu tek başına, sessiz bir şekilde geçiriyordu. Çoğu zaman -Yağmurla kendi aralarında böldükleri- odadan çıkmıyor ve tahminimce kız kardeşini düşünüyordu. Herkesin tutunacak bir şeyi varken o tamamen beklentisiz gözlerle bakıyordu.
Ben ise...
Hmm sanırım Kaya'dan pek farkım yoktu. Ama Batı vardı yanımda, çok çalışsa da geceleri uyuyabileceğim bir beden vardı. Ruhu beni kendine hapsetmiş sıcak bir beden... uyanıp nefes alışını izleyip duruyordum.
Onun dışında düşündüğüm tek şey babamdı, gönderdiğim mesajlara hala cevap vermiyordu. En son ipuçlarını bulmam için Batı tarafından yazılmış kelimeler duruyordu.
Laptop'ı kucağımdan kaldırıp masanın üzerine bıraktım. Derin bir iç çekip yan koltukta oturan Doğu'ya baktım. Başını kaldırdığında yüzünde küçük bir gülümseme ile göz göze geldik. ''sanırım çok yaklaştık.'' dedi. Yerinden kalkıp koridora, muhtemelen Batı'nın olduğu odaya gitti.
''Ne oldu be şimdi?'' diye sordu Yağmur.
''Sanırım şehrin kontrolünü almaya başladılar.'' diye yanıtladı Eda. Kahverengi saçları boynundan aşağı iniyordu. Hala bacağında sargı vardı ama yarası iyice kapanmak üzereydi. Yağmur olsa çoktan o sargıyı çıkarıp atmıştı. Yüzünde oluşan gülümsemeyle düşündüğüm şeyi anlamış gibi bana baktı.
''Sonunda eski günlere dönebileceğiz.'' dedi çekik gözlerini kısarak. ''umarım yaz hemen gelir.''
''Ben o kadar umutlu değilim, her şey öyle karışık ki.'' dedi Eda. ''ayrıca Kaya'nın kardeşi de hala onlarda,''
''Onlarda değil, onlarla.'' dedim düzelterek. ''kendi isteğiyle gittiğini düşünüyorum.''
''Biz nasıl anlamadık ama, ikisinin arasında böyle bir şey olduğunu hiç fark etmedik.'' dedi Yağmur.
