Wattys 2020 Genç Yetişkin kazananı.🏆
Yıldızlar üzerimizde parlarken kafamı kaldırdım. Gözlerindeki derinliğe bakmaya dayanamıyordum. Bir erkeğin beni bu şekilde etkilemesine izin veremezdim ama şu an yanımda oturmuş yıllardır korktuğum şeyi bana hi...
Final bölüme hoşgeldiniz. Keyifli okumalar perilerim 🐞🐾
Ronan Taylor Swift • Çöp ♡ Hande Yener
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çalınmış Gökyüzü
"Aşk beni kendi kelimelerimle yenmişti. Ona küçücük bir izin vermiştim, o da beni mahvetmişti."
O yaz günü, güneşli bir gün, açık mavi bir atmosfer üzerimizde umut verircesine açıldı. Kıvanç dönüp bizi o evden aldığında sorduğum sorularla beynini allak bullak ettim. Sırf o soruları duymamak için bile beni geçiştiren bazı cevaplar veriyordu ama tatmin olmuyordum. Çünkü korkuyordum. Başta geldiği için çok sevinsem de sonradan yüzünde gördüğüm o ifade öyle endişeye düşürmüştü ki beni, çenemi kapalı tutamıyordum. Şoför koltuğunun yanına geçmiş olmam da buna katılınca Kıvanç ciddi bir sıkıntıya düşmüştü. Eda ve Şura arka koltuklara geçmiş, Yağmur ve Met ise başka bir arabayla alınmıştı. Arka arkaya onları eve bırakmak için şehre doğru ilerliyorduk.
"Yüzünde çok değişik bir ifade var, ne olup bitiyorsa artık söyle!!"
Ardında binlerce umut aradığım yeşil gözlerini son kez bana çevirdikten sonra yola bakmaya devam etti. Öfkeyliydi ama kime öfkeli olduğunu bilmiyordum. Onu ilk defa bu kadar gergin bir halde görüyordum. Tavırları ve duruşu bende huzursuzluk yaratıyordu.
"Eğer soran olursa yanınızda Kaya, Batı ve Doğu yoktu, evde olanlar sadece sizdiniz, tamam mı?" diye sordu.
Bir an başımı çevirip arkada şaşkın ve suskun bir şekilde bekleyen Eda ve Şura'ya baktım. Şura her ne kadar bunca zaman boyunca tüm bu olaylardan uzak kalmayı tercih etmişse bile, şimdi tam ortasında sayılırdı. Eda ise kalbindeki duygular yüzünden bu haldeydi. Aşk insana hiç yapmayacağı şeyleri yaptırıyordu. Onu da bizimle belaya atmıştı. Ben de onlar kadar şaşkındım, hiçbir şey anlayamıyordum. Bu acele, bu kandırmaca, bu telaş neydi?
"Tamam, ne olduğunu anlatmayacak mısın?" diye sordum tekrar. "onlar nerede, neden yanımızda kaldıklarını saklıyoruz?"
"Şehir dışına gönderildiler," diye yanıtladı beni şaşırtarak. "uzun bir süre de orada kalacaklar, kimsenin onları buraya getirdiğimi bilmemesi lazım." diye yanıtladı.
"Şehir dışı mı?" diye sordum. "Neden?"
"Evet Emsal, şehir dışı." dedi. Ses tonu sus artık der gibi çıkıyordu. "Detayları seninle konuşacağız ama şu çocukları önce eve bırakalım..."
"Ne zaman dönecekler?" diye sordu Şura. Kıvanç dikiz aynasında ona baktıktan sonra bir süre sessiz kaldı. Arabanın içi insanı dehşete düşürecek kadar ıssızdı sanki.
