Wattys 2020 Genç Yetişkin kazananı.🏆
Yıldızlar üzerimizde parlarken kafamı kaldırdım. Gözlerindeki derinliğe bakmaya dayanamıyordum. Bir erkeğin beni bu şekilde etkilemesine izin veremezdim ama şu an yanımda oturmuş yıllardır korktuğum şeyi bana hi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her Zihin Bir Cehennemdir
"Belki de içinde yaşadığın kafeste bir çıkış yolu vardır. Unutma, yaratıcı her zaman bir kapıyı açık bırakır."
Yanımda uyuyan beden, kollarını bana dolamış ve sabahın ilk ışıklarına yaklaşırken beni boynunun içine saklamıştı. Tenindeki kendine has erkeksi kokusu burnuma doluyordu. Evimdeydim. Gün ışığı perdeden sımsıcak bir şekilde bize vuruyordu. İnce örtü bedenlerimizi yarı yarıya örtüyordu ve uzaktan şehrin uyanan sesleri geliyordu. Ağaçtaki kuşların sesleri geçip giden birkaç arabanın motor sesine karışıyordu. Hayat güzeldi. Uyanıp nefes almak için güzel sebepler vardı. Gökyüzü apaydın bir şekilde yeryüzünü selamlıyordu.
Ve en güzeli, Batı'nın tatlı nefesi odamın içine dağılıyordu, tıpkı kokusu gibi.
Gözlerimi açtığımda hissettiğim ilk şey burnumun hemen üstünde usulca atıp duran atar damarın minik hareketliydi. Sonra cezbedici kokusu burnuma doldu ve göğsünün hafif hafif inip kalkışı bedenime değdi. Güçlü kolu bedenimi öyle sarmıştı ki, hareket etmek çok zordu.
Başımı boynundan çıkarıp yüzüne baktım. Güneş ışığı tenine vuruyor ve ona kutsal bir görüntü katıyordu. Saçları bir prensin saçlarını andırır gibi dolgun ve parlak olsa da en az bir serserinin saçları kadar dağınıktı. Gözleri huzurlu bir uykunun kollarına atılmış gibi kapalıydı. Kirpikleri, ona vuran ışıkla beraber tenine küçük küçük gölgeler bırakıyordu. Ve ben ona tekrar tekrar aşık oluyordum.
Dirseğimden güç alarak diğer elimi kaldırdım ve parmaklarımı yastığa dağılmış saçlarında gezdirdim. Yumuşak teller parmak uçlarımda kayıp gidiyordu. Yorgun gözlerini açtığında başımı ona yaklaştırdım ve kulağına doğru fısıldadım.
"Uyumaya devam et, sevgilim."
Parmaklarım yanağından ensesine doğru ilerlemeye başlayınca yanağında küçük bir kıvrılma oluştu. "Cennette miyim?" diye sordu. Uykulu sesi, rüyada bilinçsizce mırıldanır gibi çıkmıştı.
"Uyu." diye fısıldadım tekrar. Onu uykusuz ve yorgun görmeye dayanamıyordum. Bir annenin çocuğuna duyduğu şevkati en derin şekilde ona duyuyordum ve bunun ne anlama geldiğini henüz bilmiyordum. Sadece henüz bunu bilmek için erkendi.
Tekrar gözlerini kapattı ama eli yaramaz bir şekilde tişörtümün altına girip çıplak sırtımda gezintiye çıktı. Tenime dokunan parmakları ürpertiler bırakarak sürtüne sürtüne yukarı çıktı. Ben de ensesinde duran yumuşak saçları okşuyordum. Daha mutlu olamam diye düşünüyordum.
Dünya hep kötü bir yer olarak kalacaktı ama belki de içinde yaşadığımız kafeste bir çıkış yolu vardı. Çırpınıp durmaktan belki de göremiyorduk. Yaratıcı her birimiz için birer kapı aralamıştı ve biz bunu göremeyecek kadar umutsuzduk. Batı ve onun uykulu soluklarının yanında sessiz bir sabaha uyanmak bana o kapıdan sızan ılık rüzgarı hissettirmişti.
