Wattys 2020 Genç Yetişkin kazananı.🏆
Yıldızlar üzerimizde parlarken kafamı kaldırdım. Gözlerindeki derinliğe bakmaya dayanamıyordum. Bir erkeğin beni bu şekilde etkilemesine izin veremezdim ama şu an yanımda oturmuş yıllardır korktuğum şeyi bana hi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eda'nın Kaleminden.
"Sevgili günlüğüm, bazen kendimi çok yalnız hissediyorum. Koca dünya dönüp duruyor ve günler gecelere karışıyor. Her şey yaşlanıyor, her şey ölüyor ama sanki hiçbir şey düzelmiyor. Her zaman bu kuyunun içinde karanlıkta bekliyorum. Dışarıda aydınlanıp duran capcanlı bir hayat var. Ama ben burada oturmuş, bu odanın içinde nefes almakta zorlanıyorum. Kalp kime aitse yanında onu istiyor ve ben onca kişinin içinde bile kendimi hüznün içinde boğuluyor gibi hissediyorum. Çünkü kalbimin ait olduğu adam uzaklarda bir yerlerde. Belki uyuyor, belki de canı yanıyor, bilmiyorum ama onu o kadar çok özlüyorum ki.
Hiç dokunmadım ona. Hiç bakmadım gözlerinin içine, doya doya. Sesini hep başkaları için konuşurken duydum. Bana tek kelime bile etmedi. Yine sevgisini içimde, kalbimin en dip köşesine kadar sakladım. O beni hiç sevmedi biliyorum, kendi zihnimde bir deli gibi konuşup durdum onunla. Geceler ve gündüzler boyunca benimle konuştuğunu, bana baktığını resimledim. Kendimi ona ait hissettim, tıpkı bir evmiş gibi.
Bazen kendime diyorum ki ne o bir ev, ne de sen ona aitsin. Bunu düşünmek bile öyle acı veriyor ki, ruhum onun yanında olmak için çırpınıyor.
Biliyor musun çok suçlu hissediyorum. Keşke kaçıp uzaklaşmak yerine ben de gitseydim. Keşke beni de onunla birlikte alıp götürselerdi. Kim bilir tek başına ne yapıyordur şimdi? iyi midir, tok mudur? Kimseye göstermez ama çok masumdur o. Bazen çevreye baktığında çocuksu gözlerindeki tertemiz kişiyi görüyorum. Koskoca dünya herkesi parmaklarında oynatıp duruyor ama o öyle güzel ki, onu gördüğümden beri başım dönmüyor.
Keşke gelse. Ne nankörmüşüm ama! Gözlerimin önünde, güvende bir şekilde mutkuyken nasıl da ağlayıp sızlanmışım. Oysa mutlu olmam için onun gülüyor olması yeterliymiş.
Lütfen geri gelsin. Yemin ediyorum geceleri oturup beni hiç görmediği için ağlamayacağım. Yemin ediyorum diğer kızlar gibi ona yakın olamadığım için şikayet edip durmayacağım. Sadece gelsin ve gülümsesin. Ruhum öyle yara bere içinde ki, sadece onun varlığı dindiriyor acımı.
Gözleri, yüzündeki masum ifadesi, sesindeki çocuksu yaramazlığı ve bitmek bilmez neşesi... Onun kötü şeyler yaptığını duyduğumda buna inanamadım. Ah ne aptalım! Sanki çok iyi tanıyormuşum gibi konduramadım ona bunu. Yapmamıştır dedim. Ama ben İlay değilim, nereden tanıyabilirim ki onu? Hiç sarılmadım ona, hiç oturup sohbet etmedim. İlay gibi olamam ben. Ne onun kadar güzel ne onun kadar yetenekli ne de onun kadar şanslıyım. Ben sadece yoksul bir ailenin çaresiz küçük bir kızıyım. Aşka vaktim yok, mutluluğa ve üzüntüye de. Eğer bu son sınavı kazanamazsam zavallı babamı hayal kırıklığına uğratacağım. Kim beni yanında ister ki? Onun yerinde olsam ben de beni istemezdim.
Öyle hak veriyorum ki ona.
Yine de kalp dinlemiyor. Özlemini çekiyor derin derin. İç geçiriyor ve acı veriyor. Onu istiyor yanında.
Oysa onun kalbi benimkinden çok uzaklarda. Bedeninden bile daha uzak. Ben onun sevdası ile yanıyorken o kim bilir nerelerde.
Eğer mutlu olacaksa benden ülkelerce uzak olmasına razıyım. Ama lütfen güvende olsun. Gülüşü hiç düşmesin yüzünden. Kimi seviyorsa onunla olsun.
Kilometrelerce uzakta olsun ama mutlu olsun. Ben bir şekilde toparlanmanın yolunu bulurum."
•••
*Nasıl yazmış olursam olayım, bana sorarsanız Eda her hali ile Doğu'yu fazlasıyla hak ediyor. Sakın siz de onun gibi kendinize haksızlık edip sevdiğiniz herhangi bir insanı hak etmediğinizi düşünmeyin. Bunu ben de kendime çok yaptım ama gerçek şu ki hepimiz sevmeyi ve sevilmeyi hak ediyoruz.*
