Wattys 2020 Genç Yetişkin kazananı.🏆
Yıldızlar üzerimizde parlarken kafamı kaldırdım. Gözlerindeki derinliğe bakmaya dayanamıyordum. Bir erkeğin beni bu şekilde etkilemesine izin veremezdim ama şu an yanımda oturmuş yıllardır korktuğum şeyi bana hi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Siyah Tehditlerin Mavi Gölgeleri
"Emsal, n'apıyorsun burda?"
Kıvanç merakla bana bakarken içimdeki ağır öfkeyle tek kelime edecek gücü bulamadım.
"İyi misin?"
Istemsizce odanın bir köşesine dönen bakışlarımı Kıvanç'a çevirdim. Çatılmış kaşlarım onu endişelendirmeme sebep oluyordu.
"Evet iyiyim. Not defterimi kaybettim. Burada mı diye bakmaya gelmiştim ama yok.." dedim, neyse ki Kaya'nın bıraktığı not ve fotograflar çantamın içinde sessizce duruyordu. Son anda çantanın fermuarını kapatamamıştım ama kolumla üstünü örtmeye çalışıyordum. Belli etmek, bu şekilde gözünden düşmek istemiyordum.
"Pek iyi görünmüyorsun, hasta mısın?"
Yanıma gelip elini alnıma koyduğunda önemli bir şey yokmuş gibi gülümsedim.
"Biraz midem bulandı ama şimdi iyiyim, hastalanacağım galiba." dedim hemen.
"Ateşin de yok zaten, eve git dinlen. Okuldan çıkınca seni görmeye gelirim." dedi. Yeşil gözlerine, söylediğim yalanları göstermeden baktım.
"Tamam, görüşürüz."
"Eve bırakmamı ister misin?"
Arkamı dönüp son kez baktım.
"Hayır gayet iyiyim, gidebilirim."
Odadan çıktığımda tüm öfkem göğüs kafesimi dolduruyordu. Bu sadece bir fotoğraf meselesinden çok uzaktı artık. Tehdit, izinsiz kişisel alanlara girme ve çok daha fazlası vardı. Kaya kendinde tüm bunları yapma iznini nereden buluyordu bilmiyordum ama beni en çok sekteye uğratan Batı'nın yalan söylemiş olmasıydı.
Koridorda yürürken elimdeki telefonla numarayı kaydettim ve kime ait olduğuna baktım. Numara da Kaya'nındı. En azından kendi numarasını kullanacak ve kendi adıyla not bırakacak kadar cesurdu.
Zihnimde dönüp yer edinen bir yılan kulağıma tıslıyor ve 'Kıvanç'ın her şeyi öğrenmesi çok da önemli değil' diyordu. Önemli olan, kelimelerimi içimde tutmak yerine Kaya'nın yüzüne tükürür gibi söylemekti. Kıvanç'ın güveni azalsa da kendimi bir şekilde açıklardım, o da hep arkamda dururdu. Ama bana yapılan tek bir şeye susarsam bunun arkası her zaman gelecekti.
Hesap sormalıydım.
Kaya'nın nerede olduğunu biliyordum. Okul takımıyla basket turnuvasına hazırlanıyorlardı. Batı da orada olmalıydı.
Evet kesinlikle hesap sormaya gidecektim.
Adımlarım spor alanına doğru hızlanırken boş koridorda bu adımlarımın ritimli sesi yankılanıyordu. Öfkeden tenim yanıyor gibi hissdiyordum.
