Wattys 2020 Genç Yetişkin kazananı.🏆
Yıldızlar üzerimizde parlarken kafamı kaldırdım. Gözlerindeki derinliğe bakmaya dayanamıyordum. Bir erkeğin beni bu şekilde etkilemesine izin veremezdim ama şu an yanımda oturmuş yıllardır korktuğum şeyi bana hi...
Bu bölümü ilaylarca bebeğime ithaf ediyorum. Bana çok güzel bir şarkı önerdi. Benim de içimden ithaf yapmak geldi. 🥀🥀
Keyifli okumalar perilerim 🐞
Yıkılmam Asla Ayça Özefe
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Buzdan Duvarların Yıkılışı
"Geçmişte kalbimi kıran o kelimeler hâlâ bir yerlerde söylenmeye devam ediyordu sanki. Gülüşmeler hiç kesilmiyordu, kapı ardından onları dinlemeye devam ediyordum. O anda donup kalıyordum sonsuza kadar, ilerleyemiyordum."
"Emsal Arda'yı mı seviyormuş?"
"Evet, tuhaf salak kız işte."
"Arda da onu seviyor mu acaba?"
"Kim sever ki onu?"
"Doğru, babası bile bırakıp gitmiş, öyle diyorlar."
"Eminim annesi bile sevmiyordur."
Gülüşmeler.
Duyduğum şeylerle soyunma odasının kapısından uzaklaştım. Fısıltılı kelimeler duvarlarda yankılanmıştı ve hepsini duymuştum. Kalbim ortadan ikiye ayrılmış gibi acıyordu. Kırılmıştı. O gün okuldan kaçtığım ilk gündü.
Üst sınıflardan bir çocuğa karşı sadece basit bir hoşlantı hissediyordum. Beni görmediğini biliyordum ve kendimi gösterme çabam bile yoktu. Ne kadar görünmez olduğumun farkındaydım. Hiçbir beklentim yoktu.
Ama bazıları konuşuyordu. Bazıları hep konuşuyordu. Yapayalnız bir kızdım ama bu bile benim seçimim değildi. Sadece konuştukları konulara uyum sağlayamıyordum. Onlarla aynı şeyleri hissedemiyordum. Basit şeylere gülüp hayatı dalgaya alamıyordum. Her şey çok daha ciddiydi benim için.
Sadece evde ruhsal ve fiziksel şiddet gören bir kızdım ve belki de bu yüzden kimseyle arkadaş olamıyordum. Çünkü kendi içimde her zaman her şeyden ürküyor ve korkup kaçıyordum.
"Kim sever ki onu?"
Kimse sevmezdi beni.
Bütün gün kitap okuyan, sınıfta yapayalnız oturan ve konuşacak kimsesi olmayan biriydim ve kimse beni sevmiyordu. Sevgisizliktenölebilecek kadar beter haldeydim. Babamı bekleyip duruyordum. Beni seven birinin olduğuna inanmak istiyordum.
"Kim sever ki onu?"
O gün okuldan kaçıp Antalya'nın ısınmaya başlayan havasında şehri dolaştım. Üzerimde beden eğitiminde giydiğim eşofmanlarım duruyordu, sırtımda çantam. Yol boyunca hiç ağlamadım. Ne kadar berbat hissedersemhissedeyim içime gömüp yürüdüm. Adım atamayacak kadar yorulana dek durmadım.
