Wattys 2020 Genç Yetişkin kazananı.🏆
Yıldızlar üzerimizde parlarken kafamı kaldırdım. Gözlerindeki derinliğe bakmaya dayanamıyordum. Bir erkeğin beni bu şekilde etkilemesine izin veremezdim ama şu an yanımda oturmuş yıllardır korktuğum şeyi bana hi...
Yeni temaya hoşgeldiniz. Keyifli okumalar perilerim 🐞
İthaf rayvilse bebeğim için. Geçen bölüm yaptığı tahminler doğru ya da yanlış bir şey diyemem ama en küçük ayrıntıları bile gözden geçirdiği için tahminler hoşuma gitti. Seni seviyorum ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
TheWeeknd Shameless
5. Bölüm: Bulutların Sakladığı Ay Işığı
''Benim ondan başka gidecek yerim yoktu. Vatanım, evim, inancım... Her şeyimi onun sesine saklamıştım.''
❄️
Koşmaktan karnıma ağrı girse de, adımlarımı hızlandırdım. Kalabalığın arasına giren o silüetin Batı olduğuna emindim ve onu yakalamadan durmayacaktım. Nefesim boğazımdan acı vererek çıkıyordu, Yabancının arkamda olduğunu biliyordum. Ama tıpkı Batı gibi o da bende daha iriydi ve insanların arasından geçmesi daha zordu.
Sakın durma, dedim kendime. Ne kadar canım yansa da ilk defa bu kadar güçlü hissediyordum. Onu aylar sonra görmek mucizevi bir şeydi, uzaktan görmek bile yaşamam için bana verilen bir sebepti. Tanrı, ölmemi istemiyordu, henüz değil.
''Batı!''
Beni duymuyormuşcasına uzaklaşmaya devam ediyordu.Bir saniye için dönüp baktığında gördüğüm tek şey mavi gözlerdi. İnsanlara çarparak ilerlemeye devam ettim. Karanlık ve bir o kadar da soğuk olan akşam havasında terlemeye başlamıştım.
''Batı...''
Eğer bu gece vazgeçersem, bir daha asla şansım olmayacaktı. Onu belki de bir daha asla göremeyecektim. Bunu düşünmek bile bana öyle büyük bir güç verdi ki daha da hızlanarak ona ulaşmaya çalıştım.
kalabalığın bittiği dar sokağa saptığında hemen peşinden ben de sokağa koşarak girdim. Oysa onun adımları benim admlarımın iki katıydı ve ay ışığının bile olmadğı o karanlıkta kolaylıkla gözden kayboldu. Çevremde duran diğer ara sokaklara bakarak hemen hızla bir seçim yaptım bir tanesine doğru koşmaya başladım. Adımlarım hızla duvarlara çarparak yankılandı. Yabancı ise henüz görünmüyordu, izimi kaybetmiş olmalıydı.
Issız ve sessiz ara sokakta hafif bir karanlığın içinde kendimi tek başıma kalmış bir halde buldum ve bu, bitmiş olan güzel bir rüya gibi canımı yaktı. Ona bu kadar yakın olup da tekrar kaybetmek... Cehennem kötü bir yer olabilirdi ama eminim bu kadar can yakmıyordu, onsuzluk kadar kötü olamazdı.
''Emsal.''
Kendi adımı duymamla birlikte hemen sese döndüm. Karşımda duran beden, saçlarını saklarcasına kapşonun içinde tutmuştu, yine de koşmaktan olsa gerek dışarıya dağınık bir şekilde çıkan teller vardı. Mavi gözleri karanlığın içinde koyu bir hal almıştı. Gözyaşlarım beni esir aldığı için diğer her şey buğulu bir durumdaydı.
