Wattys 2020 Genç Yetişkin kazananı.🏆
Yıldızlar üzerimizde parlarken kafamı kaldırdım. Gözlerindeki derinliğe bakmaya dayanamıyordum. Bir erkeğin beni bu şekilde etkilemesine izin veremezdim ama şu an yanımda oturmuş yıllardır korktuğum şeyi bana hi...
Bu kitabı ithaf ettiğim kişi, tüm bunları senin için yazıyorum. Bilmeni istiyorum ki en başından beri her şeyi biliyordum. Onu neden seçtiğini, neden senaryonun dışına böylesine itilerek atıldığımı... Olan biten şeylerden dolayı üzgünüm, umarım bunu hissediyorsundur.
İzin ver istediğim senaryoyu ben kendim yazayım.
❄️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sena Şener Parya İçin Hep Günöte
9. Bölüm: Buz Gibi Rüzgar Ve Buz Gibi Gerçekler
''Gökyüzünü temizlerken tüm zehri içime çektim. Bir hikaye yarattım zihnimde ve kendimden başka herkese bir rol verdim. Şimdi herkesin bir ismi ve ciğerlerine çekecek temiz bir havası var. Ben ise boş duvarlara bakıp duruyorum, içimdeki bu zehirle daha ne kadar yaşarım bilemiyorum.''
Ona uzun bir süre hiçbir şey söylemeden sarıldım.
Başak sarısı saçları kısa bir süre sonra kurudu. Dağınık görüntüsü beni gülümsetirken elimle onları düzeltmeye çalıştım. ''Eğer anlatmak yerine uyumak istersen anlarım.'' dedim. Sesimdeki hassas anlayışla başını doğrultup bana baktı.
''Uyurken anlatırım,hem sen de çok yorgun görünüyorsun.'' dedi ve ayağa kalktı. Benim de ayağa kalkacağımı anlayınca durdurdu. ''Yukarıdan birkaç parça bir şey alıp geleceğim. Sen burada kal, üst kat soğuktur şimdi.''
Omuzlarımı silkerek peşinden gitmek için bir bahane aradım. ''Üst katı merak ediyorum belki...'' dedim yalan söyleyerek.
Fakat o benim en gizli düşüncelerimi bile görüyor gibi baktı. ''Merak ettiğin falan yok, uydurma.'' dedi hemen. ''Kıpırdama, hemen geleceğim.''
Üst kata doğru yürümeye başladığında sırtını izledim. Merdivende adım sesleri duyuldu, bir süre sonra ses kesildi. Onun benden uzak olduğu en ufak bir anda bile zihnimde milyonlarca senaryo dönüyor ve beni korkutmaya başlıyordu. Bazen delirmiş gibi hissediyordum, onun burada olduğunu kabullenmek zor değildi ama tam olarak kabullenmek de imkansızdı.
Eğer bu bir rüyaysa asla uyanmak istemiyordum.
Dakikalar içinde tekrar merdivenlerde adım sesleri duyuldu. Duyana kadar onlarca defa onun yanına çıkma isteğim karşı koymaya çalıştım, her seferinde az kalsın başarısız oluyordum.
Batı bulunduğum odaya tekrar girdiğinde elinde bir yastık ve yorgan vardı. Yorgan büyük olsa da onu tek koluyla rahatlıkla taşıyordu. ''Bak, geldim.'' dedi kollarını hafifçe açarak. ''Gördün mü, kaybolmadım.''
