Wattys 2020 Genç Yetişkin kazananı.🏆
Yıldızlar üzerimizde parlarken kafamı kaldırdım. Gözlerindeki derinliğe bakmaya dayanamıyordum. Bir erkeğin beni bu şekilde etkilemesine izin veremezdim ama şu an yanımda oturmuş yıllardır korktuğum şeyi bana hi...
"Öpsene beni, tam da bu gece. İnancım kalmamışken hiçbir şeye."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir Öpücükle Yok Olan Şeytanlar
Dudakları, söylemek istediği şeyden vazgeçmiş gibi aralandığı yerden tekrar kapandı. Gözlerimi kısarak aklından neler geçtiğini öğrenmeye çalıştım. Pembe dudakları tekrar aralandı ve bana birkaç kelime bahşetti.
"Bunu söylemeyi pek sevmiyorum ama..." dedi. Bakışları mavi elbisemin ve beyaz tenimin üzerinde dolandı. Sonra tekrar yeşil gözlerime yöneldi ve devam etti.
"Çok güzelsin..." Kadife erkeksi sesi ayaklarımı yerden kesebilecek kadar güzeldi. Hiç uğraşmadan bile aklımı başımdan alabilirdi. "Seni ilk gördüğüm günden beri, yıllardır tanıyor gibiyim. Ve bu duyguyu durduramıyorum."
Her ne kadar asıl söylemek istediği şeyin bu olmadığını anlamış olsam da dudaklarım kıvrıldı heyecanla. Yüzümde, uzun zamandır eksik olan sıcak bir gülümseme oluştu. Bir sıcak gülümseme, kalbe dokunan bir kelimeydi. Kalbime dokunmuştu. Ben onun bakışlarında kendimi erir gibi hissederken sanki onu yıllardır tanıyor gibi hissediyordum. O da aynı şeyi hissediyorsa bunun anlamı ne olabilirdi?
"Belki başka bir hayatta karşılaşmışızdır." dedim.
İtirafını çok da umursamamış gibi davransam da aslında yüzümdeki gülümsemenin sebebi oydu. Kumlu alandan asfalta çıkarken o da arkamdan geliyordu.
"Başka bir hayatın olabileceğine mi inanıyorsun?" diye sordu. Güzel parmaklarını kotunun ceplerine yerleştirdi ve benimle birlikte yürümeye başladı.
"Evet, neden olmasın?" dedim kuşlara bakarak. Tüm şehrin üzerinde parlayan güneşten yararlanır gibi dalgaların üzerinde uçuşuyorlardı.
"Düşünsene..." dedim devam ederek. "Başka bir hayatta belki de başka bir şehirde, başka bedenlerin içinde kapı komşusuyduk."
Dudaklarında sevimli bir gülümseme oluştu. O gülümsemenin kıvrımları, yanaklarında can buldu. Gözleri tatlı bir eğlence ile kısıldı. "Dünyanın en fırsatçı komşusu." dedi beni imâ derek.
"Dünyanın en inatçı komşusu." dedim ben de ona.
Bakışları beni bulduğunda itiraz etti.
"Ben inatçı değilim." dedi.
"Ben de fırsatçı değilim." diye yanıtladım. Beyaz şapkası, gözlerine öyle açık bir ton eklemişti ki gözbebeğinin kenarında duran çizgileri sayabilirdim.
