Wattys 2020 Genç Yetişkin kazananı.🏆
Yıldızlar üzerimizde parlarken kafamı kaldırdım. Gözlerindeki derinliğe bakmaya dayanamıyordum. Bir erkeğin beni bu şekilde etkilemesine izin veremezdim ama şu an yanımda oturmuş yıllardır korktuğum şeyi bana hi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
17- Geri Dönüşü Olmayan Çıkmaz Sokaklar
Derime nüfuz eden soğuk ve üzerinde birikmiş toz katmanları, önümüzde duran Mars'ın görüntüsüyle birleşiyordu. Bir an için yaşadığım dejavu bana geçmişin parlak sayfalarını açtı. Mars ben ve Batı, onlar birbirlerine böyle bakarken sokak kaldırımında durmuştuk, bundan aylar ve aylar önce... O zamandan bu zamana çok şey değişmişti ama aslında her şey öyle aynıydı ki!
''Senden ve bitmek bilmez oyunlarından bıktım.'' dedi Batı. Elindeki silahı indirmeden Mars'ın gözlerinin içine bakıyordu. Soluduğum tozlu havayla sesim kaybolmuş gibi hissediyordum. Tek yapabildiğim, Mars'ın arkasına bakmak oluyordu. Orada kim vardı bilmek istiyordum.
''Bitmek bilmez oyunlar mı?'' dedi Mars biraz alayla. ''Nüfusta ölü görünenler sizlersiniz, hatırlatmam gerekiyor mu?''
Batı onu vurmaya kararlı gibi silahı hazırladı. Mars iki elini de havaya, Batıya doğru uzattı ve sakince durmasını ister gibi baktı. ''İnan bana, bu işine yarayacak.'' dedi.
''Ne istiyorsun?'' diye sordu Batı. Gözlerimi karanlıktan ayırmadan onları dinliyordum, belli belirsiz görünen saçların kime ait olduğunu düşünüyordum. Bunu anlayamamak beni deli ediyordu.
''Küçük bir anlaşma,'' dedi Mars. ''istediğiniz belgeler ve bilgiler bende saklı, ben size bu şehre rahat rahat girmeniz için yardım edebilirim. Siz de bana özel mülkiyet hakkı tanıyacaksınız.''
Batı'nın dudaklarından alaycı bir gülme çıktı. Gözleri kısılsa da bakışları hala dikkatliydi. ''Özel mülkiyet, ha?'' diye sordu küçümseyerek. ''Mars sen kimsin ki bizden mülkiyet istiyorsun.''
''Şu an üzerine bastığınız topraklar sizin değil.'' dedi Mars. Belli etmemek için uğraşıyordu ama anlaşılan Batı'nın söyledikleri zoruna gitmişti. ''onu size verebileceğimi söylüyorum.''
''Senden hiçbir şey istemiyoruz Mars,'' dedim hemen, bakışları bana dönünce bir süre detaylı bir şekilde süzdü. Ona her güvendiğimde beni hayal kırıklığına uğratmıştı. ''kendinle birlikte kimi getirdin bilmiyorum ama onu da al ve git. Zarar görmeni istemiyorum.''
''Kimi getirdiğimi merak etmiyor musunuz?'' dedi yeni hatırlamış gibi. Hafifçe arkasına baktı, karanlığa. Batı da merakla bakınca Mars elini karanlığa uzatıp gelmesi için davet etti. ''korkmana gerek yok.'' dedi.
Karanlıktan sıyrılıp bize doğru adım atan silüet, üzerindeki siyah perde çekilmiş gibi ayın ışığını üzerine çekti. Sarı, omuzlarından sırtına düşen saçlarına baktığımda uzamış diye düşündüm. Her zamanki masum surat ifadesi ve beyaz teni ile birlikte yanakları kızarmıştı, üşüyordu ya da fazla adrenalinden dolayı elleri titriyordu. Çünkü o böyle şeylere alışkın değildi, İlay karanlık ve tozlu atmosfere değil; parlak ve temiz sahne ışıklarına aitti.
