Wattys 2020 Genç Yetişkin kazananı.🏆
Yıldızlar üzerimizde parlarken kafamı kaldırdım. Gözlerindeki derinliğe bakmaya dayanamıyordum. Bir erkeğin beni bu şekilde etkilemesine izin veremezdim ama şu an yanımda oturmuş yıllardır korktuğum şeyi bana hi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kategori Yıldızları
"Her ne kadar oldukça yakışıklı olsa da ne mavi gözleri ne de güzel kıvır kıvır saçları onun Doğu kadar mutlu olmasına yetmeyecekti. Hatta bence etrafindaki o kadar kişiye rağmen kardeşi yüzünden hayatı boyunca yalnız olacaktı. Çünkü onun soğuk kalbine dokunan herkes ondan teker teker uzaklaşmaya başlayacaktı..."
Bu, onu gördüğüm ilk zamanlarda düşündüğüm şeydi. Soğuk tavırları ve tıpkı tavırları gibi soğuk bir kalbi var sanıyordum. Çünkü bakışlarındaki uçsuz bucaksız sertlik, insanda uzaklaşma isteği yaratıyordu. O an, konferans salonunun karanlık ortamında sahneye bakan mavi gözleri yine aynı bakıyordu. Dikkatli duran yüzü, her şey kontrolündeymiş gibi rahattı.
Eda'nın sahneye çıkması ile telefonun ekranını açtım. Karanlıkta oturan seyircilerin içinde bir anda yüzüm ekranın ışığı ile aydınlanmıştı ama bunu umursamadan hızla Batı'ya yazdım.
"Ladin'i bırakan kişi burada, yanında başkaları da var..."
Ekranı kapattığımda tekrar sahnedeki konuşmayı dinledim. Program başkanı mikrofonu ağzına doğru tuttu ve sorusunu sormaya başladı.
"Eda, şüphesiz okulun en naif ve en lekesiz kişisi sensin. Söyler misin tüm bu kaos ve dramadan nasıl uzak kalabiliyorsun?"
Eda soruya karşılık onu izleyen kalabalığa masum bir bakış attı. Eli ayağına dolaşmak üzereydi, kalbinin ne kadar hızlı attığını tahmin edebiliyordum. Sahneye çıkmak ona göre değildi.
"Bilmiyorum, sadece derslerimle ilgileniyorum." diye cevapladı beceriksizce.
"Peki o zaman şöyle sorayım," diye konuştu program başkanı. "Derslerde hatrı sayılır başarıların var. Bu başarılarını gerçekten çok çalıştığın için mi elde ediyorsun yoksa işin içine zekân mı giriyor?"
Bu sefer mikrofonu Eda'ya çevirdiğinde Eda oldukça doğal bir şekilde cevap verdi. "Zekânın herkeste aynı düzeyde bulunduğuna inananlardanım. Bence başarıyı çok çalışmak çeker."
Küçük bir heyecanla başkan onu tebrik eğitinde arka tarafta duran kadını çağırdı. "Bu rozeti alma vaktin geldi." dedi. Kadının elindeki küçük kutudan ne olduğunu görmediğim bir şey çıkardı ve Eda'nın gömleğine taktı. Muhtemelen perdelerin üzerindeki altın sarısı yıldızlara benzer bir şeydi.
"Birkaç adım arkaya geç bakalım, çünkü yanına diğer yıldızımızı çağırmak üzereyim." dediğinde Eda birkaç adım geri gitti ve sahnenin karanlık kısmında kaldı. Yerine dönüp sessizce beklemek için sabırsızlanıyor olmalıydı. Telefonuma gelen titreme ile başkanın konuşmasını dinlemeyi bıraktım ve Batı'nın yazdıklarına baktım.
