Wattys 2020 Genç Yetişkin kazananı.🏆
Yıldızlar üzerimizde parlarken kafamı kaldırdım. Gözlerindeki derinliğe bakmaya dayanamıyordum. Bir erkeğin beni bu şekilde etkilemesine izin veremezdim ama şu an yanımda oturmuş yıllardır korktuğum şeyi bana hi...
Bölüm müziğini açmayı unutmayın sakın ✨Keyifli okumalar perilerim ❄️ yazım hatalarını bana bildirin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
AgnesObel Familiar
7. Bölüm: Rusya'nın Beyaz Cehennemi
''Kar taneleri üzerime düşüyor ama onlar beni üşütemezler, ruhum çoktan koca biz buz dağına döndü, ben onları üşütüyorum.''
Durmadan yağan kar ve dondurucu derecede soğuk hava...
Rusya'ya varmadan önce ne kadar araştırmış olursam olayım yine de bu kadar soğuk olacağını tahmin etmemiştim. Yere ayak bastığımızda gri bulutlardan lapa lapa yağmaya devam ediyordu. Yağmur'un mutluluk çığlıklarını duymazdan gelerek Yabancı ile birlikte önden yürümeye başladık. Bembeyaz bir renge bürünmüştü evren, gökyüzü görünmemek üzere kapanmıştı. Burnum üşümeye başlasa da en çok ellerim acıyordu. Arada bir tenime vuran rüzgarı da hesaba katarsak resmen donmak üzereydim.
Ben, bana vuran soğukla baş etmeye çalışırken Karya'nın Yağmur'a küçümser bir şekilde konuştuğunu duydum. ''Hayatında hiç kar görmemiş gibi davranıyorsun...''
''Görmedim,'' dedi Yağmur hiç alınmadan. ''Türk-Yunan bir ailenin kızıyım ben, nereden görebilirim ki?''
''Hayatın boyunca hiç şehir dışına çıkmadın mı?'' diye sordu Karya. Her zaman lüks içinde yaşamış küçük bir kıza göre bu kadar küçümser olması normaldi.
''Şehir dışına çıkmadım, Tesalya'ya zor geldim ben.'' diye yanıtladı Yağmur. Sesi oldukça mutlu çıkıyordu.
Bir yandan konuşan bir yandan da karla oynayan Yağmur'a bakmak için başımı hafifçe çevirip baktım, buraya geliş sebebimizi unutmamasını umuyordum ama şimdiden işin eğlencesine kapılmıştı bile. Bense endişeliydim, bir yandan da hiç olmadığım kadar heyecanlıydım. İçimden bir ses Batı'nın Rusya'da olduğunu söylüyordu.
Yağmur, ''Benim senin kadar gezecek param yok Karya, herkes senin gibi altın tepside doğmuyor.'' dedi şakacı bir şekilde. Ama bu kelimelerin Karya'yı kırabileceğini biliyordum. ''Yağmur!'' dedim uyarır gibi. Karya hiçbir zaman çok gezen ve iyi yaşayan biri olmamıştı, aksine hayatını eve kapanarak geçirmişti.
''Ne var ya? Haklıyım bence.'' dedi Yağmur. Karya'nın bakışları ise yerdeki beyaz ayak izlerimize dönmüştü. Simsiyah saçlarına beyaz kristaller düşüyordu. Eğer Kaya burada olsaydı, onun saçları da aynı bu şekilde görünecekti. Ama o hep başı dik, herkese meydan okur gibi yürüyecekti. Hatta belki de bana 'önüne bak' bakışları atacak ve sinirlerimi bozacaktı. Bazen onu gerçekten özlüyordum...
Başımdaki bere, kızıl saçlarımın diplerini saklıyordu. Adımlarımız karın üzerinde hışırtılar çıkarırken yüzüme keskin soğuk vurmaya devam ediyordu. Yanımda yürüyen Yabancının bana bir an için baktığını fark edince ona bakmadan üzerimdeki kalın kabana sıkıca sarıldım. Bazen dışarıdan bakan insanların zihnimdeki o planları görmesinden korkuyordum. En çok da yabancının bakışlarından kaçıyordum çünkü zihnimi okuyor gibi hissettiriyordu.
