Wattys 2020 Genç Yetişkin kazananı.🏆
Yıldızlar üzerimizde parlarken kafamı kaldırdım. Gözlerindeki derinliğe bakmaya dayanamıyordum. Bir erkeğin beni bu şekilde etkilemesine izin veremezdim ama şu an yanımda oturmuş yıllardır korktuğum şeyi bana hi...
Bu bölüme kadar geldiyseniz her kurguda olduğu gibi burada da sizi gerçekten güçlü bir şekilde tutan bir şeyler olmalı. Bu kurgunun ruhu ile ilgili en sevdiğiniz şeyler ne? Sizi hâlâ burada tutan o değerli şey nedir?
Bölüme geçmeden önce şunu da belirteyim ki birinci kitabın sonunu kız kardeşim sierraurora 'nın önerisi ve yaratıcı düşünceleri ile geliştirdim. Yani bu kitabın sonuna geldiğimizde canınız acırsa bana değil, ona kızın 🐍 (kahkaha atan cadı efekti)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|Bu da yeni ipucunuz. İpuçlarını takip edin.| ✨
🐍
Don'tBlame Me Taylor Swift
Sarmaşık Ve Kırık Bir Kalp
"Bir zamanlar zehirli sarmaşıktım ama şimdi senin papatyanım."
Karşıdan göründüğü gibi değilmiş meğer. Anlamak için içeriden bakmak, o durumda olmak gerekiyormuş. Kıvanç haklıymış ama onun bile yanıldığı şeyler varmış. Soğuk bir tavrın altında atan sıcak kalp ihtimali, Kaya Devrim Tuna gibi birini bile es geçmemiş. Herkesin kendi savaşı, herkesin kendi zaferi varmış. Meğer herkes kendi zihninin içinde ya bir esir ya da bir kahramanmış. Ama bu bile bize bağlıymış.
Bu farkındalıklar beni ilk bulduğunda bir koridorda duruyordum. Tunalar'ın evinde, uzun ve gösterişli koridorda, yere saçılmış cam parçalarına bakıyorum. Bazı şeyler tam da o andan sonra bana yüzünü gösterdi. Patlayan sivri uçlara basmadan odaya doğru tereddütle adımladım. Batı'yı gördüm önce, hemen ardından on beş yaşında bile görünmeyen genç bir kızın hızla ona atılıp sarıldığını...
"Batı abi!"
Tüm evi bağırışlarıyla inleten bu genç kız, Batı'nın beline sarılıp usul usul ağlamaya başladı. Batı bu durumu normal karşılamış gibi sakin bir şekilde onun saçlarını okşadı.
"Hiç gelmeyeceksin sandım." dedi genç kız iç çekerek. Ben şaşkın bir şekilde odaya girerken Batı onu avutur gibi konuştu. "Güvendesin, korkma." dedi. Sesinde geçiştirici bir yığın yalan yoktu. Aksine, o kadar samimi ve sıcaktı ki bu kızın onun kız kardeşi olma ihtimalini düşündüm. Ama hayır, ona hiç mi hiç benzemiyordu. Ne başakları andıran sarı saçları vardı, ne de mavi gözleri...
Aksine genç kızın tıpkı Kaya'nın saçları gibi siyah, uzun saçları ve yine onunkiler gibi yaşlarla dolu dolu bakan siyah gözleri vardı. Aralarındaki tek fark, Kaya hiç bu kadar hüzünlü görünmemişti.
Batı'nın gözleri bir an bana yöneldiğinde sorun yok, der gibi baktı. Hemen sonra bakışları odanın başka bir köşesine, arkama usulca yöneldi. Onun okyanus mavisi gözlerini takip edip arkama baktığımda kapının hemen yanında duran Kaya'yı gördüm. İçeriye ilk girdiğimde bu dağılmış ve neredeyse altüst edilmiş odada onu fark etmemiştim.
