Wattys 2020 Genç Yetişkin kazananı.🏆
Yıldızlar üzerimizde parlarken kafamı kaldırdım. Gözlerindeki derinliğe bakmaya dayanamıyordum. Bir erkeğin beni bu şekilde etkilemesine izin veremezdim ama şu an yanımda oturmuş yıllardır korktuğum şeyi bana hi...
Yazım ve noktalama yanlışlarım olduysa söyleyin lütfen ❤️
Keyifli okumalar periler🐞
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dikenli Çiçekler Ve Zehirli Kelimeler
“Gözlerindeki gezegenler utandırırdı yıldızları. Ve rüzgar millerce uzağa sürüklenince onun tenine hasret kalırdı.”
Koridor tamamen boştu. Kapalı sınıf kapılarının ardından gelen yankılar dışında tek bir ses bile yoktu. Adımlarımı atarken yabancının peşinden gitmeye devam ettim. O kişi her kimse, beni takip ediyor ve sürekli izliyordu. Son zamanlarda olanlardan sonra içimde şüphe kalmasından nefret ediyordum. Bu yüzden arkasından gittim.
Koridorun köşesinden döndüğümde peşinde olduğum kişi orada yoktu. Ortadan kaybolmuştu. İçimde belli belirsiz oluşan korku ile pencereye baktım. Dışarıda da görünmüyordu. Ardında bırakmış olduğu tek şey ise mavi renkte, öylece yerde duran Ladin çiçeğiydi. Az önce elindeki şey buydu. Yere eğilip çiçeği aldığımda bir parça dikensi yaprağın yere süzülerek düşüşünü özledim. Kaşlarımı çatarak tekrar pencereden dışarıya baktım. Burnuma tehlike kokuları geliyordu. Ya tehlike ya da gizli hayran.
“Emsal.”
Birinin arkamdan bana seslenmesiyle refleksle irkildim. Tanıdık sese döndüğümde Doğu’nun donuk mavi gözleri ile karşılaştım. “biraz konuşabilir miyiz?” diye sordu. Bakışları bir anlığına elimdeki Ladine döndü.
“Tabii.” dedim kısaca. Hâlâ içimdeki telaşı üstümden atamıyordum.
“söyleyeceğim şeylere alınmanı istemiyorum.” diye başladı söze. “senin kötü niyetli olmadığını biliyorum ama kardeşimden uzak durmanı istiyorum.” diye devam etti. Boş koridorda sesi çok net çıkıyordu.
“Ne?” diye sordum kaşlarımı kaldırarak. Herkes bitmişti de şimdi de Doğu mu başlamıştı?
“Beni duydun, ondan uzak dur.” dedi. Gözlerine bakınca bu kelimelerin ona ait olmadığını görebiliyordum.
“Neden?” diye sordum.
“Arkadaşlarıyla arasını açıyorsun ve ailemize uygun değilsin. Batı'nın böyle şeylerle oyalanmaması gerekiyor.” diye yanıtladı.
Kaşlarım çatılırken elimdeki çiçekle birlikte kollarımı birbirine bağladım. “bunlar senin kelimelerin değil Doğu, bunlar İlay’ın kelimeleri.” dedim.
“Hiçbir şey bilmiyorsun,” dedi bu sefer. Tavırlarındaki bıkkınlık, bunca zaman sustuğu şeyleri açığa çıkarmak ister gibiydi. “onu kötü etkiliyorsun. Senin yüzünden dikkati dağılıyor, eskiden olduğu kişiden uzaklaşıyor.”
