Wattys 2020 Genç Yetişkin kazananı.🏆
Yıldızlar üzerimizde parlarken kafamı kaldırdım. Gözlerindeki derinliğe bakmaya dayanamıyordum. Bir erkeğin beni bu şekilde etkilemesine izin veremezdim ama şu an yanımda oturmuş yıllardır korktuğum şeyi bana hi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Portredeki Kadın
"Hayat bilinmezliklerle doludur. Mucizenin ne zaman gelip kapıyı çalacağı asla bilinmez."
Söz konusu babam olunca çok güçsüz hissettiğimi fark ettim. Konu onun etrafında şekil aldığında acımasız olamıyor, karşı çıkamıyor ve savaşamıyordum. Babam beni olduğum yere çivileyen bir güç gibiydi. Ama söz konusu annem ise, kalkıp sonuna kadar savaşabilirim. Çünkü annem bana bunu öğretti. Ona karşı savaşmaya ve onun yaptıkları ile mücadele etmeye alıştım.
"Bu doğru mu?" diye sordum. Batı bana bakarken sesimde bir tür öfke vardı. Ortalığın onca şekilde karışmış olmasına annem sebep olduysa bunu ödemek zorundaydı.
"Maalesef." dedi Batı. Beni üzmek istemediğini biliyordum ama bu noktadan sonrası gerçekçi olmak zorundaydık. Her birimizin hayatı tehlikesi vardı.
"Bir dakika..." dedi Kaya bir şeyi anlamaya çalışarak. Bir eli havaya kalkıp bizi susturduğunda gözleri benim gözlerime şüpheyle baktı. "sen birini kaybettiğimi nereden biliyorsun?" diye sordu.
Bakışlar bana döndüğünde hepsi merakla bekliyordu. Sessizliğime denizin dalgaları eşlik ediyordu. Batı Sahili'ndeydik ve her şey çok karışık görünüyordu. Kaya ve Batı ayakta arabanın yanında duruyordu. Met ve Eda taş duvarın üzerine oturmuş dinliyorlardı. Şura ise onların yanında ayakta duruyordu ama sırtını duvara yaslamıştı.
"Mars söyledi." dedim. Kaya'nın dişlerini sıktığını fark ettim. Vuracak bir şeyler arıyor gibi çevresine bakındı. Yüzündeki o öfke derin bir hal aldı.
"Gidip o çocuğun kafasını..."
"Kaya," dedi Batı onu keserek. "Sakin ol." Arkadaşının sırtına dokundu ve ciddi bir tavırla gözlerine baktı. "Mars tüm bunları bilerek yapıyor, biliyorsun." diye devam etti.
"Biliyorum." dedi Kaya. Neden bir anda bu kadar öfkelendiğini anlamamıştım.
"Ne oluyor, bilir anlatacak mı artık?" diye sordu Yağmur. Artık sinirlenmiş gibiydi. Met ve Şura sessizce beklerken Eda'nın üzüntüsü görünüyordu. Dışarıdan bakınca balodan dönmüş bir arkadaş grubu gibi görünüyorduk ama durum çok farklıydı. Birbirimizden nefret ediyorduk, korkularımız bir araya getiriyordu bizi.
"Bunun basit bir şey olmadığını biliyorum ama beni suçlayamazsın." dedim Kaya'ya. Yağmur'un sorusuna cevap vermediğim için her kelimem dikkat çekmeye başlamıştı. Bir şeyleri gizliyor gibi görünek de aslında sadece Kaya'nın ailevi meselelerini o ortamda konuşmak istemiyorduk.
