Spirit Hotel /Tłumaczenie PL

Zaproszenie Na Pogrzeb Cz 2

Dlaczego wpadasz w pułapkę?

"Proszę pozwolić mi się przedstawić. Nazywam się Hughes i jestem odpowiedzialny za zarządzanie pokojami w hotelu. ” Zatrzymał się, wciąż uśmiechając się delikatnie w sposób, który przypominał spokój spokojnej powierzchni jeziora, po czym kontynuował. „Pochodzę z rasy niewidzialnych ludzi”.

Feisha nagle przypomniała sobie ważny fakt: dziś był prima aprilis.

Spojrzał na Hughesa z nienaruszonym spojrzeniem i powiedział: „Jeśli za tobą jest niewidzialna kamera, a za niewidzialną kamerą niewidzialna publiczność, chcę tylko powiedzieć, że nie jestem tak łatwo oszukać. Nawet jeśli dzisiaj jest prima aprilis, nie podoba mi się, żebym robił takie żarty ”.

Hughes czekał w milczeniu, aż skończy, a potem się uśmiechnął. „Rozumiem, dodam tę ciekawostkę do Twojego profilu. Czy mogę powitać Cię teraz w naszym zespole? ”

„Nie zdecydowałem jeszcze, czy chcę dołączyć” - powiedziała Feisha. Ten hotel był zbyt podejrzany; jedyni, którzy chcieliby dołączyć, musieli mieć zaburzenia urojeniowe i być może długą historię przypadków psychiatrycznych.

- To niestety - powiedział ciepło Hughes - to nie zależy od ciebie.

Feisha ostrożnie spojrzała na niego. "Co przez to rozumiesz?"

„Proszę, poczekaj chwilę”. Hughes odwrócił się i zawołał: „Asa!”

Grzmiące kroki zbliżały się z korytarza naprzeciwko drzwi. Feisha otworzył szeroko oczy, gdy patrzył, jak trzy-metrowy olbrzymi szczęka wyłania się powoli z korytarza. Zawsze uważał Yao Minga za olbrzyma, ale teraz zdał sobie sprawę, że Yao Ming był naprawdę człowiekiem. Przynajmniej nie górował nad ludźmi, kiedy siadał.

„Pozwólcie, że przedstawię naszego współpracownika, Asakritos. Pochodzi z rasy Titan i jest głównym ochroniarzem hotelu - powiedział Hughes.

Feisha patrzyła, jak olbrzymia głowa opuszcza się, wpatrując się w niego gałkami ocznymi wielkości jego pięści, a potem podał rękę.

„Cześć, jestem Asakritos, ale możesz mówić do mnie Asa”. Gdy tytan przemówił, na Feishę spadła burza śliny.

Rzucając się na drzwi, Feisha chwycił szew pośrodku. "Chcę iść do domu! To miejsce jest zbyt przerażające, chcę iść do domu iść do domu gohome gohomegohomegohomegohome… ”

Drzwi się nie drgnęły.

Pół godziny później zobaczyłem, jak Feisha sapie i sapie na ziemi. Skierował swoje żałosne spojrzenie na wiecznie uśmiechniętego Hughesa i błagał: „Czy mogę zrezygnować?”

- Myślę, że przed podjęciem decyzji powinieneś wyjść na zewnątrz - mruknął Hughes. „Asa, proszę, otwórz nam drzwi”.

„Muszę to robić każdego roku, tak denerwujące…” Asa mruknął pod nosem. Pomimo narzekania, posłuchał i krok po kroku otwierał drzwi.

Feisha przemknął obok Asy w pogoni za wolnością, by po prostu zatrzymać się przed otwartymi drzwiami.

„Cholera, co to za miejsce !? Gdzie są drogi? Budynki? Miasto, w którym się urodziłem i wychowałem? ” Spojrzał w pustkę ciemności, na krawędzi hiperwentylacji. „Naprawdę nie musiałeś kraść miasta, nawet jeśli to prima aprilis, prawda?”