Spirit Hotel /Tłumaczenie PL

Status Cz 1

Bum!

Z kierunku Antonio wydobyło się głośne pierdzenie.

Wciąż pogrążony w swoich lubieżnych myślach Feisha był tak zaskoczony, że prawie upuścił kawałek mięsa na ziemię.

Shamal wstał, ale nie przeprosił. Antonio utrzymał swoją pierwotną postawę i nadal siedział przy kominku, aby kontynuować grillowanie. Feisha nie mógł dostrzec jego miny po jego stanowczym odwrocie, ale po skrajnie zawstydzonym wyrazie twarzy Shamala, zapach bąka był proporcjonalny do jego dźwięku.

W chwili, gdy pojawił się dźwięk bąka, Asa i Layton połączyli siły, aby przenieść namiot w odległe miejsce. Gin nie zawracał sobie głowy namiotem i natychmiast uciekł. Hughes zniknął, prawdopodobnie znów krążył po okolicy.

Feisha i Isefel siedzieli najdalej od Shamala, więc symbolicznie zasłonił sobie nos, powoli zbliżając się do ogniska, próbując znaleźć znajomego z Isefelem z powodu skandalu Shamala. - Nie wiedziałem, że elfi książę też będzie pierdnął. Nie sądzisz, że to zabawne?

Isefel najwyraźniej nie uważał tego za zabawne. „Po prostu wchodzi i wychodzi".

Wchodzi? Wychodzi na jaw?

W umyśle Feishy pojawiła się scena ściśle związana z ruchem tłoków i wkrótce ciepły prąd powrócił do jego ust. Słaby, słony smak szybko sprawił, że jego ciało wywołało podniecenie, którego nie był w stanie stłumić, a to wyraźnie protestowało przeciwko krępowaniu spodni.

Założył ręce na kolanach i zerknął na Isefela. Widząc, jak czyta książkę niepostrzeżenie, westchnął z ulgą i podniósł kebab, gotowy posypać papryką.

Żałował na pierwszy rzut oka, a oczy prawie wyskoczyły z szoku.

Po raz drugi mięso zostało spalone na małe kawałki czarnego węgla drzewnego.

„Jak to możliwe?" Feisha była szalona.

Isefel powiedział bezbarwnie: „Trzymaj nos z dala od ognia, gdy następnym razem krwawi".

......

Dlatego przypadkowo wrzucił do ognia sznur mięsa na myśl o jakiejś nieopisanej scenie.

Feisha z żalem wrzuciła sznur mięsa do spektakularnej kupy węgla drzewnego, a potem rzuciła Ginowi żałosne spojrzenie.

Gin szukał Hughesa i nie zadał sobie trudu, aby go zauważyć.

Feisha wyciągnął z kieszeni butelkę pieprzu i łzami łzy.

Isefel nagle odłożył książkę i sięgnął po żelazny widelec.

Feisha spojrzała na niego zaskakująco.

"Co chcesz zjeść?" Isefel pchnął kosz przed siebie.

"Co powiedziałaś?" Głos Feishy był pełen podniecenia. „Jesteś pewien, że zrobisz to sam? Och, chcę zjeść to, to, to i to, to, to... "

„..." Isefel spojrzał na kosz i ponownie zapytał: „Czego nie jesz?"

Feisha zastanawiał się przez chwilę, po czym zawahał się przed podbieraniem i wybieraniem przedmiotów z koszyka, by w końcu znaleźć kolendrę. "To."