The Mysterious Girl of Terrensia Academy [Completed]

Chapter 99: Mourn

THEO'S POV

Animo'y tumigil ang oras nang masaksihan naming lahat kung paanong walang pagdadalawang-isip na itinarak ni Shamiere ang punyal sa dibdib ni Mitch na siyang ikinabagsak nito.

Kitang-kita ng dalawang mata ko ang pag-anhag ng kulay itim sa ginto niyang mga mata bago siya tumingin sa amin at bumalatay ang kakaibang ngisi sa mapupula niyang mga labi. Ang ngiting kailanman ay hindi ko inaasahang ibibigay niya sa amin.

At sa sandali ring iyon ay agad siyang naglaho na parang bula.

Doon lang kami tuluyang nabalik sa reyalidad.

"M-MITCH!!!!"

Mabilis pa sa kidlat na tumakbo ang mga kasamahan ko patungo sa kaniya. Samantalang ako'y nanatiling naroroon, nanatiling tood at hindi makapaniwalang nakatitig sa matalik kong kaibigan. At sa paglaon ng ilang saglit ay agad akong sumunod at lumapit sa kaniyang kinasasakdalan. Ngunit nang marating ko ang kaniyang kinaroroonan ay agad na lamang nanikip ang dibdib ko sa senaryong nakita ko.

Nakahandusay siya sa malamig na sahig habang naliligo sa sarili niyang dugo.

"N-No! No! No! Oh, god! M-Mitch!" mabilis na yumuko si Serene upang yakapin si Mitch. Nagsimula na ring bumuhos ang luha sa mga mata niya gano'n na rin ang iba.

Habang ako, nandito. Hindi alam kung ano ang gagawin ko.

Naramdaman ko na lang ang sunod-sunod na pagdaloy ng mga luha mula sa mga mata ko habang nakatingin sa kanila.

Akala ko may pag-asa pa.

Umasa ako na may pag-asa pa.

Na may pag-asa pang magbabago ka.

Sham, p-paano mo 'to nagawa?

"WE HAVE TO BRING HER TO THE CLINIC!" taranta nang sigaw ni Van at dahan-dahang binuhat ang walang malay na katawan ni Mitch. Agad namang humawak ang iba sa kaniya, subalit hindi ako.

Kailangan ko siyang hanapin. Gusto kong malaman kung bakit, kung bakit niya nagawa 'yon.

Mabilis silang naglaho sa harapan ko.

Pinunasan ko ang mga luhang nasa mga mata ko at nagsimulang maglakad. Hindi ko alam kung nasaan siya, pero kinakailangan ko siyang makita, kung kinakailangan kong suyurin ang buong akademiya mahanap lang siya ay gagawin ko.

Mahal kita Sham, mahal na mahal kita. Pero sa oras na may mangyaring masama kay Mitch, h-hindi ko alam kung ano ang magagawa ko.

* * * * *

Hindi ko siya nahanap.

Kahit na anino niya man lang ay hindi ko nakita. Ilang oras na rin ang nasayang ko sa paghahanap sa kaniya.

Napagpasyahan kong puntahan sila sa clinic. Kailangan kong malaman kung ano na ang lagay ni Mitch.

Tinahak ko ang daan papunta ro'n at hindi nagtagal ay narating ko na ito. Agad kong binuksan ang pintuan subalit labis kong hindi inaasahan ang aking madadatnan.

Kung nanaginip lang ako ngayon ay gusto ko nang magising.

Kung bangungot lang ang lahat ng 'to ay gusto ko ng matapos ito.

Tumambad sa akin ang naghahagulgulan kong mga kaibigan dahilan para ako ay kabahan. Nakita ko silang nakapalibot sa isang kama.

Dahan-dahan akong humakbang papalapit sa kanila at gano'n na lamang ang pagtigil ng oras ko nang sandaling masilayan ko ang maputlang mukha ni Mitch.