The Mysterious Girl of Terrensia Academy [Completed]

Chapter 21: Friends Again

SHAMIERE'S POV

"Shamiere!" rinig kong sigaw ni Bea habang papalapit sila sa akin dito sa may pasilyo.

"What?" I asked coldly.

"Si Kianah! Nawawala! She's in danger. Kaya. . . kaya nagkakaganito ang panahon ngayon!" nag-aalalang salaysay niya sakin.

I wanted to say 'so what?' but I'm just gonna hate myself even more if I ignore that childish girl.

I looked up and saw the sun, it's so bright, so bright to the point that it can make your eyes popped out. Nakakapaso na rin ang sobrang init na dulot ng sinag nito.

Hindi nagtagal ay bigla na namang bumuhos ang napakalakas na ulan. Kanina pa ganito ang eksena ng panahon. Uulan, iinit, uulan at iinit na naman. Nagwawala ang panahon dahil na rin siguro nasa kapahamakan ang may kontrol nito.

I scan their faces, they're complete. Including the person who almost burn me into ashes back there.

Tsk.

Tiningnan rin nila ako na parang naghihintay sa isasagot ko.

"Can't you save her yourselves?" I stared at them blankly at nakita ko ang pagbagsak ng kanilang mga balikat na tila ba nanghihinayang sa isinagot ko.

Bea's face darkened.

"What?! Wala ka man lang bang ni katiting na pakialam kay Kianah?!Nasa panganib siya, Shamiere!" galit na sigaw niya sa 'kin.

"So?"

"Ha! I can't believe this!"

"Stop it, Bea. It's no use. Just like what she said last time. She NEVER considered us as her FRIENDS." may diing sambit ni Serene at pinasadahan ako ng tingin.

Nakita ko namang bahagyang nalungkot ang mukha ni Mitch. I look at her. Makikita ko ang labis na lungkot sa mga mata niya.

Inilipat ko naman ang paningin ko kay Theo at nakita siyang masamang nakatingin sa akin.

"Let's go. We're just wasting our time here." malamig na saad niya at nauna nang maglakad papalayo. Muling ibinalik sa akin nila Mitch ang paningin nila at tila nagmamakaawa ang paningin niyang sumama ako.

"Let's go." anyaya nila Van sa mga babae at sumunod na kay Theo.

Bago tuluyang umalis ay muli pa akong nilingon ni Mitch bago tuluyang sumunod sa kanila.

Hindi pa man sila nakakalayo ay agad na akong nagsalita.

"Wait up." I said and walk towards them.

Nagtataka naman nila akong nilingon.

"I'll come." sambit ko at nagulat ako nang biglang humiyaw si Mitch at patalon na niyakap ako.

"E-Ehem!"

"Oh! S-Sorry. Masaya lang ako. I knew that you still care." aniya at hindi ko na narinig ang huling sinabi niya dahil binulong na niya ito. Hindi ko naman na iyon pinansin pa.

Nakita ko naman ang iba na lihim na napangiti. Binalewala ko nalang 'yon at sumabay na sa kanila papalabas ng akademiya.

* * * * *

"Saan ba natin mahahanap si Kianah dito? Ang layo na ng nilakbay natin, oh." biglang sambit ni Yvonne.

"Oo nga, ilang oras na tayong naglalakad pero hindi pa rin natin siya makita." dagdag pa ni Bea.

"Look!" napatingin kami sa itinuro ni Van at nakita namin ang namumuong ipo-ipo sa may parteng kagubatan.

Damn it. She's in the Dark Forest.