The Mysterious Girl of Terrensia Academy [Completed]

Chapter 75: Presence

SHAMIERE'S POV

"Dahil ikaw at ako...ay iisa." Dugtong niya at kasabay niyon ay ang paglabas ng apoy sa magkabilang palad niya pabulusok sa direksyon ko.

Dahil sa gulat ay hindi kaagad ako nakapaghanda sa ginawa niyang atake,natagpuan ko nalang ang sarili kong tumalsik papunta sa pader.Napadaing ako sa sakit na dinulot niyon sa likod ko.Aaminin kong napakalakas ng mahika niya.Dahil nang tingnan ko ang pader ay humurma doon ang katawan ko,nagkaroon din ng bitak bitak.

Muli kong binalik kay Dawn ang paningin ko.Parang naulit sa isip ko ang mga katagang binanggit niya.

"Dahil ikaw at ako...ay iisa."

Sa tingin ko alam ko na.Alam ko na kung bakit hindi ko magawang pasukin ang isipan niya.Alam ko na kung bakit napakamisteryosa din niya.Alam ko na kung bakit napakalakas din niya.At mas lalong alam ko na kung bakit kaya din niyang mgpalabas ng apoy sa mga palad niya,alam ko ring hindi lang apoy ang kaya niyang palabasin. Sadyang napakatanga ko lang para hindi malaman yun ng mas maaga.

Tinitigan ko siya ng mariin sa kaniyang mga mata.

"Hindi tayo iisa, maaaring magkatulad tayo pero hindi tayo iisa.Hinding-hindi tayo magiging isa!" Mabilis akong nagpalabas ng  malaking porsyento ng tubig sa kamay ko at bumuo ng mga sibat, agaran ko itong pinapunta sa kaniya.Pero ngumisi lang siya at inangat ang dalawa niyang kamay patuon sa mga atake ko.Kitang-kita ko ang pamumuo ng hangin sa piligid niya at kung paano nitong binalot ang kamay niya.Matulin niyang kinontrol ang hangin patungo sa mga sibat kong gawa sa tubig,wala pang ilang segundo ay agad ng naging yelo ang mga sibat ko dahil na rin siguro sa lamig ng hanging ginawa niya.Ginalaw niya ang daliri niya at mabilis na lumihis ng direksyon ang mga sibat.Umatake ito pabalik sa akin.Pero hinawi ko lang ang kamay ko't agad na itong nagsibasag.

"Tama ka,maaaring hindi tayo iisa.Pero iisa lang tayo ng mga kakayahan Shamiere.Kung ano ang kaya mong gawin,kaya ko rin."

"Tumahimik kana!"

Sunod-sunod akong nagpakawala ng apoy sa mga kamay ko papunta sa kaniya.Ngunit bago pa man ito tulluyang makapunta sa kaniya ay mabilis na itong nagsilaho.

Tumawa na naman siya at naglakad-lakad sa kinatatayuan niya.

"Bakit?Hindi mo ba matanggap?Na merong isang tao na nagtataglay ng kapangyarihang tinataglay mo?HAHAHA!"

"Tumigil kana!"

"Pero wag kang mag-alala,malapit ng mawala sayo yan.Konting panahon nalang,lahat ng meron ka ngayon...maglalaho."

Napaigtad ako.Bumilis ang paghinga ko dahil sa galit.Nasusugatan na ang palad ko dahil sa matinding pagkuyom ng mga palad ko.

"Ang kapangyarihan mo,ang mga kaibigan mo,lalong-lalo na ang kasintahan mo."

"Sinabing tumigil kana!" Ramdam ko ang pagdaloy ng elektrisidad sa magkabila kong kamay.Hindi na ako nagdalawang-isip pa at pinakawalan ang namuong elektrisidad sa mga palad ko papunta sa kaniya.Pero walang naging silbi yun ng magpakawala din siya ng kuryente at pinabulusok yun sa ginawa kong atake.Naglikha yun ng isang malakas na pagsabog dahilan para lumaki ang pagkakabitak ng pader.

"Sabi ko naman sayo,kung ano ang kaya mong gawin,kaya ko rin." Pumaskil sa mga labi niya ang nakakalokong ngiti.

"Sham?! Sham?!" Rinig ko ang papalapit na boses ni Miko pero hindi ko pa rin inaalis kay Dawn ang paningin ko.

"See you around." Ngumiti siya ng nakakainsulto bago maglaho sa harapan ko.

Dahil sa inis ko ay wala akong nagawa kundi ang mapasigaw,na naging sanhi para tuluyang mawasak ang pasilyong iyon.Subalit bago pa man ako mabagsakan ay tila huminto ang oras,natigil sa ere ang parte ng nawasak na pader.