The Mysterious Girl of Terrensia Academy [Completed]

Chapter 77: The Traitor

SHAMIERE'S POV

NAKABALIK na kami ni Miko sa Akademiya.Hindi namin nakita sina Bea at Yvonne kaya napagpasyahan nalang naming mauna na.Bago umalis sa bayan kanina ay muli niyang pinabalik ang takbo ng oras kung kaya't muli kong ginamit ang abilidad kong pawalain ang sarili.

Nagpresinta pa siyang ihahatid na ako pabalik ng dormitoryo namin pero hindi ako pumayag.Pinauna ko na siyang umalis,nung una ay nagreklamo pa siya pero nang isumbat ko sa kaniya ang pagsama ko sa kaniya sa bayan ay agad niya ring sinunod ang sinabi ko.

Nang mawala na siya sa paningin ko ay dun na kumuyom ang dalawang palad ko.

"Lumabas ka dyan!" Sigaw ko.Bahagya akong napasinghal nang lumabas si Dawn sa likod ng puno.Alam kong kanina niya pa kami sinusundan ni Miko,magmula nang pabalik na kami dito sa Academy.

Nginisihan niya lang ako bago naglakad papalapit sa akin.

"Ang lakas naman ng pakiramdam mo." Sarkastiko niyang anas na nagpairap lang sa akin.

"Sa susunod na malaman ko pang sinusundan mo ako o ni isa sa mga kaibigan ko,sisiguraduhin kong mauubos ang kampon niyo!Alam kong ikaw at isa sa mga alagad mo ang palaging nagmamanman sa akin!"Mariin kong banta sa kaniya.Tumawa lang siya na parang balewala lang ang sinabi ko.

"Talaga ba? Edi...gawin mo."

"Wag mokong susubukan Dawn,hindi mo pa alam kung ano ang kaya kong gawin."

"Alam mong alam ko Sham,dahil gaya ng sinabi ko,kung ano ang kaya mong gawin, kaya ko rin."

"Dyan ka nagkakamali,dahil may mga kaya akong gawin na hindi mo kaya."

"At ano naman yun?" Mapanghamong tonong tanong niya.Inismiran ko lang siya at naglakad papalapit pa sa kaniya.

"It's for me to know and for you to find out."

Hindi pa rin nawawala ang ngising nakapaskil sa mga labi niya.Bahagya niyang inikot ang paningin sa paligid namin at nang tingnan ko rin ito ay nakita ko ang iilan sa mga estudyante.Titingin sila sa akin at saka magbubulungan.

I'm doomed.

"Sundan moko." Sambit niya at tumalikod.Nagsimula siyang maglakad na agad ko namang sinundan.

Nang makarating kami sa likod ng cafeteria ay saka siya huminto at hinarap ako.

"Isang beses ko lang sasabihin to kaya makinig ka ng mabuti." Aniya.Hindi ako sumagot at hinintay lang ang sasabihin niya.

"Hindi mo kilala kung sino talaga ako,ang tunay na ako.Kaya kung ako sayo,maghanda ka,dahil malapit ng magwakas ang mga masasayang araw mo." Sambit niya.

Sa pagkakataong ito,ako naman ang ngumisi.

"Pinasunod moko para lang sa walang kwentang mga salita mo? Pwes para sabihin ko sayo,ako ang hindi mo lubusang kilala Dawn,kaya ikaw ang mag-iingat,dahil hindi mo alam kung ano ang kaya kong gawin."

"Hahahaha! Nakakatawa ka Shamiere." Nagpakawala siya ng nakakalokong halakhak at sa isang iglap lang ay bigla siyang sumeryoso.

"Pwes humanda ka sa mga gagawin ko,dahil sinisigurado kong mapapabagsak kita!"

"Then i'll wait for that." Saad ko sa kaniya.Ngumiti lang siya ng pagkatamis-tamis bago sumagot.

"If you say so."

Hindi nalang ako nagsalita pa at walang pasabing tinalikuran siya.Hindi ko na rin narinig ang pagtawag niya.

Luminga-linga ako sa paligid.Nang makitang wala ng gaanong mga estudyante ay saka na ako naglakad papunta sa gate ng Academy,sinigurado kong walang sinuman ang nakasunod sa akin.