The Mysterious Girl of Terrensia Academy [Completed]

Chapter 80: Terrensia's Magissy Ball

THIRD PERSON'S POV

Lahat ay naghahanda.

Lahat ng mga estudyante, mga guro at maging ang mga mamamayan ay hindi maawat mula sa pagkandarapa dala ng labis na pananabik para sa gaganaping pagdiriwang mamayang gabi.

Wala silang ibang naiisip kung hindi ay ang kasiyahang kanilang mararanasan kasama ang kanilang mga kaibigan at mahal sa buhay sa espesyal na araw para sa buhay nilang lahat.

Sa kabilang banda naman ay kasalukuyang nag-aayos ng susuotin ang dalawang magkaibigan sa isang may kaliitang bulwagan.

"Grabe Yv, sobrang excited na 'ko mamaya!" abot tenga ang ngiting sambit ni Bea sa kaibigan habang sinasabit ang susuotin nito sa bandang gabineta.

Napangiti naman si Yvonne sa sinabi ng huli.

"Isasayaw ka ba ni Eros?" mapanuksong tanong nito na agad na nagpapula sa mukha ng isa.

"S-Siguro, sana." utal na tugon nito na nagpatawa kay Yvonne.

"Pero gusto mo?"

"O-Oo naman."

"Sus! Uutal-utal ka pa, 'wag ka ng mahiya! HAHAHA!"

"H-Hindi ako nahihiya, ah! Halika ka na nga rito at aayusin ko na ang buhok mo."

"Agad-agad? Ang aga pa kaya."

"Dali na, para mas maaga tayong matapos."

"Oo na! Ito na." ungot na sagot ni Yvonne bago naglakad papunta sa taborete sa harap ng malaking salamin.

Kumuha naman ng mga kakailanganing gamit si Bea at maya-maya pa ay nagsimula na itong ayusan ang kaibigan.

At habang may kung anong ginagawa sa buhok ni Yvonne ay napatigil si Bea nang may maalala.

"Saka nga pala, gising na ba si Sham?" tanong niya rito, saglit namang natigilan ang isa bago napailing.

"Hindi ko alam, eh. Hindi ko pa siya nakikita."

"Alam mo Yv, sa totoo lang ay naaawa ako kay Sham. Hindi naman niya kasi deserve to, eh. Hindi niya mararanasan 'yong feeling ng umattend ng ball, saka 'yong pakiramdam na maisayaw ka ng taong mahal mo." malungkot na pahayag pa nito habang sinusuklay ang buhok ng huli.

"Ako rin naman, kaso may kasalanan din siya, Bea."

"Pero nadala lang siya ng galit niya no'n dahil sa mga nangyari, alam nating lahat na hindi niya kasalanan 'yon."

"Wala na tayong magagawa pa, alam mo naman 'yon si Headmaster, kapag sinabi niya na wala ng makakapagpabago pa no'n."

"Kung sa bagay,"

"'Di ba nga ang sabi ni Sham, 'wag na natin siyang alalahanin? Kaya magsaya na lang tayo mamaya kagaya ng sinabi niya."

"Pero hindi mo naman maiaalis sa akin 'yon. Kaibigan natin siya, Yvonne."

Nilingon naman siya ni Yvonne bago hinawakan ang kaniyang kamay.

"Alam ko, pero sa ngayon sarili naman muna natin ang piliin natin, hmm?" natigilan ang dalaga dahil sa narinig at hindi makapaniwalang tinitigan sa mga mata ang kaibigan.

"Ano ba ang nangyayari sa 'yo, Yv? Si Shamiere ang pinag-uusapan natin dito, si Shamiere na kaibigan natin."

Napaiwas naman ng tingin ang dalaga sa kaniya bago muling humarap sa salamin.

"Alam ko, pero. . . nag-iba na kasi ang paningin ko sa kaniya. Patagal nang patagal ay mas nagiging misteryosa pa siya para sa akin, naiintindihan ko siya pero kasi, parang ang dami-dami na niyang itinatago sa atin. Oo, kaibigan natin siya pero 'di ba nga, ang kaibigan ay hindi naglilihiman? Ano ba kasi ang hindi niya masabi-sabi sa atin? Ano ang hindi niya gustong malaman natin tungkol sa pagkatao niya? Hindi kaya ay maaaring tama ang sinasabi nila na isa siyang-"