The Mysterious Girl of Terrensia Academy [Completed]

Chapter 103: Powerless

SHAMIERE' S POV

NANG imulat ko ang mga mata ko ay tumambad sa akin ang nagtataasang mga punong-kahoy.Dahan-dahan akong umupo mula sa pagkakahiga at agad na inilibot ang paningin sa buong paligid.Napagtanto kong nasa gitna ako ng isang kagubatan at tanging liwanag ng buwan lang ang nagbibigay ilaw sa buong paligid.Hindi kalayuan sa kinaroroonan ko ay namataan ko ang isang maliit na batis.Agad akong nakaramdam ng matinding uhaw kaya naman napagpasyahan kong magtungo sa batis na yun para uminom.Akmang tatayo na ako mula sa pagkakaupo nang bigla nalang akong matumba.

Hindi ko matukoy ang matinding panghihinang nararamdaman ko,tila naubos ang lahat ng enerhiyang meron ako.

Dahil sa kanaisang makainom ay wala akong ibang nagawa kundi ang gumapang papunta sa batis.Napapadaing na lamang ako sa tuwing may mga maliliit na bato at ugat ang nakausli mula sa lupa na siyang tumatama sa katawan ko.Ilang saglit pa ay tuluyan ko nang narating ang batis,akmang sasandok na ako ng tubig gamit ang mga palad ko nang bigla akong matigilan.Biglang umihip ng malakas ang hangin na siyang tumangay sa kulay itim at bagsak kong buhok.

Tila nabato ako sa kinaroroonan ko dahil sa napagtanto.Kinakabahan kong hinawakan ang buhok ko at agad na naluha dahil sa nakita.Wala na ang malaalong gintong buhok ko,napalitan na ito ng bagsak at kulay itim na buhok na siyang umaabot sa bewang ko.Dali-dali akong lumapit sa batis at agad na dumungaw upang tingnan ang repleksyon ng mga mata ko sa tubig,at nang sandaling gawin ko yun ay nagtuloy-tuloy na ang pagtulo ng mga luha ko.

Ang mga mata ko,hindi na kulay ginto,naging itim ang kulay ng mga ito.At iisa lang ang ibig sabihin nito.

Ang kapangyarihan ko,tuluyan nang nawala ang kapangyarihan ko...

Biglang bumalik sa alaala ko ang lahat ng nangyari bago ako mawalan ng malay.Naalala ko kung paano ako pinagkalulo ng kaisa-isang taong inakala kong natitirang kakampi ko.Naalala ko kung paano nila kunin sakin ang kapangyarihan ko.Napahikbi na lamang ako sa nangyayari sa akin.

Nawala na sa akin ang mga kaibigan ko.

Nawala na sakin si Theo.

Nawala na rin sakin pati si Miko.

A-At ngayon,nawala na din ang k-kapangyarihan ko.

Hindi ko na alam kung paano pang haharapin ang buhay.Kung paano pa ako mabubuhay.Wala na ring saysay para magpatuloy pa.Mag-isa nalang ako.

Nawala na sakin ang lahat...lahat lahat.

Gusto kong magalit,gustong-gusto kong magalit sa kanila.Gusto ko silang sumbatan dahil sa nangyayari sa buhay ko,gusto ko silang sumbatan pero hindi ko magawa.Gusto kong isumbat sa kanila na wala akong kasalanan.Na hindi ko dapat dinadanas ang lahat ng ito,na wala akong ginagawang masama,wala akong kasalanan.Gusto ko silang sumbatan dahil ang sakit na,ang sakit sakit na.

"H-Hindi ko na kaya."

THIRD PERSON'S POV

KINAUMAGAHAN ay nagkalat ang mga estudyante sa Akademiya.Lahat sila ay abala sa pakikipag-usap sa isa't isa tungkol sa nangyaring insidente.Lahat sila ay iisa ang sinisisi,at yun ay walang iba kundi si Shamiere.

Sa kabilang banda naman ay naglalakad ang binatang si Theo kasama ang kaniyang mga kaibigan.Hindi nila pinapansin ang mga bulungan sa paligid nila,mas pinili nilang maglakad nalang ng tahimik papunta sa opisina ng Headmaster.Subalit agad silang napahinto mula sa paglalakad nang may makaagaw ang pansin nila.Nakita nila ang mabilis na pagkukumpulan ng karamihan sa mga estudyante sa harap ng malaking gate ng Akademiya na tila may isang kaguluhang nagaganap.Dala ng kuryusidad ay agad nila itong pinuntahan.Mabilis naman na nagsihawian ang mga estudyante upang magbigay ng daan sa kanila, at nang tuluyan na nilang malapitan ang dahilan ng kaguluhang iyon ay agad silang natigilan sa nakita.