The Mysterious Girl of Terrensia Academy [Completed]

Chapter 43: Awakening

SHAMIERE'S POV

Gulat akong napatingin sa reyna nang humiwalay siya mula sa pagkakayakap sa akin.

Tiningnan ko ang reaksyon ng mga kasama ko at gulat din sila sa nasaksihan pero maya-maya lang ay napalitan ng saya ang kanilang mga mukha.

Abot tenga naman ang ngiti na dumikit sa 'kin si Theo at muli na namang bumulong.

"I've told you, they're nice."

Nakita ko namang tumayo rin ang hari mula sa kaniyang trono paibaba sa amin. Lumapit siya sa gawi ko kung kaya't pumagilid ang reyna.

"You're a beautiful lady, Shamiere." paunang wika niya.

"My son is your suitor, I get that, but you still need to respect us as your King and Queen most especially that you're in our palace." hindi galit ang kaniyang tinig bagamat ito ay naggugulumihanan.

"I do respect you, your majesty." agad na sambit ko.

"But why is that you don't bow down your head as a sign of respect? Your friends and even my son did so."

"Because as I've said, I bow down to no one, not even to the King and Queen of any kingdom." mungkahi ko habang nanatiling nakatitig sa kaniyang mga mata. Agad naman siyang nagulat maging ang reyna sa isinagot ko't nanlalaki ang mga mata ng mga kasamahan ko at ng mga kawal na nandirito.

"LAPASTANGAN!"

Hindi ko pinansin ang ginawang pagsigaw ng heneral.

Nananatili akong nakipagtitigan sa mga mata ng hari. Alam kong kinikilatis niya ang katauhan ko, subalit hindi ako nagpatalo sa kaniya. Mariin ko siyang tinitigan sa kaniyang mga buliga at hindi nagtagal ay siya ang unang bumawi ng kaniyang mga mata.

Napatikhim pa ito bago ulit nakapagsalita.

"General Elioz, leave us first." aniya at marahang ibinaling ang paningin sa heneral.

"Pardon, your highness?"

"I said, leave."

Wala namang nagawa pa ang heneral kung hindi ang umalis sa silid na 'to.

"I'm gonna be honest with you, I know you sealed your power." diretsong saad niya na ikinagitla ako.

H-How did he know?

"But even if you've sealed it, it's too powerful that you can't even hide it all. I know because I can feel it, afterall, I am. . . a King."

Literal na natigilan ako.

Ramdam ko ang pagsinghap ng mga kaibigan ko dahil sa narinig pero nanatiling nakatulala lang ako habang nakatitig sa hari.

"I bet my son and your friends doesn't know the real you."

"Father, w-we already talked about this matter and we trust Sham. Don't worry, she's not an enemy." agarang sabat ni Theo na ikinaangat ng isang sulok ng labi ng lalaking nasa harapan ko.

"How can you be so sure about that?"

"Because I am sure! I trust her, we all do!"

"Don't you dare raise your voice on me young man! I am still your King!"

Animo'y natauhan naman si Theo sa iniasta nito.

"I-I'm sorry."

Binalik ng hari ang kaniyang paningin sa 'kin.

"I can't tell if you're an enemy or an ally, but I just really hope that you're the latter, or else."

"I-I am, your majesty." mahinang tugon ko sa kaniya. Hindi naman siya kumibo at sa halip ay mas lalo pang lumapit sa akin.