The Mysterious Girl of Terrensia Academy [Completed]

Chapter 83: The War Part I

SHAMIERE'S POV

"I-IMPOSIBLE!" Hindi makapaniwalang usal niya habang nakatingin pa rin sa mga kasamahan niya na ngayo'y naging estatwa na.

"To me, nothing's impossible." Sambit ko at nagsimulang maglakad papunta sa kaniya.Habang naglalakad ako sa gitna ng mga tao ay wala silang ibang ginawa kundi ang titigan ako mula ulo hanggang paa.Hindi ko nalang sila pinagtuunan pa ng pansin at mabilis na tinahak ang daan papunta sa harap niya.

Hindi ko pinansin ang titig na tinatapon sakin nina Theo maging ang mga Hari't Reyna.Nanatili lang na nakadikit ang paningin ko sa lalaking ngayo'y kaharap ko.

"Bibigyan kita ng pagkakataong lisanin ang lugar na ito.Kaya kung ako sayo,umalis kana." Saad ko.

Napayuko siya at tila hindi alam kung ano ang gagawin.Ngunit agad na napakunot ang noo ko nang magsimula siyang humalakhak na parang nasisiraan na ng bait.

"HAHAHAHAHA!"

Nang iniangat niya ang kaniyang paningin sa akin ay tumambad ang nanlilisik niyang kulay itim na mga mata.

"Sa tingin mo,susugod ako ng walang kapanalig? Hangal!" Ngunit hindi ako natinag.Alam kong sa umpisa pa lang ay hindi lang sila lumusob dito.

"SUGOOOOD!!!"

Kasabay ng sigaw niyang yun ay ang pagsulputan ng daan-daang mga Zokusians mula sa kung saan.Agad na naalarma ang lahat maliban sa akin na nanatili lang na nakatingin sa kaniya.

Nagsimulang lumaban ang lahat.Kaniya-kaniya silang papalabas ng kani-kanilang mga mahika.

"Hinding-hindi moko mauutakan,isa ka lamang hamak na-" Hindi ko na siya pinatapos pa sa pagsasalita at mabilis na sinakal siya sa leeg.

"Wag na wag mong mamaliitin ang kakayahan ko,Valdir." Mariin kong wika at mas lalo pang diniinaan ang pagkakasakal sa kaniya.Makahulugan ko siyang tinitigan sa mga mata.

"Let the show begin." Nakangising sambit ko bago pinalutang ang katawan naming dalawa.Hindi siya makapalag mula sa pagkakasakal ko sa kaniya kaya wala siyang ibang magawa kundi ang manlaki ang mga mata.

Dumaan kami sa malaking butas ng bubong sanhi ng pagsabog kanina.

Nang tuluyang makalabas ng silid na iyon ay mabilis ko siyang hinagis pababa.Kita ko kung paano siyang bumulusok at bumagsak pababa sa damuhan.

Habang nasa taas ng himpapawid ay nakita ko mula sa kalayuan ang libo-libong mga lumilipad na nilalang papalapit sa direksyon ng akademiya.

Agad kong iniangat ang kanang kamay ko't nagpakawala ng kakaibang enerhiya upang mas lumakas pa ang barrier na bumabalot sa buong Akademiya.

Muli kong binaba ang paningin ko upang tingnan si Valder ngunit pagtingin ko sa ikinabagsakan niya kanina ay wala na siya roon.

Kinontrol ko ang aking sarili upang bumaba sa lupa.Dahil sa lakas ng hangin ay tinatangay ang iilang hibla ng buhok ko.

Nang sandaling makaapak ako sa lupa ay bigla akong nakaramdam ng kakaiba.Mas nilakasan ko pa ang pakiramdam ko.

Makaraan pa ng ilang saglit ay bigla nalang yumanig ang lupa at gumuho ang ilang parte nito.Pagkalipas ng ilang minuto ay natigil din ang paglindol.Wala sa sariling inihakbang ko ang paa ko papalapit sa gumuhong parte ng lupang iyon.Iba ang pakiramdaman ko,parang may kakaiba sa ilalim ng lupa.Tila may mga mababagsik na mga nilalang ang papalabas sa malaking butas na iyon.

At hindi nga ako nagkamali.

Dahil iang batalyon ng mga alupihan ang isa-isang lumabas mula sa napakalaking butas sa lupa.Hindi na'ko nag alinlangan pang gumawa ng atake.Mabilis kong iniwasiwas ang kamay ko at sa isang kisap mata lang ay napapalibutan na ang lugar na kinaroroonan ko ng apoy.Maging ang mga alupihan ay hindi makalabas sa ginawa ko.

Iniangat ko ang kamay ko't bumuo ng espadang gawa sa yelo at agad itong pinalibutan ng kulay asul na apoy.

Isa-isang gumapang ang mga alupihan papalapit sa gawi ko ngunit bago pa man nila ako tuluyang malapitan ay mabilis ko na silang nahihiwa.Subalit tila hindi sila nauubos.Parami lang sila ng parami.Kaya dala ng tinding inis ay binitawan ko ang hawakan ng espada at buong lakas na pinagsaklop ang dalawa kong palad.Kasabay niyon ay ang pagsabog ng katawan ng lahat ng mga alupihan dahilan para magtalsikan ang dugo nila sa suot ko.

Inikot ko ang paningin ko upang tingnan kung may natitira pa.Ngunit gayon nalang ang gulat ko nang isang bumubulusok na kulay itim na apoy ang papunta na sa gawi ko.Mabilis akong gumawa ng panangga na gawa sa tubig upang hindi ako matamaan ng atakeng iyon.Nang tingnan ko ang pinanggalingan nun ay nakita ko si Valdir na nanggagalaiti na ang ngipin sa galit.

Agad kong kinontrol ang ginawa kong apoy kanina.Pinataas ko ito sa ere at hinurmang isang napakalaking bolang apoy at agad itong pinatama sa kaniya.Subalit mabilis siyang nawala sa kinatatayuan niya kaya sa pader ito tumama.

Tama nga ako,lumakas na sila.

*CRAAACKK!!*

Dumapo ang paningin ko sa pader kung saan tumama ang ginawa kong atake.Ganon nalang ang panghihinayang ko nang makita ang maliit na bitak nito.Dahan-dahan itong lumaki ng lumaki hanggang sa isang iglap ay bigla nalang itong gumuho.

Napapikit nalang ako ng wala sa oras.

Nung idilat ko ang mga mata ko ay tumambad sa akin ang mga Zokusians na nakikipaglaban sa lahat ng mga tao sa silid na pinanggalingan ko kanina lang.Iba't ibang mahika ang makikita sa loob ng silid na iyon.May lumilipad na mga upuan,mesa at maging ang mga Zokusians ay lumilipad sa ere na hindi lingid sa kaalaman kong kagagawan ni Amanda.Hindi kalayuan ay nakita ko din sina Bea at Yvonne na nagpapakawala ng mga bato at buhangin upang labanan ang iba pang mga Zokusians.

Muli akong napabalik sa diwa nang maramdaman ang isang presensya sa likod ko.Agaran akong umikot at hinawakan siya sa magkabilang balikat at ginawaran ng isang napakalakas na sipa dahilan para tumalsik siya sa puno.

Naglakad ako palapit sa kaniya.

"Binigyan na kita ng pagkakataong lisanin ang lugar na ito.Ngunit hindi moko sinunod,ngayon magpaalam kana sa buhay mo!" Unti-unting namuo sa palad ko ang isang punyal na gawa sa pilak.Yumuko ako upang mas mapalapit pa sa kaniya.Wala siyang ginawa kundi ang manatiling nakasalampak lang sa damuhan habang nakatingin sa akin.

"Paalam,Valdir, AHHHHHH!!!" Inangat ko sa ere ang punyal at handa ng saksakin siya ngunit mabilis akong napahinto dahil sa nakakabinging ingay mula sa itaas.

Nang tumingala ako ay napahakbang ako paatras ng wala sa oras.

Ang mga itim na nilalang na nakita ko kanina lang ay walang iba kundi mga dragon.Ngayon ay nasa itaas na sila at pilit na sinisira ang barrier na nagsisilbing proteksyon ng Akademiya.Dahil sa nililikha nilang tunog ay nagsilabasan ang mga tao mula sa nawasak na pader.Alam kong natalo nila ang mga Zokusians na nakaaway nila,ngunit hindi ko maitatangging nakakaramdam ako ng labis na kaba.Dahil alam ko,hindi pa tapos ang laban.

Nagsisimula pa lang sila.

*BLAAAAAGGGG!!!!*

Tila isang babasaging bagay ang barrier na nawasak sa itaas.Tuluyan ng nakapasok sa Akademiya ang mga kalaban,at hindi lang sila basta-basta kalaban.

Mula sa itaas ay nagsitalunan ang mga taong nakaitim na salakot gaya ni Valdir mula sa likod ng mga dragon.Akmang gagawa na ako ng atake upang lupugin sila nang isang mahabang patalim na gawa sa itim na mahika ang naramdaman kong tumusok sa balikat ko.Muli akong napatingin kay Valdir na ngayon ay nakangisi na sa akin.

"Kung hindi lang din namin makukuha ang Libro ng Propesiya,mas mabuti pang tapusin na rin ang taong may hawak nito." Sambit niya at marahang tumayo.

Napahakbang ako paatras.Kitang-kita ko ang pagdaloy ng dugo mula sa kaliwang balikat ko.Hinawakan ko ito at nang tingnan ko ang kamay ko ay nakita ko ang napakaraming dugo.

"SHAMIEREEEE!!!" Isang napakalakas na tili ang narinig ko mula kay Mitch.

Binalik ko kay Valdir ang mga mata ko ngunit nanlalabo na siya sa paningin ko.

Bigla akong napaluhod sa damuhan dala ng tinding panghihina.

"Gawa sa purong itim na mahika ang sandatang nasa balikat mo,kaya't wala ka ng ibang magagawa pa kundi ang tanggapin nalang ang kamatayan mo."