The Mysterious Girl of Terrensia Academy [Completed]

Chapter 58: Danger

Shamiere's POV

Masaya kaming naglalakad nina Bea at Yvonne patungong classroom namin nang bigla nalang humarang sa daanan namin si Amanda.Mag-isa lang siya at hindi niya kasama ang mga kaibigan niya.

"Headmaster told me to call you.Pumunta ka raw sa office niya." Naka-ekis ang mga brasong sambit niya.Tumango lang ako at akmang tatalikuran na namin siya nang bigla niyang tawagin ang pangalan ko.

"Shamiere!"

Nilingon namin siya at nagtatanong ang ekspresyon ng mukha ko sa kaniya.Himala ata na hindi siya masyadong nagsusungit ngayon.

"Fine! Pumapayag nakong maging kaibigan ka! I know naman na gustong-gusto mo nang maging kaibigan ako kaya pagbibigyan na kita! I'll be your friend! But keep this in mind!" Aniya pa at dinuro ako.

"Sating dalawa,mas maganda pa rin ako! Bye!" Dagdag niya at nagmartsa paalis.Napanganga nalang ako dahil sa inasal niya.

Kailan ko sinabing gusto ko siyang maging kaibigan?

"O-Okay? HAHAHAHA!" Natawa na ng tuluyan si Yvonne.

"HAHAHA! Ano yun? Nung isang araw muntik na kayong magpatayan tapos ngayon sinasabi niyang kaibigan na kayo? At ikaw pa ang may gusto ah? Hahahaha tibay!" Wika ni Bea na nagpatawa na rin sakin.

Ramdam ko naman ang pagiging sinsero ni Amanda kahit na pataray ang pagkakasabi niya nun.Kaya mas mabuti nato,mawawalan ako ng kaaway.

"Hayaan niyo nalang." Natatawang sagot ko sa kanila.Nang natapat na kami sa hagdan papunta sa silid namin ay huminto ako kaya tumigil rin sila sa paglakad.

"Mauna na kayo, susunod nalang ako.Pinapatawag pa'ko ni Headmaster."

"Gusto mong samahan ka namin?" Prisenta ni Yvonne pero umiling lang ako.

"Kaya ko na, salamat." Hindi naman na sila nagpumilit pa at umakyat na sa itaas kaya nagpasya nakong pumunta sa opisina ni Headmaster.

Kumatok muna ako bago pumasok.Nakita ko si Headmaster na seryosong nakatingin sa labas ng bintana kaya tumikhim ako para makuha ang atensyon niya.

Nang mapansin na niya ko ay umayos siya ng upo bago minuwestra sakin ang bakanteng upuan sa harap ng mesa niya.Umupo naman ako dun at tumingin sa kaniya.

"Bakit niyo ho ako pinatawag?" Diretsong tanong ko sa kaniya.

"I'm happy that you successed in the mission." Paunang wika niya at bumuntong hininga.

"But Ms.Shamiere hindi nako magpapaligoy-ligoy pa.Maraming estudyante ang nakakita ng pag-aaway ninyo ni Mr.Wintson,maging si Prof Harson ay nasaksihan niya din.Pero ang sinasabi nila sakin,nakita nila kung papaanong humilom ang mga sugat mo.Was that true?"Dagdag niya na nagpabilis ng tibok ng puso ko.

"Malaking bagay pa ba ho yun Headmaster?Hindi na ho mahalaga yun,ang importante maayos na ang lagay ni John."

"Just answer Ms.Shamiere, is it true?"
Nagpakawala ako ng malalim na buntong hininga bago sumagot.

"O-Opo."

Saglit siyang natigilan at hindi agad nakasagot.Maya maya pa'y napakurap-kurap siya't lumapit sakin.

"W-Wala ka namang dugong Royalty,diba?" Umiling ako sa tinanong niya.

"Then how come na mayroon kang abilidad na natatangi sa iba?"

"Yan lang ho ba ang itatanong niyo sakin?" Bastos na kung bastos pero ayoko nang may malaman pa sila.Tama na ang una.

Hindi siya nagsalita kaya tumayo nako sa upuan ko.