The Mysterious Girl of Terrensia Academy [Completed]

Chapter 23: Frozen

SHAMIERE'S POV

"Zokusian." naibulalas ko nalang nang mapagtanto ko kung ano ang lalaking nasa harapan ko ngayon. Gulat siyang napatingin sa 'kin bago dali-daling tumakbo papalayo. Agad naman akong tumalima at sa isang kumpas ng aking kamay ay nagsipaghawian ang mga tao sa daang tinahak niya.

I ran as fast as a lightning, and with a span of a seconds, I got him.

I roam my eyes around and I notice that we're at the entrance of the forest.

I grabbed him by his shoulder and made him faced me.

"Why did you did that?" I asked calmly. He didn't respond to my question, instead he stared at me head to toe and then he laughed like a lunatic.

"I'm asking you." may diing wika ko at nagpalabas ng yelo sa kamay ko't dagliang bumuo ng isang matulis na espada at agaran itong itinutok sa leeg niya. Agad na namutla ang mukha niya sa nasaksihan, ngunit makaraan lang ng ilang minuto ay bigla na lamang siyang humalakhak na tila ba'y nasisiraan na ng bait.

"Hindi mo 'ko masisindak! Isa ka lamang hamak na babae! Isa pa ay nag-iisa ka lang, at ako, hindi!" napakunot ang noo ko sa tinuran niya, pero agad ko namang napagtanto kung ano ang ibig niyang sabihin nang maramdaman ko ang biglaang pagdami ng mga presensyang nasa paligid ko.

He smirked at me then he suddenly pushed me, with all of his strength he managed to escape.

Hindi ko na siya sinubukang habulin pa at sa halip ay itinuon ko ang pansin ko sa mga panauhing ngayon ay nasa harapan ko.

I turn my gaze to all of them.

They are all wearing black hoods, there are six of them.

Pinapalibutan na nila akong lahat.

Makaraan ng ilang segundo ay nagsimula na silang umatake. Nagpalabas sila ng dark fire balls sa mga palad nila, mas maitim ito kaysa sa kulay ng kapangyarihan nina Lash at Megan.

Tinira nila ako ng mga atake nila kaya agad akong gumawa ng panangga na gawa sa yelo bilang proteksyon, ngunit ilang saglit lang ay agad itong natunaw dulot ng init ng mga kapangyarihan nilang itim na apoy.

Muli, bumuo ako ng mga punyal na gawa sa yelo at pinabulusok ang mga ito patungo sa kanila ngunit natutunaw lang nila ito gamit ang kakaiba nilang apoy. Hindi nagtagal at may kung ano silang kinuha mula sa mga likuran nila, at pag tingin ko do'n ay nakita kong mga katana ito. Isang uri ng sandata na siyang sadyang napakahaba't napakatulis. Tumakbo sila papunta sa akin at iniwasiwas ang mga sandata nila ngunit bago pa man ako tamaan ng mga atake nila ay agad akong lumutang sa ere at pinaulanan sila ng daan-daang mga palasong gawa sa yelo.

Natamaan ang tatlo sa kanila at agad na naging abo.

As I go down on the ground I covered my fist with big layer of ice.

I faced the remaining three and positioned my fist.

The moment they attacked me I immediately stamp my foot and froze the whole ground so they slipped before reaching my place.

I walk towards them and they crawl away just to get away from me.

Pero hindi ko hahayaang may makatakas kahit na isa sa kanila.

Nang maabutan ko ang nasa gitna ay tinapakan ko ang dibdib niya't yumuko malapit sa kaniya, ilang saglit pa ay buong lakas kong sinapak ang mukha niya sanhi upang ito ay magdurugo. Matapos kong gawin iyon ay inalis ko ang pagkakatapak sa dibdib niya at dinama ang pintig ng puso nito.

Tinuon ko ang palad ko rito at maya-maya lang ay tumigil na siya sa paggalaw at tila'y naging isang malamig na estatwang bangkay.

I froze his heart.