The Mysterious Girl of Terrensia Academy [Completed]

Chapter 51: The Key

SHAMIERE’S POV

Isang kaguluhan ang bumungad sa ‘min kinaumagahan.

Nang lumabas kami mula sa dormitoryo ay tumambad sa ‘min ang nagkukumpulang mga estudyante sa harapan ng silid-aklatan.

Sira ang pintuan at mula rito sa labas ay kitang-kita namin ang nagkatumbahang mga lagayan ng mga libro.

Nakita pa namin sina Theo sa loob, at nang subukan naming pumasok ay hinarangan pa kami ng ilang mga guwardiya pero nang makita kami ni Theo ay sinenyasan niya ang mga ito na papasukin kami.

“Good morning.” pagbati niya sa ‘min at lumapit sa ‘kin. Hinalikan niya ‘ko sa noo at bahagyang ngumiti. Pero hindi ko ‘yon nagawang suklian dahil alam kong may nangyayari.

“Sorry about yesterday, hmm?” dagdag pa niya. Nanatili lang akong nakatitig sa kaniya at walang imik. Mabuti na lang at inunahan nang magtanong ni Bea.

“Theo, anong nangyari rito?” tanong niya habang iniikot ang paningin sa buong silid.

“We still don’t know. In fact, we just got informed that the library was attacked last night and this is what we saw the moment we got here. All is messed.” sagot niya rito. Hindi kalayuan ay nakita ko naman ang iba na papalapit na sa amin.

“Hey, guys! Morning.” bati nina Gino sa ‘min. Tinanguan ko lang sila samantalang bumati naman pabalik sina Bea sa kanila. Nakita ko pang sumulyap sa ‘kin si Serene pero hindi ko nalang ‘yon pinansin pa.

“Any clues about what happened?” baling sa kanila ni Theo. Nagkatinginan muna sila bago nagsalita si Van.

“We found this cloak.” paunang bigkas niya at iniangat ang hawak-hawak niyang itim na salakot.

Napakunot ang noo ko.

“We think that this cloak was owned by him or her. The one who broke in here.”

“T-Teka,”

Napatingin ang iba naming mga kasama kay Yvonne at Bea nang dali-dali silang nagsilakad patungo kay Van at pagmasdang maigi ang hawak nitong kasuotan.

“Ito nga, katulad na katulad din nito ang suot ng taong pumasok sa ‘min kagabi!”

Dahil sa mga isinatinig niya ay agad na nagulat ang aming mga kasama. Maging ang lalaking nasa tabi ko ay magkasalubong ang kilay at kunot ang noong tumingin sa akin.

“What?! Pinasok kayo sa dormitoryo?!”

“What happened?! Anong ginawa sa inyo?!”

“Mabuti at hindi kayo nasaktan!”

Hindi ko na pinansin pa ang pag-uusap nilang ‘yon at sa halip ay bahagya rin akong naglakad at lumapit papunta kay Van habang nanatiling nasa hawak niya ang aking mga mata.

Naggugulumihanan naman nilang ibinaling sa ‘kin ang kanilang mga buliga.

“Bakit, Sham?”

Hindi ko sinagot ang naging tanong na ‘yon ni Van at pagkuwa’y kinuha ang hawak niyang salakot at tinitigan itong mabuti.

Sinubukan kong alamin kung sino ang nagmamay-ari nito at lubos akong natigilan sa aking nalaman.

Isang Zokusian.

Isang kalaban.

At nasa loob ng paaralan lang ang nagmamay-ari nitong salakot, at iisa lang ang ibig sabihin nito.

Tama ako.

Mayro’ng traydor sa akademiya.

“Ah!” napapikit ako at napahawak sa sintido ko nang bigla itong sumakit. May napakalakas na mahika ang nakabalot sa salakot na ‘to. Isang itim na salamangka, ngunit ang ipinagtataka ko ay kung bakit hindi ko magawang matalos ang gusto kong alamin.