-Bu bir Güneydoğu Anadolu hikayesidir.
Bir rüzgar eser kıyıdan, sönmez ateşin
Bir ağıt kopar yüreklerden, kimse duymaz.
Bir gözyaşı akar derinden, kimse silmez
Bir çilen vardır çekilecek, kimse ortak olmaz
Bir yalnızlık vardır, hiç gitmeyen
Birde...
Yıldıza Basmayı Unutmayınız! Düşünceleriniz bana yazınız :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
AŞİRET TOPLANTISININ OLDUĞU GÜN
Kendal ve Derya'nın konaktan çıkıp turşu yemeye gitmesiyle koca konakta Kemal yalnız kalmıştı. Art arda yaktığı sigaralar ile küllüğü doldurmuştu. Terasta oturduğu sedirin üzerinde öne doğru kaymış bacaklarını açarak başını geriye yaslayıp gökyüzüne seyretmeye başlamıştı.
Göğün yıldızları Kendal'ın kalbine de yoluna da ışık saçamıyor yol gösteremiyordu. Kemal günlerdir ne yapacağını bilemiyordu. Doğru yaptığı her şeyin yanlış olduğu bir bir serilmişti gözünün önüne uzun zamandır tek düşünebildiği Hesna'ydı.
Kemal neden kaderine karşı çıkmadan önce onu tanımaya çalışmamıştı? Neden başka bir dala tutunup köklerini kopartmak istemişti ki? Onun özü burasıydı. Sözler burada başlar burada verilir burada gerçekleştirilirdi.
Koca konakta göğün altında dahi Kemal nefes alamıyordu. Hem Rafaella'ya hem de Hesna'ya yaptığı haksızlık nefesini kesiyordu.
Rafaella'yla yollarının kesişmesi belki de ikisinin de ailelerinden kaçmak istemiş olmalarıydı. İkisi de bunu başaramamıştı. Yolları kesiştiği gibi ayrılmış acı hatıralar kalmıştı. Çok acı hatıralar... Kimin hayatı daha çok dağılmıştı? Şüphesiz bu kişi Rafaella'ydı.
Her şeye rağmen Kemal ona karşı kendisini suçlu hissediyordu. Katil olmuştu üstelik öldürdüğü kişi kendi öz babasıydı! Kemal bu gerçeği kabullenemiyordu. Rafaella'nın yıllardır neler yaşadığını bilemediği gibi bu kararı da sırf ayrıldıkları için vermeyeceğini bilecek kadar zeki olup aynı zamanda Raffaella'yı da tanıyordu. Ya da tanıdığını sanmıştı. Onu tanıdığı yıllar içinde aileden konu açıldığında sır küpüne dönüşlerini de unutması mümkün değildi. Bu sırlar onları bu noktaya getirmemiş onu katil yapmamış mıydı? Kemal sertçe yüzünü sıvazladı. Aşağı tükürse sakal yukarı tükürse bıyıktı böylesine bozguna uğrayacağını bilse Kemal Rafaella'yı ilk gördüğü gün sadece yanından geçip gitmekle kalırdı. Sadece giderdi. İnsan yanlış yolda doğru insanlar bulmayı beklememeliydi. Kemal ne yanlış yolda olduğunu bilebilmiş nede bir inat uğruna kalbinin kapılarını açtığı insanın yanlış bir insan olduğunu.
Hayat Kemal'e bir şans daha vermişti. Son bir şans daha birçok insanın sahip olamadığı şans Kemal'le aynı göğün altında bulunuyordu. Çok az mesafede mağrur bir şekilde kaderine boyun eğen Hesna Kemal'i bekliyordu.
Gök kubbe üzerine düşecek Kemal ezilecek sanki bu ızdırap öyle bitecekti.
Son sigarasını da küllüğe bastırarak ayağa kalktı. Marketler kapanmadan gidip sigara alması gerekiyordu. Koca konakta tek duyulan ses merdivenlerden inerken ayakkabılarının çıkardığı ses oldu. Oymalı kapıdan adım attığında kapının önünde bekleyen iki kişiye baş selamı vererek yanlarından uzaklaştı. Henüz çok geç olmasa da saat ilerlemişti. Sokaklar tenha olsa da avlulardan insanların sesi dışarıya taşıyor kıkırtılar yayılıyordu.
