-Bu bir Güneydoğu Anadolu hikayesidir.
Bir rüzgar eser kıyıdan, sönmez ateşin
Bir ağıt kopar yüreklerden, kimse duymaz.
Bir gözyaşı akar derinden, kimse silmez
Bir çilen vardır çekilecek, kimse ortak olmaz
Bir yalnızlık vardır, hiç gitmeyen
Birde...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
h_aksahin
Alıntı, video ve görseller için @haksahin_hikayeleriofficial hesabını takibe alınız.
Hadi Bismillah diyorum ve ilk bölümü atıyorum :)
Sıcak... Fazlasıyla sıcaktı. Üzerinde alışkın olmadığı bir yorgunluk belini büküyordu. Yüreğini adını koyamadığı bir sıkıntı kavuruyordu.
Bir haftadır Antepdeki işler ile meşgul olmuş, döner dönmez de toplantı yapmıştı. Uzayan toplantı sinirlerinin gerilmesine sebep olsa da geride çözüme kavuşmayan bir şey kalmamıştı.
Dışarıya adımını attığında alışkın olduğu sıcak rüzgar tenini değip geçti. Üzerine tam oturan takım elbisesi dik duruşuyla adeta erişilmez olduğunu sergiliyordu. Neyse ki güneş gözlükleri keskin bakışlarını gizliyordu.
Tek bir bulutun bile olmadığı gökyüzünde Urfa'da yağmur en çok beklenendi. Her gün yağmur duasına çıkılıyor, ALLAH'ın rahmeti ve bereketi her gün bekleniyordu.
"Ağam arabanız hazır," Rasim ellerini birleştirmiş saygıyla genç adamın bir adım gerisinde duruyordu.
"Ben tek kullanacağım," sert ve otoriterdi. Rasim bu genç adama karşı gelinmemesi gerektiğini en iyi bilenlerdendi.
"Peki, arkanızda olacağız Ağam,"
Kendal... Altı erkek kardeşin en büyüğüydü. Evlenme yaşı çoktan geldi de geçiyordu. Buralarda kızlar kadar olmasa da erkeklerde erken evlenirler, yuvalarını kurarlardı. Şimdi bunu gerçekleştirmek Kendal'ın göreviydi. Aklına gelen bu düşünceyle yüzü biraz daha asıldı. Başı ağrımaya başlamıştı. Gelenek ve göreneklerine sonuna kadar bağlı babasının izinden giden biriydi. Ailesinin uygun gördüğü biriyle evlenecek itiraz etmeyecekti. Annesi kendisine ve ailesine en çok yakışan kızı seçeceğinden emindi. Aşk, sevgi ve hoşlantı gibi kavramlar Kendal'a oldukça boş ve basit geliyordu.
Şirkette işlerini bitirmişti. Bugün arazileri gezecek, işçilerin durumunu kontrol edecekti. Kendal Urfa da ki işleri yönetirken kendisinden sonra gelen kardeşi Kurtuluş İstanbul da ki şirketi yönetiyordu. Kendal hiçbir zaman memleketinden ayrılmak istemediği için İstanbul'a kardeşinin gitmesini istemişti. Üç numaralı kardeşi Kemal ise bir gün beşik kertmesiyle evleneceği gerçeğinden kaçmak için yurtdışına okumaya gitmişti. Ama bu bile onu kurtarmamıştı. Babaları Kadir Bey her telefon konuşmasında yabancı gelin istemediğini beşik kertmesiyle evleneceğini itinayla Kemal'e hatırlatıyordu.
Bir diğeri Kemal'in küçüğü Kenan ise sürekli on sekiz yaşına girince buradan çekip gideceğini söyleyen kardeşi on sekiz yaşına gireli bir hafta olmuştu. Burada yaşamayacağını asla gelenek ve göreneklere bağlı kalmayacağını dillendiren kardeşi arı gibi herkesi sokmaktan vazgeçmiyordu.
Karan ve Korhan'ın arasında ise bir yaş vardı ve okula birlikte gönderilmişlerdi. Liseye giden küçükler öğrenmeye ve çalışmaya azimli birbirlerini yiyen iki küçük veletdiler genç adamın gözünde.
