Sevgili okuyucu;
Merhaba, yeni bölüm geldi. Keyifle okuyunuz :)
Yıldıza Basmayı Unutmayınız!
Fikirlerinizi, düşüncelerinizi, hislerinizi belirtiniz. Beğendiğiniz ve beğenmediğiniz kısımları dile getiriniz.
"Derya'm uyan! Nolursun uyan"
Tepesinde ki ışık Derya'nın yüzüne vuruyordu. Etrafında sürekli olarak koşturan insanların ayak seslerini duyuyordu. Elini ise sımsıkı tutmuş hiç bırakmayan biri vardı.
Kendal, kocası!
Sesi o kadar uzaktan geliyordu ki zihni onunla oyun oynuyor gibiydi.
"Delalim sen bunu yapabilirsin uyanman gerek"
Deryanın yüreği sızladı. Kendal'ın sesi öyle çaresiz geliyordu ki onun neden bu kadar üzgün ve endişeli olduğunu anlayamıyor soru da soramıyordu. Ne gözleri açılıyor nede vücudu hareket ediyordu.
"Bebeğimiz delalim bebeğimiz"
Vücudu hareket etmese de Derya irkilmişti. Bir sorun vardı ve bu sorun kendisiyle ilgiliydi aynı zamanda Kahraman'ı da etkiliyordu. Tonlarca ağırlığın üzerinde bulunduğu gözleri acıyordu. Yüreği sadece sızlamıyor canda çekişiyordu.
Neler olup bittiğini anlamak istese de zihni buna izin vermiyordu.
"Anne uyanmıyor sezaryene alacağız"
Bu konuşan Kendal değildi! Tanıdık birinin sesine benziyordu fakat Derya kim olduğunu anlamaya çalışırken araya Kendal girdi.
"Karım uyanacak! İlk bebeğini Derya'm görecek"
"Kendal Ağa doğum yarım kaldı Derya çektiği sancıya dayanamayarak bayıldı beklersek bebeğin hayatı riske girecek"
Kendal çaresizlikle Derya'nın elini sıktı. Bu uyarı Derya'yı harekete geçirdi. Tüm olup biteni uzaktan izleyen bir seyirci gibi olsa da işittikleriyle yalpaladı.
Hayır hayır bu o değildi! Bu kendisi değildi! Oğlunu en önemli bir anda yalnız bırakmış olamazdı.
"Tamam"
Derya Kendal'ın kabullenişini kabullenemeyerek elini sıktı. Nasıl yaptığını bilmiyordu ama başarmıştı.
"Derya'm uyanıyor musun yoksa?"
Derya güçlü bir çığlıkla gözlerini araladığında yatakta doğruldu. Şok olmuş bir ifadeyle Kendal ile yüz yüze geldiler.
Kendal Derya'ya endişe ve korku dolu gözlerle bakakalırken "Derya'm iyi misin?" diye sordu. Derya elini öyle güçlü sıkmıştı ki hemen uyanmış ters giden bir şeyler olduğunu anlamıştı.
"Ke...Ken...Kendal,"
"Söyle delalim"
Derya Kendal'ın elini güçlü bir şekilde sıktı ve yatak ıslanmaya başladı. Rüyaymış diye düşünürken doğumun başlamasının şokuyla sarsıldı.
"De...Der...Derya'm"
Derya Kendal'ı ilk kez bu kadar paniklemiş görüyordu. Henüz kendine gelememişken gerçekle yüzleşti. Kahraman artık gelmek istiyordu!
"O neydi?"
Hissettiği sancı ile gözü kararan Derya konağı ayağa kaldıracak güçlü bir çığlık attı.
Kendal kendini yataktan atarken "Doğum başladı doğum başladı" diye sayıklayarak giyinmeye çalıştı.
"Kendal çabuk ol!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bulutlara Esir Olduk
Romance-Bu bir Güneydoğu Anadolu hikayesidir. Bir rüzgar eser kıyıdan, sönmez ateşin Bir ağıt kopar yüreklerden, kimse duymaz. Bir gözyaşı akar derinden, kimse silmez Bir çilen vardır çekilecek, kimse ortak olmaz Bir yalnızlık vardır, hiç gitmeyen Birde...
