Kaderimi Kendim Yazarım! (1.Kitap-Geçmişin Pişmanlığı)

99.Bölüm: Karanlık Yüz (1)

Güneş batarken soğuk bir rüzgar bütün Kuzgun Kasabasını süpürdü. Son baharın yaklaştığını müjdeleyen rüzgar kasabanın üstüne sinmiş kanı taşırken Nicolas elindeki parşömeni bırakıp, ıslık çalan rüzgarın ağaçları sallayışını pençere den izlemek için başını kaldırdı.

Bu esnada, ahşap kapı açıldı ve içeriye dört kişi girdi. Dean ve Axel, yanında 25 yaşında, bir gözünün içi beyaz olan uzun boylu zayıf ve çirkin bir adam tutuyordu. Onun hemen yanında ise 10 yaşlarında görünen ve 25 yaşlarında ki adama benzeyen bir çocuk vardı. İkisi de sıska ve soluk tenliydi, gözlerinin altı mor adeta hastalıklı gibilerdi.

Özellikle 25 yaşlarında ki adamın, sağlam gözünde kurnazlık ve sinsilik vardı. Nicolas başını çevirip onlara baktığında, 25 yaşlarında ki adamın ifadesi durgundu. Çocuk ise korkmuş gibiydi.

'General... Emrettiğiniz gibi...' Dean konuşurken, Nicolas araya girdi.

'Çıkabilirsiniz, hizmetlilere söyleyin yiyecek getirsinler.' dedi Nicolas. Dean ve Axel hızlıca selam verdi, 'Emredersiniz...' dedikten sonra ikisi de çıktı. 

Başkalarının yanında Nicolasa, Patron demiyorlardı, bu orduda olmanın bir gereğiydi.

Nicolas ise yavaşça kalktı ve 25 yaşındaki adama ve çocuğa doğru yürüdü, o sırada çocuk adamın arkasına saklanırken, adam biraz gerilmişti. Nicolas ise sakin görünüyordu, ne gülümsüyordu ne de gözlerinde duygularını belli eden bir ifade vardı. Yüzü taş kadar ifadesizdi.

25 yaşlarında ki adamın önüne geldiğinde, elini uzattı. 'Merhaba Bay Jacop, ismim Nicolas Fei Kuzgun Kasabasının yeni lideriyim.' dedi Nicolas sakin bir şekilde.

Jacop'un ifadesi bir anda değişti, zeki bir adamdı fakat karşısında duran bu kişinin Fei Klanının genç efendisi olduğunu asla tahmin etmemişti.

'Genç Efendi... Bağışlayın...' dedi ve hemen eğilmek için hamle yaptı lakin Nicolas araya girdi.

'Gerek yok Bay Jacop, formaliteleri bir kenara bıraka biliriz. Sizi buraya çağırttım çünkü size yardım etmek niyetindeyim.' dedi Nicolas. Nicolasın önce ki hayatında Jacop ünlü birisiydi ve Kuzgun Kasabasının en etkili ismiydi. Çok zeki, inanılmaz kurnaz ve ön görülü birisi olmakla birlikte acımasız bir adamdı. Tam anlamıyla bir suç dehasıydı ve Nicolasın en çok ihtiyaç duyduğu kişiydi.

Kendini muhteşem gizleye biliyordu ve istediği anda kendisini işe yaramaz bir kör olarak tanıta bilirdi. Nicolasın önce ki hayatında, ordunun Jacop hakkında istihbarat toplaması çok uzun zaman almıştı ve nihayetinde buldukları bilgiler bile tam anlamıyla yeterli değildi. Milyonlarca altınlık suç imparatorluğunu yönetip yine de gizli kalmayı başarmış birisiydi ve bu Nicolas için olağan üstü bir ast olacağı anlamına geliyordu.

Jacop, Nicolası dinledi, dikkatlice Nicolası süzdü. Gözlerinde belli belirsiz endişe vardı. Nicolasın neden onu bulduğunu bilmiyordu. 25 yaşında, tek gözü kör birisi olarak dikkat çekici değildi hatta dışlanan bir tipti. Fakat bu hayatta kalmak için bir kamuflajdı, aksi halde Kuzgun Kasabasında kardeşiyle birlikte hayatta kalması çok zordu.

'Genç Efendi, benim gibi bir kör sizin ne işinize yarar ki ?' dedi Jacop hızlıca. Nicolas gülümsedi ve, 'Önce oturalım...' dedi arkasında ki masayı işaret etti ve yöneldi. Jacop gergindi, Nicolasın amacını çözememişti ve kardeşi yanındaydı. Bu sebeple hareket alanı daha kısıtlıydı. 

Jacop'un kardeşi abisini takip etti, hala korkmuş görünüyordu fakat Nicolasın konuşma tarzı onu biraz rahatlatmıştı. Üçü masaya oturdu, Nicolas parşömenleri önünden sürüp önünü boşalttı ve elini sallamasıyla, önünde bir kaç parşömen belirdi.