KAİ LANE: Başlangıç

Bölüm 21: Açığa Çıkan Güçler

Jace ve Lena birbirlerine bakarken yanlarında duran Jack gözlerini açtı. Gözleri yeşil bir şekilde parlarken gözlerini geri kapattı. Yüzünde memnun bir gülümseme vardı.

Jace ve Lena şaşkın şaşkın ona bakarken Jack sarı yıldırımın orta derecesine ulaşmıştı. O sırada ikisinin de aklından tek bir şey geçiyordu

'Ne kadar çabuk.'

Birkaç Dakika Önce

Jack, Lena'nın sözüyle meditasyon oturuşuna geçerken hala kolunun acısını hissediyordu. Aldığı yara canını daha çok yakması gerekiyordu fakat vücudunda inanılmaz bir adrenalin salgılandığından acısı da büyük oranda hafifliyordu.

Jack normalde birkaç saat sürmesi gereken meditasyona bir kaç saniyede girdiği anda dış dünyayla bağlantısı kesildi.

"Bu kesinlikle normal değil." dedi fakat yine de devam etmesi  gerekiyordu. Diğerlerinden geride kalıp onlara yük olmak istemiyordu.

Biraz ilerlerken etrafı izlemeye başladı. Bomboş alanın üzerinde uçuyor gibi görünüyordu. Zihnine girdiği anda hissettiği rahatlığı hiç bir yerde hissedememişti. Anılar, düşünceler, hayalleri görüyordu. Bir süre daha ilerledikten sonra bulması gereken şeyi bulmayı başarmıştı.

Korku duygusunu gördüğü anda ne diyeceğini bilemedi. Gözleri kızarmaya başlamış kalbi özlem hissiyatı ile dolmuştu. Karşısındaki kişi onun nasıl korkusu olabilirdi ki? Her gece onu düşünerek ağlarken nasıl ondan korkabilirdi? Annesinden nasıl korkabilirdi?

"Ben gerçek değilim Jack. Ben sadece gerçek olanın bıraktığı bir kalıntıyım."dedi annesi. Jack hiçbir şey anlamasa da içinden bir ses ona doğru yaklaşması gerektiğini söylüyordu. Yine de yaklaşmadı. İçini bir ürperti hissiyatı kaplıyordu. Gerçekten de karşısındaki annesi değildi.

Ardı ardına sorular zihnine akın etti. Gerçekten annesine benzeyen bu kişi onun korkusu muydu? Neden annesi gibi görünüyordu? Bir anda aklına en önemli soru geldi. Yerinde durduğu anda zihni patlama noktasına gelmişti. Neden bu güç onu seçmişti?

"Çünkü sen buna layık olansın Jack. "dedi annesi. Jack annesinin söylediklerine şaşırdı. Korkusunun konuşmasını beklemiyordu. Korkusunun söyledikleri ise onun öfkelenmesine sebep olmuştu.

" Neye layığım? Bir korkak olmaya mı?! "diye bağırdı Jack. Jack'in annesi ona bakarken kafasını salladı.

"Hayır Jack, tam tersine insanlar bu gücü yanlış anladılar. Biz çevik olanların adı Asassin değildir Jack. Biz kovucuyuz. Biz korkmayız Jack. Korkulanı korkuturuz. Korkularımızdan kurtulmak bize güç verir."

"Şimdi sana soruyorum. Neyden korkuyorsun?" dedi annesi. Jack başını yere eğdi. Düşünüyordu. Korkuyordu. Deliler gibi korkuyordu ama başından beri anlamamıştı. Cevabı şimdi fark ediyordu.

" Korkuyorum..... Seni bir daha kaybetmekten korkuyorum anne. "Yavaş adımlarla annesine yaklaşırken içindeki korku ufak parçalar halinde sökülüyordu.

Annesinin eli yüzüne değerken söylediği sözlerle gözleri yeşil ışıkla parladı.

" Artık bir yere gitmiyorum. "

Sarı yıldırımın orta derecesine gelmişti. Yine de söylediklerine göre bu yeterli değildi. Hala yaşıtlarından gerideydi Jack. Ve daha soruları bitmemişti.

"Neden gittin? Burada olabiliyorsan sen de bizim gibi biriydin ve görünüşe bakılırsa güçlüydün de."

Annesi kafasını sallarken yüzündeki gülümseme yerini koruyordu.