တစ်နာရီတစ်သိန်း အစားထိုးချစ်သူ

အခန်း၆၆

ကျီရှင်းရှင်းကဲ့သို့ ကြင်နာတတ်တဲ့သူတစ်ယောက်က သူ့ကို ပွစိပွစိပြောလိမ့်မယ်ဟု တွေးခဲ့ပေမဲ့ သူ့ကိုပွစိပွစိပြောနေသောသူသည်တော့ သူ့ဘေးမှာမဟုတ်ဘဲ တခြားနိုင်ငံတစ်ခုမှာရှိနေတာကြောင့် … တစ်ခုခု ပျောက်ဆုံးနေသလိုပင်။

သူထင်ထားသည့်အတိုင်း ကျီရှင်းရှင်းက ဘယ်လိုနေလဲ၊ လက်ထောက်ကို ဆေးဝယ်ခိုင်းပြီးပြီလား၊ ဆေးရုံသွားဖို့လိုလား ဟူ​သောမက်ဆေ့ခ်ျများ ချက်ချင်း ပို့လာသည်။ သူမ၏လေသံသည် စိုးရိမ်နေပုံရသည်။

စုန့်ရှီးယွီသည် ဖျားနာနေတာကြောင့် အနည်းငယ်ထုံထိုင်းနေပြီး သူ၏စာရိုက်သည့်အရှိန်သည် နှေးနေသည်။

သူမဆီမှ ထွက်ကျလာသော မက်ဆေ့ချ်များကို ကြည့်ကာ သူမပြုံးဘဲ မနေနိုင်။ သူမ၏ မေးခွန်းများနှင့် အီမိုဂျီမျိုးစုံကို ဆက်တိုက်ရောက်လာပြီးမှသာ သူသည် စာရိုက်လိုက်သည် [ရိုးရိုးအအေးမိရုံပါပဲ။ မင်းသာ ကိုယ့်ကိုလာတွေ့နိုင်ရင် အရမ်းကောင်းမှာပဲ။]

ကျီရှင်းရှင်းသည် သက်ပြင်းချ​သောအီမိုဂျီတစ်ခု ပေးပို့ပြီး နောက်တွင် ပွေ့ဖက်နေသော အီမိုဂျီတစ်ခုကို ဆက်ပို့ခဲ့သည်။

နောက်တွင် သူမက [နင်ဆေးကို ထပ်မသောက်ဘူးမလား၊ အဲလိုလုပ်လို့ မရဘူးနော်။ ငါနင့်​ကို အခုချက်ချင်းလာကြည့်လို့တော့မရပေမဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဂရုစိုက်သင့်တယ်လေ။]

စုန့်ရှီးယွီက ဆေးနှင့်သက်ဆိုင်​သော မေးခွန်းကို ရှောင်လိုက်ပြီး [ကျောင်းက ဘယ်အချိန်ပိတ်ရက်ပေးမှာလဲ။ ပိတ်ရက်ကျ ပြန်လာမှာလား။]

ကျီရှင်းရှင်းရဲ့ တုံ့ပြန်မှုက နည်းနည်း နှေးသွားပြီး [ဆောင်းရာသီပိတ်ရက်ကျ ပြန်လာဖို့တွေးထားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ခရစ်စမတ် မတိုင်ခင်လောက်ကျ စောပြန်ရမှာ။ ငါလုပ်စရာလေးတစ်​ခုရှိလို့​လေ။]

စုန့်ရှီးယွီသည် လျင်မြန်စွာ စိတ်ထဲတွင် တွက်ချက်လိုက်သည်။ ခရစ္စမတ်ရောက်ရန် လအနည်းငယ်သာ လိုတော့သည်။

[ဒါဆို ကိုယ်တို့ သိပ်မကြာခင် တွေ့လို့ရတော့မှာပဲ။] သူက မက်ဆေ့ကို စာလုံးတစ်လုံးချင်း ရိုက်ထည့်လိုက်တယ်။ [ကိုယ်မင်းကိုလွမ်းတယ်။]