တစ်နာရီတစ်သိန်း အစားထိုးချစ်သူ

အခန်း၇၅

သူနံပါတ်ကို နှိပ်လိုက်ပြီး အနည်းငယ် ထိတ်လန့်​နေသည်။ ကျီဖန်ယင်း ဖုန်းပိတ်ထားမှာ၊ ဒါမှမဟုတ် တခြားလူ ဖုန်းလာကိုင်မည်ကို စိုးရိမ်နေသည်။

ဒါပေမယ့် စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာတော့ ကျီဖန်ယင်းရဲ့ အသံက ဖုန်းထဲကနေ ထွက်လာသည် "ဟယ်လို?"

ဘိုင်ကျိုးသည် အလွန်အမင်း စိတ်သက်သာရာရသွားပြီး သူပင်မသိဘဲ သက်ပြင်းချမိသွားသည် "အခုတွေ့လို့ရလား၊ ငါလာခဲ့မယ်။"

ကျီဖန်ယင်းက "ကပ်မှချိန်းတာတွေကို လက်မခံပါဘူး"ဟု တုံ့ပြန်ခဲ့ပါတယ်။

ဘိုင်ကျိုး : "ငါ မင်းကို ပိုပေးမယ်။"

ကျီဖန်ယင်း တိုးတိုးလေး ရယ်လိုက်သည်။ "ဆယ်ဆဆိုရင်တောင်လား။"

ထိုအချိန်တွင်၊ ဘိုင်ကျိုးသည် ခန်းမဝင်​ပေါက်သို့ ​ရောက်ခါနီးပြီဖြစ်သည်။ သူသည် ခြေလှမ်းတွေကို ရပ်လိုက်ပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ တံခါးကို ပိတ်ထားလိုက်​ပြီး​ဖြစ်သော်လည်း အတွင်းရေးမှုးချုပ်သည် ထိုနေရာတွင် ရပ်လျက် သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။

ဟုတ်တယ်၊ ဒီမှာ အတွင်းရေးမှုးချုပ်တစ်ယောက်ပဲရှိတာ၊  သူ့အဖေနဲ့အမေရဲ့ အရိပ်တောင်ရှာမတွေ့ဘူး။

အတွင်းရေးမှူးချုပ်၏ အစောပိုင်းစကားများဖြစ်သော 'သခင်​လေးရဲ့အမွေကို ထိခိုက်မှာမဟုတ်ပါဘူး' ကိုတွေးပြီး အေးစက်စွာ နှာရှုံ့ရင်း "ရတယ်၊ ငါပေးမယ်။"

ဘိုင်ကျိုးသည် ထိုစကားကိုပြောပြီးနောက် သိပ်အလှမ်းမဝေးသောနေရာမှ စုန့်ရှီးယွီကို လှောင်ပြောင်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။

ကျီဖန်ယင်းသည် ငွေကိုသာ အရမ်းစွဲလမ်းခဲ့သည်ပင်။ ငတုံးစုန့်ရှီးယွီကသာ  ကျီဖန်ယင်းက သူ့ကို ​ကြိုက်နေသေးကြောင်း ယုံနေသည်။

ဘိုင်ကျိုး၏အမြင်အရ၊ ဤသည်မှာ ကျီဖန်ယင်း၏ဘဝတစ်လျှောက်ချခဲ့သည့် အကောင်းဆုံးဆုံးဖြတ်ချက်များထဲမှတစ်ခုဖြစ်နိုင်သည်။

စုန့်ရှီးယွီဆီမှာ ကောင်းတဲ့အချက်လေးတစ်ခုတောင်ရှိလို့လား။

…

ကျီဖန်ယင်းက ဘိုင်ကျိုး၏အိမ်တွင် တွေ့ရန် သဘောတူလိုက်တယ်။ ဖုန်းချပြီးနောက်တွင် စန်းရှန်းရန်ထံမှ နောက်ထပ်မက်ဆေ့ချ်တစ်ခုကို လက်ခံရရှိခဲ့သည်။