The Book That Will Changed My Destiny

ʚChapter 93ɞ

He looks really lovely, no wonder kung bakit mahal na mahal ko siya. His moreno skin fits him perfectly, ang magulo na nitong buhok ay dumagdag lang sa kagwapuhan niya. And his simple gestures, nakaka in love.

I never knew this kind of man exist. Hindi nga lang sa panahon ko.

Mabilis akong napaiwas ng tingin at napatikhim nang umangat ang tingin niya sa akin. Nagkunwaring galit pa rin.

I felt him held my hand. Nagsimula siyang maglakad kaya nagpatianod na lang ako. Muli na naman akong napatingin sa kaniya, I can't really deny the fact na hindi ko siya kayang tiisin.

“Makakatulong ang sapat na distansya na ito upang hindi ka lamigin.” Pinagpagan niya ang bato bago ako inalalayang umupo.

“Huwag mong tanggalin ang balabal mo. Huwag kang mag-alala, hindi kita tatabihan. Doon ako mauupo upang bigyan ka ng espasyo.” Hindi ako tumitingin sa kaniya at nagkunwari din hindi siya naririnig kahit ang totoo, memorize ko na agad ang mga sinabi niya.

Nagpapakipot na naman ako, ano ba 'yan!

Naramdaman ko na lang na wala na siya sa tabi ko kaya agad ko siyang sinundan ng tingin na naglalakad papunta sa kabilang palibot ng apoy. Malayo siya sa'kin pero katapat ko lang siya.

Pasimple akong tumititig sa kaniya habang abala siyang magpaliyab pa ng apoy.

Umayos ako ng upo at niyakap ang barong niya. It feels like he's just hugging me from behind.

“Ano ba 'yan! Bakit ba ako naaawa sa kaniya?” bulong ko.

Kasi nakakaawa ang mukha niya. Yung expression niya akala mo iniwan ng magulang sa park.

Hay! Panindigan mo yung inis mo, Aecy. Alam kong marupok ka pagdating sa kaniya pero panindigan mo pa rin. Hintayin mong suyuin ka niya kahit mukhang hindi niya alam paano.

Napabuntong hininga ako. He's not gonna suyo me, but he gave me space to calm myself down at para humupa 'tong inis ko sa kaniya.

I placed my elbow on my knees at napasalukbaba, silently glancing at him. Mukha na siyang inaantok.

Kinuha ko ang diary niya na nasa tabi ko lang at binuksan 'yon. Kinuha ko rin ang inipit kong ballpen doon at nagsimulang magsulat.

“𝐃𝐞𝐚𝐫 𝐃𝐢𝐚𝐫𝐲,

𝙷𝚒𝚗𝚍𝚒 𝚔𝚘 𝚗𝚊 𝚊𝚕𝚊𝚖 𝚔𝚞𝚗𝚐 𝚊𝚗𝚘𝚗𝚐 𝚊𝚛𝚊𝚠 𝚗𝚐𝚊𝚢𝚘𝚗, 𝚙𝚎𝚛𝚘 𝚜𝚞𝚙𝚙𝚘𝚜𝚎𝚍𝚕𝚢 𝚔𝚊𝚜𝚊𝚕𝚊 𝚗𝚊 𝚜𝚊𝚗𝚊 𝚗𝚒 S𝚎𝚋𝚊𝚜𝚝𝚒𝚊𝚗 𝚗𝚐𝚊𝚢𝚘𝚗 𝚔𝚞𝚗𝚐 𝚗𝚊𝚑𝚞𝚕𝚒 𝚊𝚔𝚘𝚗𝚐 𝚖𝚊𝚔𝚊𝚋𝚊𝚕𝚒𝚔 𝚜𝚊 𝚙𝚊𝚗𝚊𝚑𝚘𝚗 𝚗𝚊 𝚒𝚝𝚘. 𝙸 𝚊𝚕𝚖𝚘𝚜𝚝 𝚐𝚊𝚟𝚎 𝚞𝚙 𝚖𝚢𝚜𝚎𝚕𝚏 𝚝𝚘 𝚑𝚒𝚖, 𝚙𝚎𝚛𝚘 𝚑𝚞𝚖𝚒𝚗𝚝𝚘 𝚜𝚒𝚢𝚊 𝚊𝚝 𝚜𝚒𝚗𝚊𝚋𝚒𝚗𝚐, "𝙷𝚒𝚗𝚍𝚒 𝚗𝚊 𝚙𝚠𝚎𝚍𝚎." 𝙰𝚗𝚍 𝚑𝚎 𝚊𝚍𝚍𝚎𝚍, "𝙽𝚊𝚒𝚜 𝚙𝚊 𝚔𝚒𝚝𝚊𝚗𝚐 𝚒𝚑𝚊𝚛𝚊𝚙 𝚜𝚊 𝚊𝚕𝚝𝚊𝚛." 𝚃𝚑𝚊𝚝'𝚜 𝚠𝚑𝚊𝚝 𝚑𝚎 𝚜𝚊𝚒𝚍. 𝙽𝚊𝚐𝚙𝚊𝚙𝚊𝚔𝚒𝚙𝚘𝚝 𝚙𝚊 𝚊𝚔𝚘 𝚜𝚊 𝚐𝚒𝚗𝚊𝚠𝚊 𝚔𝚘. 𝙷𝚎 𝚐𝚊𝚟𝚎 𝚖𝚎 𝚑𝚒𝚜 𝚋𝚊𝚛𝚘𝚗𝚐 𝚙𝚊𝚛𝚊 𝚍𝚊𝚠 𝚑𝚒𝚗𝚍𝚒 𝚊𝚔𝚘 𝚕𝚊𝚖𝚒𝚐𝚒𝚗, 𝚗𝚊𝚐𝚙𝚊-𝚊𝚙𝚘𝚢 𝚙𝚊 𝚜𝚒𝚢𝚊 𝚙𝚊𝚛𝚊 𝚖𝚊𝚐 𝚠𝚊𝚛𝚖 𝚕𝚊𝚗𝚐 𝚊𝚗𝚐 𝚜𝚊 𝚙𝚊𝚕𝚒𝚐𝚒𝚍. 𝚃𝚑𝚘𝚜𝚎 𝚊𝚌𝚝𝚒𝚘𝚗𝚜, 𝚝𝚑𝚎𝚢 𝚛𝚎𝚙𝚛𝚎𝚜𝚎𝚗𝚝 𝚕𝚘𝚟𝚎. 𝙰𝚗𝚍 𝚝𝚘𝚍𝚊𝚢, 𝚎𝚡𝚊𝚌𝚝𝚕𝚢 𝚝𝚘𝚗𝚒𝚐𝚑𝚝, 𝚝𝚘𝚐𝚎𝚝𝚑𝚎𝚛 𝚠𝚒𝚝𝚑 𝚝𝚑𝚎𝚜𝚎 𝚋𝚎𝚊𝚞𝚝𝚒𝚏𝚞𝚕 𝚏𝚒𝚛𝚎𝚏𝚒𝚕𝚎𝚜, 𝚊𝚗𝚍 𝚒𝚗 𝚝𝚑𝚎 𝚏𝚛𝚘𝚗𝚝 𝚘𝚏 𝚝𝚑𝚒𝚜 𝚘𝚛𝚊𝚗𝚐𝚒𝚜𝚑 𝚏𝚒𝚜𝚑. 𝙸 𝚔𝚗𝚎𝚠 𝙸 𝚓𝚞𝚜𝚝 𝚏𝚊𝚕𝚕 𝚒𝚗𝚕𝚘𝚟𝚎 𝚊𝚐𝚊𝚒𝚗 𝚠𝚒𝚝𝚑 𝚑𝚒𝚖. 𝙸𝚏 𝚞𝚗𝚒𝚟𝚎𝚛𝚜𝚎 𝚍𝚘𝚎𝚜𝚗'𝚝 𝚊𝚕𝚒𝚐𝚗 𝚠𝚒𝚝𝚑 𝚞𝚜, 𝙸 𝚔𝚗𝚘𝚠 𝚖𝚞𝚕𝚝𝚒𝚟𝚎𝚛𝚜𝚎 𝚠𝚒𝚕𝚕.

𝐍𝐚𝐠𝐦𝐚𝐦𝐚𝐡𝐚𝐥,

𝘈.𝘈.𝘓 (Oops! That's what My Whole name, Aecy Alliyah Laurente)”

Nang matapos akong magsulat ay binalik ko ang diary ni Seb sa tabi ko at napatingin ulit sa kaniya na nakayakap sa katawan nito. Nilalamig siya, kinikiskis niya pa nga ang mga kamay niya sa braso niya.

Naka hubàd ba naman, hindi talaga sapat yung apoy para i-warm ang nararamdaman niya. Well, I feel warmed naman na, isasauli ko na barong niya.

Tinanggal ko ang barong niya mula sa akin at kinuha ang mga gamit ko. Naglakad ako papunta sa kaniya.

Mabilis namang umangat ang tingin niya nang marinig niya ang mga hakbang ko.

Tinaasan ko siya ng kilay nang makalapit ako at hinagis sa kaniya ang barong niya.

“Ikaw yung nilalamig, isuot mo ulit 'yan.” I tried my best to sounds mad, and I did. Napatungo naman siya at parang nanay akong pinapagalitan ang anak ko.

Natatawa tuloy ako. I can't keep my face straight the way he wear his clothes. Para siyang batang hirap na hirap isuot yung uniform niya kasi nagagalit na nanay niya.

Pinatong ko ang mga gamit ko sa isang bato at nilapitan siya. Agresibo kong hinawakan ang damit niya at kunwaring naiinis na tinulungan siyang isuot 'yon.

“Magsususot ka nalang pabalik ng damit mo, hirap na hirap ka pa. Hay, sinabi mo na lang sanang gusto mong bihisan kita! Isa ka pang para-paraan eh.” Gusto kong tumawa kasi nakayuko lang talaga siya. Hindi siya tumitingala sa'kin at parang bata talagang pinapagalitan ng terror niyang nanay.

“Ano? Gusto mo ako pa magbutones ng mga 'yan?!” Hawakan ko pa abs mo niyan eh.

Mabilis niyang hinawakan ang mga butones ng baron niya at mabilis din niya iyong binutones.

I bit my lower lip to suppress my laugh. He's so innocent.

‘But not when you're on top of him, Aecy.’

Napailing ako nang maalala on how he gripped tightly on my belly, on how he l!ck my neck, and on how he svcked my lips. He proved that his gentleness were only depending in situation. He seems so good at it.

Gosh! Erase! Erase! Aecy umayos ka!

“Woah! Ang hot!” Bulalas ko habang pinupunasan ang namumuong pawis sa noo ko.

Napatingin ulit ako kay Sebastian na nakatingala na sa akin ngayon. I crossed my arms and raised my eyebrow.

“Ganiyan! Hindi yung feeling hero ka na bibigay mo lahat sa isang tao tapos walang maiiwan sa'yo, ikaw lang din nags-suffer.” Inirapan ko siya at umupo sa tabi niya.

Ramdam ko pa rin ang titig niya.

“H-Hindi ka na ba galit?” Napatingin ako sa kaniya at napapalunok pa ito habang nakatingin sa'kin.

Natatawa talaga ako sa kaniya. Mukha siyang batang inagawan ng candy.

Palagi na lang bata hinahantulad ko sa kaniya. Wala eh, baby ko kasi siya. Hoy!