Kan ve Büyünün Dansı TR

Özlem ve Yakalanma

Charlotte, derin uykusunda hafif bir kıpırtı hissetti. Engfa, onu kollarıyla daha da sıkı sarmış ve başını Charlotte'un saçlarına gömmüştü. Charlotte, Engfa'nın nefesinin saçlarına karıştığını hissediyordu. Bir anda Engfa'nın dudaklarından dökülen kelimelerle irkildi.

"Seni... çok özledim..." diye fısıldıyordu Engfa. Sesi rüya ile gerçek arasında, tutkulu bir özlemi dile getiriyordu. Charlotte, Engfa'nın sayıklamalarını duydukça, kalbi yavaşça hızlanmaya başladı. "Seni... istiyorum..." diye devam etti Engfa, sesi neredeyse bir dua gibi yankılandı. Charlotte, Engfa'nın bu içten gelen sözlerini duyarken, ona daha da sarıldı, gözlerinde hafif bir gülümseme belirdi. Engfa'nın ona olan derin sevgisi, uykusunda bile hissediliyordu.

Charlotte, Engfa'nın onu sıkıca sardığı o huzurlu anın içinde, Engfa'nın nefesi saçlarının arasına karışırken birden kalçalarında bir sertlik hissetti. Bu his, Engfa'nın uykusundaki masumiyetten daha fazlasını yansıtıyordu. Charlotte'un yüzünde hafif bir gülümseme belirdi. Engfa'nın sayıklamaları ve vücudundaki bu ani tepki, onun ne kadar heyecanlandığını açıkça belli ediyordu. Engfa'nın bu masumca ama tutkulu hali, Charlotte'un kalbinde hem bir sıcaklık hem de bir merak uyandırdı. Onun sevgisinin derinliği, uykusunda bile engellenemeyen bir çekim gücüyle kendini gösteriyordu.

Engfa, uykusundan uyanırken içinde hissettiği yoğun arzuyu kontrol edemediğini fark etti. Gözlerini hafifçe açıp Charlotte'a baktı, ardından iç çekerek, "Özür dilerim, Charlotte..." dedi, sesi hafif bir utanç taşıyordu. "Seni çok istiyorum... çok özledim. Ama senin yorgun olduğunu biliyorum, yine de buna karşı koyamadım."

Charlotte, Engfa'nın bu masum itirafı karşısında hafifçe gülümsedi, içindeki sıcaklık daha da arttı. "Engfa, bu hoşuma gitti," dedi alayla karışık bir tonla. "Eğer istersen... yardımcı olabilirim."

Engfa, Charlotte'un teklifine hafifçe gülümseyerek başını iki yana salladı. "Hayır, sevgilim," dedi yumuşak bir sesle. "Bunun çaresine kendim bakarım. Sen dinlenmeye devam et."

Usulca yataktan kalktı, gözleri hala Charlotte'un üzerindeydi. Onun bu masum ve yorgun haline daha fazla dokunmak istemedi.

Engfa, Charlotte'tan uzaklaşmaya çalışırken, bir anda bileğinde hafif bir çekiş hissetti. Charlotte, onun elini yakalamıştı. Engfa şaşkınlıkla durdu, Charlotte'un gözleri derin bir kararlılıkla parlıyordu.

Charlotte, yavaşça Engfa'nın önünde diz çöktü. O ince, zarif geceliğin içinde, Engfa'nın gözlerine bakarak fısıldadı, "Bırak yardım edeyim..." Sesi hem davetkâr hem de sevecendi.

Engfa, Charlotte'un bu hali karşısında bir an nefesini tuttu. Charlotte'un bu cüretkar ve aynı zamanda naif yaklaşımı, Engfa'nın içindeki arzuyu daha da körüklemişti. Önünde diz çökmüş bu kadın, Engfa'nın kalbini ve bedenini ateşe vermiş gibiydi. Gözleri Charlotte'un üzerine kilitlendi, hissettiği heyecan daha da derinleşti.

Engfa, Charlotte'un yüzüne yavaşça dokundu. Parmağı, Charlotte'un yanağında hafifçe gezinirken, derin bir nefes aldı. "Bunu yapamam, Charlotte. Sen çok yorgunsun," dedi, sesi şefkat doluydu. Ancak içindeki karışık duyguları saklayamıyordu.

Charlotte, Engfa'nın gözlerinin içine kararlılıkla baktı, onun tereddütünü hissetti. "Ama ben senin eşinim, Engfa," diye yanıtladı. Sesi tatlı bir inatla doluydu. "Sana yardım etmek, senin yanında olmak benim görevim. Lütfen, beni uzak tutma."

Engfa, Charlotte'un bu sözleri karşısında bir an için kalbinin daha hızlı attığını hissetti. Onun ısrarı ve sevgisi, Engfa'yı derinden etkiliyordu. "Charlotte..." diye mırıldandı, kararsızlık içinde ama içinde büyüyen arzuyu gizleyemiyordu.