Kan ve Büyünün Dansı TR

Morgana Le Fay'in Hediyesi

Myx, Engfa'yı dikkatlice kucağında taşırken, dostunun yaşadığı acının derinliğini hissedebiliyordu. Engfa'nın bedeninde yankılanan güç dalgaları, Myx'in içinde endişe yaratmıştı. Engfa'nın durumu ciddiydi ve bu acının nedeni, onun içinde uyanan Morgana Le Fay'in hediyesinden kaynaklanıyordu. Myx, Engfa'yı odasına getirip dikkatlice yatağa yatırdığında, Engfa'nın yüzü acıdan bükülmüştü. Gözleri sıkıca kapalıydı ve nefesi düzensizdi.

O anda, Engfa'nın odasına adım atan ilk kişi, endişeli bakışlarıyla Elowen oldu. Hemen ardından, Luther ve Rowena da odaya girdiler. Engfa'nın içinde bulunduğu durumu görür görmez, hepsi de donup kaldı. Bu, onların gözleri önünde hiç görmedikleri türden bir acıydı.

Elowen, kızına doğru bir adım attı, ama ne yapacağını bilemez halde durdu. "Myx, bu ne anlama geliyor?" diye sordu, sesi endişe ve korkuyla doluydu. "Engfa neden bu kadar acı çekiyor?"

Myx, durumu açıklamanın zorluğunu hissederek derin bir nefes aldı. Nazik ama kararlı bir tonla konuşmaya başladı. "Engfa'nın içindeki güç uyanıyor," dedi, gözleri Elowen'in gözlerine dikiliydi. "Bu, Morgana Le Fay'in ona bahşettiği hediyenin uyanışı. Onun gerçek ruh eşiyle olan bağının bir sonucu bu. Ne yazık ki bu uyanış, beklenenden daha yoğun ve acılı bir süreç."

Luther, bu sözleri duyduğunda kaşlarını çattı. "Bu durum, bizim için ne anlama geliyor?" diye sordu, sesi derin bir endişeyle doluydu. "Bu güç kontrol edilebilir mi? Engfa'ya zarar verecek mi?"

Elowen, bir an için derin bir nefes alarak durumu değerlendirdi. "Bu durum, sadece Engfa'yı değil, hepimizi zora sokuyor," dedi, sesi ciddi ama şefkat doluydu. "Ama Engfa bizim kızımız ve onun yanında olacağız. Bu süreç ne kadar zorlu olursa olsun, birlikte atlatacağız."

Luther, Elowen'in sözlerine başını sallayarak katıldı. "Engfa'nın bu süreci atlatabilmesi için ne gerekiyorsa yapacağız," dedi, sesi kararlılıkla doluydu. "Ailemiz bu güçle başa çıkacak kadar güçlü."

Rowena, kızının elini nazikçe tuttu ve başını hafifçe eğerek ona bir öpücük kondurdu. "Biz senin yanındayız, kızım," diye fısıldadı. "Bu acıyı birlikte atlatacağız."

Engfa, aile fertlerinin onun etrafında toplandığını hissettiğinde, içindeki acının biraz hafiflediğini hissetti. Onların desteği, ona bu zorlu süreci atlatması için gereken gücü verecekti. Ancak içindeki bir diğer acı, Charlotte'a olan özlemiydi. Ailesinin yanında olması onu rahatlatıyordu, ama Charlotte'u da burada görmek istiyordu. Onun varlığı, bu acıyı hafifletmenin anahtarı olabilirdi.

Engfa, zorlukla gözlerini araladı ve Myx'e doğru bakarak hafifçe fısıldadı. "Charlotte'u burada görmek istiyorum... Onu çok özledim. Onun da burada olması bana güç verir," dedi, sesi zayıf ama derin bir özlemle doluydu.

Myx, Engfa'nın bu isteğini duyduğunda başını hafifçe salladı. "Onu buraya getireceğim, Engfa. Endişelenme, Charlotte da senin yanında olacak," dedi, gözlerinde kararlılıkla. Engfa'nın bu zorlu süreçte yalnız hissetmemesi için elinden geleni yapacaktı.

Bu sözleri duyan Elowen ve Luther'in yüzleri anında gerildi. Charlotte'un adı bile onlar için bir gerilim kaynağıydı. Luther, bir an için sessiz kaldı, ardından yüzünde ciddi bir ifadeyle Elowen'e baktı. Elowen, eşinin bakışını fark etti ve başıyla onaylayarak, sessizce odayı terk etmeye karar verdi. Luther de aynı şekilde, Engfa'nın başucunda bir süre daha durduktan sonra, odadan ayrıldı.

Odadaki sessizlik, Rowena'nın derin bir nefes alıp sessizce Engfa'nın elini tutmasıyla bozuldu. "Engfa, onların bu duruma alışması zaman alacak," dedi yumuşak bir sesle. "Ama ben buradayım. Seni anlamaya ve desteklemeye devam edeceğim."