Kan ve Büyünün Dansı TR

Umuda Doğru

Charlotte, odada huzursuzca tur atıyordu. Ayak sesleri odanın sessizliğinde yankılanırken, elleri hafifçe titriyordu. Gözleri sürekli kapıya kayıyor, aklında Engfa vardı. Onun babasıyla karşı karşıya geldiği anları düşündükçe, içindeki endişe büyüyordu. Her adımda bu gerginlik daha da artıyordu.

Myx, sessizce Charlotte'u izliyordu. Onun bu halini görmek, kendi içindeki şakacı ruhunu bir kenara itmişti. Derin bir nefes aldı ve Charlotte'un yanına yaklaştı. "Charlotte," dedi, sesi sakin ama nazik bir tondaydı, "Endişelenme. Engfa güçlü bir kadındır. O babasıyla başa çıkabilir. Şu an senin sakin olman önemli."

Charlotte bir an duraksadı, Myx'in sözleri biraz olsun rahatlatmıştı ama hâlâ içindeki korkuyu bastıramıyordu. "Biliyorum, ama... ya ona bir şey olursa? Ya Engfa zarar görürse?" dedi, sesi titriyordu.

Myx, hafifçe gülümsedi ve Charlotte'un omzuna nazikçe dokundu. "Engfa'nın zarar görmeyeceğinden emin olabilirsin. Onun güçlerine güven. Ama bu gerginliği üstünden atman gerekiyor. Biraz kafanı dağıtmak için, Engfa'yla geçirdiğin ilk geceden bahsetmeye ne dersin?" dedi, gözlerinde sıcak bir bakışla. "Belki o güzel anları hatırlamak seni rahatlatır."

Charlotte, bir an şaşırdı. Yüzü hafifçe kızardı ve ellerini göğsünde birleştirdi. "İlk gecemiz..." diye fısıldadı, gözleri hafifçe parladı. Myx'in önerisiyle o geceyi hatırlamaya başladı. Bir anda o anın sıcaklığı içini sardı, yüzündeki gerginlik hafifçe dağıldı.

Myx, Charlotte'un bu değişimini fark etti ve onu cesaretlendirmeye devam etti. "Hadi, o gece nasıldı? Engfa seni nasıl hissettirdi? Biraz anlat, belki bu seni rahatlatır."

Charlotte derin bir nefes aldı, titreyen elleri yavaşça sakinleşmeye başladı. Gözlerini kapadı ve Engfa ile paylaştığı o ilk geceyi hatırladı. "O gece... her şey çok yoğundu," dedi, dudaklarında hafif bir gülümsemeyle. "Engfa'nın bana dokunuşu, o kadar yumuşak ve aynı zamanda o kadar tutkuluydu ki... Kendimi tamamen ona bıraktım. İlk defa biri bana bu kadar yakın ve samimi davranmıştı."

Myx, Charlotte'un yüzünde beliren rahatlamayı görünce hafifçe gülümsedi. "Demek böyle hissettin," dedi. "O zaman o anları hatırlayarak biraz daha rahatla. Engfa senin yanında, her zaman olacak. Şu an babasıyla konuşurken bile seni düşünüyordur, eminim."

Charlotte, Myx'in sözleriyle biraz daha sakinleşti. Derin bir nefes aldı ve gözlerini yavaşça açtı. "Haklısın," dedi, sesi artık daha kararlıydı. "Engfa'ya güveniyorum. Biz birlikte her şeyi aşarız."

Charlotte, düşünceli bir şekilde yatağa oturdu. Myx, yüzünde hafif bir gülümsemeyle ona doğru yaklaşıp, karşısındaki sandalyeye oturdu. Bakışları dikkatle Charlotte'a odaklandı, merakla sorusunu sordu. "Umarım Engfa sana nazik davranmıştır," dedi, gözlerinde hafif bir muziplik parlıyordu.

Charlotte, Myx'in bu sözleri üzerine yüzünde hafif bir kızarıklık hissetti. Elleriyle hafifçe saçlarını düzeltti ve mahcup bir şekilde konuştu. "Evet... çok nazikti," dedi, sesi biraz çekingen ama içten bir tondaydı. "Benim ilk birlikteliğim olduğunu biliyordu, bu yüzden beni asla incitmedi."

Bu sözler Myx'in kaşlarını kaldırmasına neden oldu. Gözlerinde şaşkınlık belirirken, "İlk gece mi?" diye sordu, gözleri büyümüştü. "Sen bir dişi vampirsin, Charlotte. İlk defa mı Engfa ile bu anı yaşadın?"

Charlotte'un yüzü tamamen kızarmıştı. Bakışlarını yere çevirdi, ellerini utançla birleştirdi. "Evet," diye mırıldandı, "ilk defa Engfa ile bu anı yaşadım. Vampirlerin inançlarına göre, ilk birlikteliklerinde ve Kanlı Ay'da ruh eşine verdikleri çiftleşme ısırığı çok önemli. O ısırık, iki ruhu sonsuza kadar birbirine bağlar."