Kan ve Büyünün Dansı TR

Geçmişten Gelen Takıntı

Elysandra'nın ayrılmasıyla birlikte salonu ağır bir sessizlik kapladı, herkes derin bir nefes aldı. Ancak Charlotte'un vücudu titriyordu. Gözleri kararmış, koyu kırmızıya dönüşmüştü. Engfa hemen bu değişikliği fark etti ve yumuşak bir sesle, "Odamıza gidelim, Charlotte," dedi. Ancak içinde bir gerginlik vardı; Charlotte'un kontrolü kaybetmek üzere olduğunu hissediyordu.

Luther, Engfa'ya sert ama babacan bir bakışla, "Bu meseleyi konuşmamız gerek Engfa," dedi. Sesinde kararlı bir ton vardı. "Charlotte'u dinlendirdikten sonra kütüphaneye gel. Bu durumu hafife alacak bir an değil."

O sırada Charlotte aniden hırladı, gözlerindeki kızıl parıltı iyice belirginleşti. Derin bir nefes alarak, hiddetle ama aynı zamanda otoriter bir şekilde, "Hayır!" dedi. "Ben de geleceğim bu konuşmaya!" Sesi hem güçlüydü hem de kararlı, bu ani tepki salondakileri şok etti.

Hem Engfa, hem de ailesi Charlotte'un bu kararlı ve baskın tutumuna şaşırmışlardı. Luther hafifçe kaşlarını çatarak Charlotte'a baktı. Sesi bu sefer daha temkinliydi, "Tamam, kızım, kanını içtikten sonra Engfa ile gelirsin," dedi. Tedirginliği belli oluyordu. Engfa başını hafifçe eğerek onayladı, "Siz gidin, biz de kısa süre sonra geliriz," diye ekledi. Aile, dumanlar arasında sessizce kaybolurken Engfa ve Charlotte odalarında belirdiler.

Odada belirdikleri anda, Charlotte hemen taze kana yöneldi. Ellerinin titremesiyle hızla kadehi kavradı ve büyük bir iştahla içmeye başladı. Açlığı, hissettiği kıskançlık ve öfkeyle birleşmişti. Her yudumda elleri daha da titriyordu, derin derin nefes alıyordu. Engfa, ona yaklaşarak sessizce izledi. Onun bu hâlini anlamaya çalışırken, içten içe Charlotte'un kontrolünü kaybetmesinden endişeliydi.

Charlotte'un her hareketinde Engfa'nın gözlerindeki şefkat daha da derinleşti. "Sakinleş, sevgilim. Her şey yoluna girecek," diye fısıldadı, Charlotte'un omuzlarına hafifçe dokunarak onu rahatlatmaya çalıştı.

Charlotte, Engfa'ya sert bir şekilde döndü ve gözleri kızıl parıltıyla parlayarak üstüne doğru yürümeye başladı. "Bana hemen o cadı ile ilgili her şeyi anlatıyorsun Engfa! Hemen!" diye hırladı, sesi öfkeyle doluydu. Engfa, bu ani çıkış karşısında bir an geri çekildi, gözlerinde korku belirdi. "Sakin ol, Charlotte," diye fısıldadı ama Charlotte onun üstüne yürümeye devam ediyordu.

"Nasıl sakin olayım Engfa? Gözümün içine bakarak seni istediğini söyledi! Sana nasıl baktığını görmedin mi? Gözleriyle seni soydu ve sanki sana sahip oldu!" Charlotte'un sesindeki öfke gitgide daha da büyüyordu. Engfa, geri geri yürüyerek sırtını duvara dayadı, kaçacak yeri kalmamıştı. Charlotte, tam önünde durdu ve parmağını ona doğrulttu. "Şimdi konuş! Kim bu kadın? Geçmişte ne yaşadınız, söyle bana hemen!"

Engfa, hem Charlotte'un öfkesinden korkmuştu hem de onun bu sahiplenici hali içten içe hoşuna gitmişti. Dudaklarında hafif bir gülümseme belirdi. Fakat Charlotte, bu gülümsemeyi görünce daha da hiddetlendi. "Komik mi sanıyorsun Engfa? Beni mi alaya alıyorsun?" dedi, sesi sertleşti.

Engfa hemen ciddileşti, dudaklarını sıktı ve Charlotte'un gözlerine bakarak, "Hayır, değil," dedi. "Ama, Charlotte... dinle..." Sesinde sakinlik vardı ama karşısındaki fırtına yatışmak bilmiyordu.

Charlotte'un gözleri hala öfkeyle doluydu. "O zaman anlat, Engfa. Başla!" diye hırladı. Engfa, aniden ileri adım atarak Charlotte'a sarıldı. Charlotte önce şaşırdı ama Engfa'nın güçlü kolları ve şefkatli dokunuşları onu yavaş yavaş sakinleştirmeye başladı. Engfa, Charlotte'un saçlarını öptü, onu göğsüne yaslayarak sakinleştirmeye çalıştı.

"Bunu benden dinlemeni istemiyorum. Bu kadını en iyi ailem tanır. Benim onunla hiç alakam olmadı, Charlotte. Elysandra sadece takıntılı bir kadındı ve ben hiçbir zaman onu istemedim." Sesinde kararlılık vardı, Charlotte'un kafasını okşarken onu sakinleştirmeye çalışıyordu.