The FOOTBALL Princess

Check out!!

Not an update....

Please read my new story..

Title: Vampire VS Werewolf

Just update chap 1.

Prologue

******--******

I ran as fast as I can, kahit binabalot pa ng kaba at matinding takot itong pagkatao ko. Kahit pa nanginginig bawat parte ng katawan ko, mga kalamnan, at itong puso ko na parang aatakihin na.

Lumalalim na ang gabi at mas nagiging madilim itong gubat kahit pa may buwang nagsisilbing ilaw ay hindi nito napapaliwanag ang loob nang masukal na gubat.

Damn, I never imagine na tatakbo ako nang ganito ka bilis at kahaba. Kahit pa athletes ako never ako tumakbo nang ganito.

Nakakapagod na, nakakahingal.

My foot was tired as I am tired inside, emotionally and mentally. Gusto ko nang sumuko pero hindi ayoko. Kakayanin io ito.

Kanina pa ako tumatakbo,parang walang katapusan at walang hangganan itong madilim at masukal na gubat.

Sh*t why we been through this? Why I am in this breathe taking and trembling situation?

Geeez, ni minsan hindi ko talaga naisip na dadanasin ko ang ganitong sitwasyon. Where my life is in danger.

Umagos na din ang mga luha kong kanina pa nagbabadyang umagos, kuyom ko din ng mahigpit itong kamao ko.

The hell, how can I escape and survive in this situation? DEATH is waiting.

DEATH is in the air.

Any minute, any seconds someone will lunge me and bite me.  Hope is so impossible, hope is invisible.

Damn it.

Wala na talaga akong pag-asang mabuhay. Asan na ba kasi ang sinasabi nilang Mansion? Arrgg. Asan na din kaya sina Davis?

Lalo akong nangamba na maaaring napatay na sila. Arrg. Wala din namang kwenta ang pagsunod ko sa grupo ng mga kaklase naming piniling humiwalay sa amin dahil daw sa takot na baka maging pagkain ng mga werewolf na iyon kapag sumunod sila sa amin dito sa pinagbabawal na gubat. Arrg.. Hindi ko nga din alam kung tama bang maniwalang may ligtas pang lugar dito sa islang ito.

Pero ang daang tinahak nila ay daan patungo sa kabilang buhay. I saw with my two eyes how werewolves lunge and bite them. I was really afraid that time pero nagawa ko pang tumakbo nang mabilis palayo don.

Bumalik ako sa pinasukan nina Davis sa pinagbabawal na gubat.

Paulit-ulit kong tinawag ang pangalan nila Davis, Kristen at nang iba pa pero walang sagot, walang sumigaw pabalik.

Tsk. Naiinis ako na maaaring niluko lang ako ng babaeng iyon, na baka patibong niya lang ito din ito. But I believe na buhay pa sila Davis, sana nga. Sana.

At kapag wala na din sila, geez, kasalanan ko ito, kasalanan ko at naniwala ako sa kanya. Pero somehow I am believing na safe ang pinagbabawal na gubat.

But why does the forest is forbidden? Kung hindi naman pala nakakatakot o walang naninirahan sa loob nito?

There's no safe place here in Island.

There's no chance of survival.

Wala nga ba? Wala nga bang tutulong sa amin?

Arrgg. Sana meron. Pero hindi pa rin maalis sa akin ang kaba at takot.