The FOOTBALL Princess

Chapter 123

THIRD PERSON'S POV

"Kuya Rico, ano bang problema mo?" Renjie shouted out.

Pabagsak na naupo si Rico sa couch.

"Kuya naman lasing ka na naman." Rey said. Tumayo ito mula sa pagkakaupo sa couch kung saan umupo si Rico at binitbit ang laptop na lumipat sa hapag-kainan.

"Kuya naman ehh, umayos ka." Sigaw pa ni Renjie.

Pumikit si Rico, nagulat na lang mga kapatid niya nang humagolgol ito. Nagkatinginan ang dalawa.

"Kuya tama na. Please. Ganito na ka na lang ba lagi? Iinom tapos iiyak?" Rey said.

"How.. How can I stop this... *turo sa mga mata* this tears? Hindi niyo ba nararamdaman itong nararamdaman ko?" Pagsisigaw ni Rico habang patuloy na umiiyak.

"Kuya we felt the same, nasasaktan pa din kami hanggang ngayon but we have lives to live, we have business to manage." Anang Renjie. Tumayo si Rico at nagsusuntok sa wall.

"Two years has been passed pero until now nag-aalala pa din ako sa kalagayan niya. Araw-araw akong nag-iisip kung okay lang ba siya, kung anong ginagawa niya, kung asan siya. Araw-araw akong nahihirapan ni hindi natin alam kung magaling na siya, kung ano nang nangyayari sa kanya. Araw-araw kong pinagdarasal na bumalik na siya. " lintaya ni Rico.

Two years na nga ang lumipas, ang magkapatid di matanggap ang naging disesyon ni Angela lalo na nang malaman nila ang paglala nang sakit nito. Kaya hanggang ngayon si Rico naglalasing at nag-iiyak sa kakaisip sa bunsong kapatid. Nag-aalala.

Si Renjie naman ngayon ang pabagsak na naupo sa couch.

"Until now hindi pa din matrace ang kinaroroonan nila ni Lola." Aniya.

"Nagcheck na din ako nang nga flights and other trip but zero, walang Mae Angela Abenida na bumiyahe papuntang ibang bansa even here in domestic." Anang Rey naman.

Muling napasuntok sa wall si Rico then dumausdos ito paupo sa sahig habang nakasandal sa wall.

Lahat nang paraan ginawa nang magkapatid para makita at mahanap si Gel pero wala pa din, ni bakas ni Gel at nang Señora hindi nila mahanap.

"Hindi ko na alam kung anong paghahanap ang gagawin. Why she hide, why she leave us? Ano bang ayaw niya? Ano bang kinakatakot niya? Ano bang talagang dahilan niya why she leave us, why she go and didn't come back? Bakit?"

"Kuya, maybe this is her decision, maybe this will make her happy." Anang Renjie.

"Happy? Sa tingin niyo magiging masaya siya without us? Without her friends? Without Stanley?"

"But she lives away from pain, away from people who hurt her. Naiisip mo din ba kuya na maaaring dahilan din niya ang pagkamatay ni Mommy, sina Dad and Tita? She used it to run away, para hindi na masaktan para di na mahirapan at para di na niya masisi ang sarili niya sa nangyari kay Mommy." Ani Renjie.

Nakuyom ni Rico ang kamao niya.

"Kuya, what if lets accept it, na talagang gusto niyang kalimutan ang lahat including us, para hindi na siya masaktan pa. Diba mas maganda iyong hindi na siya masasaktan at nang hindi na siya umiyak at hindi na maapektuhan ang sakit niya? Maybe after nang mahabang taon babalik din siya, malay natin magpapagaling lang siya at babalik din. We should wait. Kaysa damdamin ang pagkawala na what if we used this to make a better plan na sa pagbalik niya makasama na natin siya sa iisang bahay." Ani Rey.

Napatingin si Rico dito.

"Anong gusto mong sabihin?" Renjie asked Rey.

"May ginawa akong plano, a wide lot kung saan ang mga bahay nating apat magkakatabi kasama nang kanya-kanya nating pamilya, diba masaya 'yon, na magakakatabi lang at madaling makita ang bawat isa." Masayang paliwanag ni Rey.