The FOOTBALL Princess

Chapter 76

ANGELA'S POV

Napatigil ako sa paglalakad nang makita ang Mommy ni Captain BJ. Nagulat pa ako at tinitigan ito. Nasa loob kami nang school at kakatapos lang nang klase ko.

Ngumiti siyang lumapit sa akin.

"Hija, can we talk?" Nakatitig lang ako sa kanya. Bakit ako? Bakit ako ang gusto niyang makausap?

"Hija."

Hindi ko maiwasang hindi siya titigan. She's look like Captain BJ, parang girl version. Sa mga mata, ilong, hugis nang labi but siyempre mas makinis ang sa mommy niya dahil nga babae, napatitig ako sa labi, napalunok ako. His lips, his soft and kissable lips, naalala ko ang mga halik niya bawat gabi, ang maiinit niyang halik. Geeez, parang palagi ko nang hinahanap iyon, I'm always wanting his lips. Arrrg, hindi pwedeng ganito, na lagi kong hahanap-hanapin siya.

"Hija." Nagulat ako at agad na napaiwas ako nang tingin. Geeez, bakit si Captain BJ nakikita ko sa kanya? Argg malamang dahil Mommy niya 'to, magkamukhang-magkamukha sila.

"Si-sige po." Sagot ko tapos naunang maglakad. Sa isang bleacher kami naupo na harap nito ay ang water fountain.

Magkatabi kami pero sa fountain ako nakatitig, hindi din muna ako nagsalita, I just want her to talk first.

"I am glad to know na my girlfriend na ang anak ko." Napatingin ako sa kanya. Nginitian niya ako.

"I am not his first. Nica was his first girlfriend." Sagot ko.

"But you're the present. You're so beautiful hija." Ngiti niya pang sabi, napaiwas ako nang tingin. Iyon lang ba ang gusto niyang pag-usapan namin?

Hinawakan niya kamay ko na ikinatingin ko naman dito.

"He was a child when I leave him. A three years old child. Because I want to be a well-known designer iniwan ko siya, pinagpalit ko sa pangarap ko, tiniis kong hindi siya makita, mayakap, maalagaan para lang sa pangarap ko but I regreted it all, ang pangarap kong hindi nagtagal, I try to get in touch with him pero sabi nang daddy niya ayaw niyang makita o makausap ako. I tried to be strong and face challenges para dumating ang sa oras na 'to makita at makasama ko din siya, ang makabawi sa kanya pero mukhang huli na ang lahat para mapatawad niya ako. Alam mo ba sobrang mahal na mahal ko siya." She said while tears flowing down from her eyes.

I give her a sweet smile then squeeze her hand.

"Sa kanya mo po sabihin ang mga bagay na iyan." Sabi ko. Hindi naman ako si Captain BJ, bakit niya sa akin sasabihin ang mga ganitong bagay? Wala akong magagawa.

Pinahid niya mga luha niya.

"But he never gave me chance. Kaya nga ikaw ang kinukwentuhan ko baka you can help me."

Kumunot noo ko then I remove her hand. So, gagamitin niya ako?

"Wala po akong maitutulong sa inyo, I know how he feel, I know what he been through nang iwan niyo siya, I feel him, tulad niya iniwan din ako nang ina ko kaya sorry po wala akong maitutulong sa inyo." Mariing sabi ko tapos tumayo ako.

"Please hija, help me. Babawi naman ako sa kanya, as his girlfriend sa'yo ako humihingi nang favor. I lnow you can help me."

Tinitigan ko siya nang mabuti.

"Wala po akong magagawa, if gusto mo po talagang bumawi then make things sa kanya dahil wala along maitutulong."

"Hija, please, alam kong naiintindihan mo ako. Ikaw lang ang magiging paraan ko para mapatawad niya ako." Maang ko siyang tinitigan. Ako ang way?bakit ako?

"Wala po akong magagawa, You can't use me and hindi din po kita naiintindihan. Because we both the same, I also can't forgive my mother who abandoned me, hindi niyo po alam at hindi niyo po nararamdaman ang pakiramdam nang iniwan nang ina, akala niyo ganon lang kadali? Ganon lang kasimple? You don't know how much painful it is. Akala niyo kapag humingi kayo nang tawad at mangangakong babawi eh mawawala na ang sakit, ang poot? No, it is not that easy, not that simple, kasi ang sakit at paghihirap namin nung wala kayo ay mananatili sa amin kahit pa pipilitin niyong burahin, pipilitin niyong bumawi. Kaya pasensiya na po, wala akong maitutulong." Mahabang lintaya ko. Pinipigilan ko lang din ang mga luha ko, hindi ko maiwasang sabihin ang mga bagay na iyon.