The FOOTBALL Princess

Chapter 159

STANLEY'S POV

Susundan ko dapat siya pero may humawak sa braso ko. Nilingon ko ito.

"Hayaan mo muna siya, kakausapin ko na muna siya." Tita Jeane said. Kumunot noo ko.

"Nilihim mo po ito, bakit?" I asked her. Nagkikita kami minsan at sila Tita pero hindi niya man lang nasabi.

"I only did what she want, malaki ang utang na loob ko at nang pamilya namin sa kanya." Seryosong sabi nito. Napatingin ako may Gel, wala na ito. Nakuyom ko kamao ko, I didn't expect na ganito mangyayari kapag nagpakita ako. She didn't show me any emotion, like she missed me or she's longing for me pero wala.

Ganon ba siya kagalit sa akin?

"But Tita sana ginawa mo ang tama." Aniko pa, binalingan ito, nakakunot noo niya.

"Ginawa ko ang tama, Stanley, inalagaan ko siya at prinotektahan mula nang magtago siya, hindi ko man sinabi sa inyo o sa pamilya niya na may alam ako, I still gave her what she needed. Pag-aaruga, pagmamahal at maging karamay niya. I convince her for how many times to go back pero ayaw niya, and what I did is to respect her decision kaya iyon ang ginawa ko. Kung sana nung nasa tabi mo pa siya inalagaan mo siya at hindi binitiwan sana hindi mangyayari ito, alam mo wala din namang ibang sisihin dito kundi ikaw din naman. I knew everything, andoon ako at nakikita ko ang nangyayari, naririnig ko ang kwento kaya sorry Stanley kung nasasabi ko ang mga bagay na 'to because I think you need to heard this." Natigilan ako sa sinagot ni Tita.

Somehow, may point siya. Ang lahat nang ito kasalanan ko and I regreted it all kung sana maibabalik ko lang ang lahat ginawa ko na at tinama pero hindi na ehh. I'll going to take all the blames because I deserve to be blame.

"Huwag mo siyang guluhin, okay naman siya, kung gusto niyang bumalik babalik siya, you don't need to force her, I don't need to tell it to her paulit-ulit." Sabi niya then naglakad na palayo kasunod si Josh.

Nakuyom ko nang mahigpit kamao ko.

Sabi na ehh tama ang instinct ko, tama ang nararamdaman ko sa bahay na iyon. Andoon talaga siya.

Agad kong kinuha ang phone ko at nagdial.

"Confirm." I said.

(Sabi na ehh. So nakita ka niya?)

I heave a sighed.

"Oo pero wala siyang pinakitang emosyon, hindi din nagsalita, ayaw niyang makipag-usap sa akin even touch her tummy." Hindi ko napigilang mainis. Kating-kati na ang kamay kong haplusin ang baby ko, ang anak ko pero she didn't let me touch it. Arrrrggg.

(*sighed* sinabi mo bang hindi natuloy ang kasal niyo ni Abby?)

Sh*t nakalimutan kong sabihin.

"No I didn't. Nakalimutan ko."

(Maybe iniisip niyang may asawa ka na kaya ayaw niyang makipag-usap.)

I heave a sighed.

"Maybe ganon nga. I will try to talk to her again." Bakit kasi nakalimutan ko pa? Tsk, naexcite kasi akong mahaplos ang tiyan niya kaya di ko naisip ang ilang bagay. Arrg kung nabanggit ko ba sa kanya iyon anong magiging reaksyon niya? Sh*t stupid , Stanley.

(So sasabihin ba natin sa kanila?) Aein asked.

"Hindi ko alam."

(Stanley, ngayong nagkita kayo baka bigla iyon lumipat nang bahay.)

"Tsk, naisip ko din iyan. Pero dito naman kami nagkita sa tagaytay hindi naman siguro iisipin niya na alam ko kung saan sila nakatira." Hindi naman niya siguro alam na ako ang nagmamanman sa kanya. Ilang araw ko nang ginagawa ang pagmamanman pero kanina ko lang talaga siya nakitang lumabas, sabi na ehh hindi ako pwedeng tumigil sa pag-aabang. Kaya heto sinundan ko sila at di ko na napigilang magpakita sa kanya.