Chapter 160

3.5K 62 7
                                    

ANGELA'S POV

"Gel." Napalingon ako. Inabot ni Mama sa akin ang isang basong gatas.

"Ayos ka na ba?" She asked.

Uminom ako bago sumagot.

"Okay na po. Medyo masakit lang kapag sumisipa siya." Sabi ko.

"Ayokong manghimasok pero gusto ko lang sabihin sa'yo na kailangan mo ding babaan iyang pride mo." Napabuga ako nang hangin sa sinabi niya.

Pride? I have lot of pride, that's the best weapon I have.

"Have you seen him? Hindi niya inisip na mapahamak siya dahil gustong-gusto ka niyang malapit at makausap." Binaba ko ang baso na wala nang laman.

"Ma, katangahan ang ginawa niya, he know na mapapahamak siya pero ginawa pa din niya." Sagot ko naman.

"Dahil nga mahal ka niya. He just doing way to get a chance to talk to you."

"But we talked Ma, sinabi ko na sa kanya. Ano pa bang gusto niya?" Medyo naiinis na ako, hindi kay Mama kundi da Jerk na iyon. Diba tama naman ako? Nag-usap na kami ano pa bang tawag don? Sinabi ko na sa kanya, pinakinggan ko naman paliwanag niya pero I don't kniw if I'll believe on it pero tapos na din ang mga iyon kaya wala na akong pakialam don.

At isa pa alam niyang delikado ang gagawin niya pero ginawa pa din niya, hindi lang naman ako ang kakabahan at matatakot makita iyon kundi lahat naman nang makakakita sadyang naapektuhan lang ang baby ko sa nadarama kong tripleng takot kaya kumirot ang tiyan ko, oo natakot ako na may mangyaring masama sa kanya, hindi dahil concern ako kundi dahil ayokong sa bahay ko pa siya maaksidente. At may maganda din namang nagawa iyon napababa niya si Stanley, ang walang hiyang Jerk na iyon, napababa na walang nangyaring masama dito.

Ewan ko ba kung nasaan na utak nito, hindi ko alam kung nag-iisip o ano.

"You both need lot of times to talk Gel." Napabuga ako nang hangin.

"But I don't want." Mariing sabi ko.

"*sighed* hindi ka ba naaawa sa kanya?" She asked me. Natigilan ako. Looking him crying touches my heart, I admit it pero kakambal non ay ang sakit nang ginawa niya. Tapos para pa siyang batang nagmamakaawa nang candy. Mahirap makitang nagawa niya ang akala kong imposible niyang magawa pero naisip kong kailangan din niyang mahirapan paminsan-minsan. Move on pero hindi ko maiwasang makaramdam nang ganon.

"Ayaw mo pa bang bumalik sa atin? Alam mo naman siguro kung gaano na sila nahihirapan diba? Gaano ka na nila ka miss."

I clenched my fist. Hindi ayoko, dito lang ako.

"Gel kapag hindi ka pa bumalik lalo lang sasama loob nila sa'yo. I'm convincing you dahil deserve nilang makasama ka, deserve mong makasama sila."

Napabuga ako nang hangin.

"Iisipin ko po muna." Sagot ko lang. Dahil hindi ko alam kung anong gagawin ko, half part telling stay, half part saying go back. Hindi ko maintindihan.

"Alam mo bang hangang-hanga ako sa'yo dahil nagagawa mong maging matatag kahit mag-isa ka lang, na matapang ka na harapin lahat pero ang nais kong sabihin na maling pairalin ang pride at galit, na mali itong ginawa mo. Sinupurtahan kita dahil malaki ang utang na loob ko sa'yo at gusto kitang matulungan dahil alam kong kailangan mo nang kasama at karamay. Physically and mentally." Ani Mama.

Hindi ko alam kong anong isasagot ko kaya nanahimik na lang ako. Kung iisipin nga tama ang sinasabi niya, tama at lahat may katuturan.

"Huwag mong antaying may mangyari pa sa kung sino sa kanila bago ka magpakita, Gel life was too short, before you regret it do the right and choose what will make you happy. May ina at ama ka pa, may mga kapatid na inaasam na makita ka, may lola, at may mga kaibigang umaasang babalik ka na. Gel mahal na mahal kita, tinuring na kitang anak kaya bilang isang ina gusto kong sabihin sa'yo na masakit at mabigat sa loob kapag ang mga anak malayo at hindi mo alam kung anong nangyayari. Soon malalaman mo kung anong piling nang ganon, anong pakiramdam nang isang ina. Pero sa ngayon isipin mong mabuti ang pinagdadaanan nila, pinagdadaanan nang ina mo."

The FOOTBALL PrincessTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon