The FOOTBALL Princess

Chapter 124

WENCY'S POV

"Buti naman at nagsipunta kayo." Aniko sa lahat.

"Siyempre naman birthday mo kaya." Anang Gessalie, naparolled eyes akonang mapadako ang tingin ko sa mgakahawak na kamay nila ni Bryan. Geeez, until now I can't believe it na silang dalawa maiinlove sa isa't isa.

By the way birthday ko pala may 19th birthday, well hindi bonggang handaan ito kundi isang munting salu-salo.

"Kaya nga, birthday nang pinakamaganda kong gf." Ani Solyie, geeez, kinilig naman ako don. Ay oo nga pala boyfriend ko na si Solyie our relationship getting strong running for 1 year and 2 months na, diba akalain mo iyon.

"Ayieeeh, yon ohh." Kantiyaw nang mga naroroon. Napairap ako sa kanila.

"Tama na nga 'yan, tara na pasok sa bahay." Sigaw ko sa kanila.

Makabahay diba akala mo naman pag-aari ko 'to, we're still here sa mansion nila Lola Marivona, hindi kami pinaalis ni Nana nung umalis sina Lola.

Napatigil ako sa paglalakad, naalala ko si Gel, another birthday without her. I heave a sighed, miss ko na siya, miss na namin siya. Saang lupalop ba nang mundo sila nagpunta? Hanggang ngayon wala pa rin kaming balita tungkol sa kanila, hindi namin alam kung saan at ano na nangyari sa kanila. We tried all possible ways to find them pero wala ih, kahit nga ang mga bangkong pag-aari ni Gel binenta na sa iba.

Natatanong ko sa sarili ko kung magaling na ba siya, o kung patuloy pa din siyang lumalaban. Sana magaling na siya at nang bumalik na siya dito. Hindi ko maiiwasang isipin siya sa araw-araw na buhay namin, she's our best friend, a sister, hindi ko kailan man makakalimutan ang tulad niya.

"Wency." Napapitlag ako nang may hunawak sa braso ko.

"Are you okay? Anong problema? Bakit bigla kang natigilan diyan?" Napatingin ako kay Danila.

"I remember her." Mahinang sabi ko, lahat sila natahimik. Oo lahat sila, ang team members nang Black Tigger maliban kay Stanley na wala hindi ko alam kung pupunta at ang bagong mga nembers nang black Tigger na 'yong iba mula sa ibang school na hindi na namin inimbitahan , sina Gessalie, Bryan, Bernie, Danila, Jane, ang bebe ko Solyie, Arvin at Aein, ang magkapatid na Serano hindi daw makakarating.

"*sighed* ako din nga iyon din iniisip ko kanina pa." Anang Aein. Napatingin ako sa kanya.

"Guys, did you asked yourselves about her? I mean kung naitatanong niyo din ba sa sarili niyo kung kamusta na siya, kung ano nang ginagawa niya, kung magaling na ba siya o ano, kasi ako hindi ko maiwasang isipin siya at ang kalagayan niya bawat araw. Alam niyo 'yon yong feeling na miss na miss mo na siya pero wala kang choice kundi ang alalahanin nalang ang mga alala niyong magkasama dahil wala siya, hindi mo alam kung nasaan siya." Hindi ko maiwasang malungkot habang sinasabi iyon.

"Ako, I am asking that too, every nights, hindi ko maiwasang isipin siya." Ani Danila na inakbayan ni Bernie, tsk heto magboyfriend na din sila 10 months na.

"Ako naman, kapag nagdadrive ako naiisip ko siya, naisip ko nga what if hindi siya umalis na sinabi niya sa atin ang kalagayan niya, siguro ngayon kasama natin siya dito, kasama natin siyang makipaglaban sa sakit niya." Anang Aein.

"But she choose to run away from pain, from us." Ani Jane.

"Babalik pa ba siya?" Tanong naman ni Gessalie.

"Siyempre naman. After maghilom ang sakit nang nakaraan, after niyang gumaling. I believe she'll back, babalikan niya tayo, babalikan niya si Stanley." Aniko naman.

"Ofcourse she will." Anang Danila naman.

"What if she won't?" Napatingin kaming lahat kay Arvin. Tsk, pinagsasabi nang isang 'to?