The FOOTBALL Princess

Chapter 52

ANGELA'S POV

"Siguro ang swerte nang kiss ko kaya ka nanalo. Dapat magpasalamat ka sa akin."

Nanlaki mga mata ko sa sinabi niya. Malakas at malinaw pa ang pagkakasabi niyang 'yon. Nasa likuran ko pa naman din ang team mates namin at may ilang mga tao, buti na lang wala sina Coach pero f*ck, madami pa din ang nakarinig non.

Nakakainis ang g*gong Captain BJ, oh need to rephrase it, Ex Captain Bipolar Jerk pala. Talagang ginagalit niya ako.

I gritted my teeth tapos tinakbo siya at pinagpapalo.

"Walang hiya ka." I shouted out habang pinapalo ko siya nang kamay ko.

"What the hell." He exclaimed. Hindi ko siya tinigilan, nakacover na siya nang kamay sa ulo but I didn't stop to beat him. Damn him. How could he announce it to many people? Arrg.

"Letche. Huwag kang gumawa nang kwento." I shouted out. Nagulat ako nang bigla niyang hinuli ang kamay ko at sinamaan ako nang tingin. Sinubukan kong alisin ang pagkakahawak niya sa kamay ko pero lalo lang niya itong hinigpitan.

"Tss. Pahalata ka masyado. Gusto mo halikan kita sa harap nang mga nila?" He said seriously. Napaatras ako tapos tinulak siya.

"No way! Jerk." I shouted out tapos padabog na tumalikod at umalis. Nakakayamot talaga ang walang hiyang 'yon. Arrrg.

Napahiya ako don huh. Bakit ba kasi ganon reaksyon ko? Arrg. Pahalata nga ako sa ginawa ko. Arrrgm bwisit kasi. Bwisit ang walang hiyang Bipolar Jerk na iyon.

Papasok na ako nang quarters namin pero humarang si Coach Sany. Kinunutan ko ito nang noo. Ano na namang kailangan nang lalaking 'to? Huwag niyang sabihin na isusumbong pa din niya ako, tsk huwag siyang magkakamali nanalo kaya ako.

"What's now? I win diba?" Nakacross arm kong sabi.

"Yeah I know. But Angela you need to stop this." Kumunot lalo ang noo ko.

Geeez, akala ko ba maliwanag na ang deal namin? Arrrg. Ano na naman 'to?

"Coach we made a deal, it is clear na nanalo ako so it means you should stop pushing me to stop playing. Arrrg. " pangatwiran ko na hindi ko na napigilan anv inis.

"Pero Angela what about your s--" I cut him off bago pa niya sabihin ang ayokong marinig. Paulit-ulit na lang ba? Hanggang kailan? Hanggang kailan nila itutulak itong sakit na inaakala nila? Damn it, paulit-ulit ko na lang bang sasabihin na I AM FINE? NA WALA AKONG SAKIT?

I clenched my fist.

"Stop it Coach. I had enough of this." Seryosong sabi ko tapos nilagpasan siya pero hinila niya ako.

"Angela, listen and understand. Diba the doctor warned you after the operation, nakalimutan mo na ba?" Napatitig ako kay Coach. How could he know it?

"Paanong?" Aniko. Saan naman niya napulot ang mga bagay na 'to? Arrg.

"I know everything Angela. Kaya stop this before it's too late." Tinabig ko kamay niyang nakahawak sa braso ko. Nag-iinit ang gilid nang mga mata ko, I tried to stop the tears but I was failed, tuloy-tuloy lang ang agos nito.

"I am fine Coach. Kung ano at kanino mo nalaman o narinig iyon mali sila, mali kayo." Aniko tapos mabilis na nagpunta sa kwarto ko.

I close the door and sat down at the bed and cried. Kailan ba sila matitigil? Napapagod na ako sa paulit-ulit na sabihin at ipaintindi sa kanila na wala akong sakit. Damn that. Ilang beses ko bang sasabihin? Ako na ang nasasabi dahil ko at ramdam ko na I am fine and healthy.

I shouted out and grab those pillow and throw it anywhere.

Bakit ba kasi nangyari iyon sa akin? Bakit kasi inoperahan pa ako? Arrrgg. Letche, nakakainis, nakakairita, nakakagigil, nakakagalit.