Duygu bütün gece düşünmekten uyuyamamıştı . Sabah Yılmaz Duygu'dan önce uyanıp saçlarına öpücük kondurdu . Kollarını beline dolamış boynuna öpücükler bırakırken Duygu gözlerini açtı .
"Günaydın "
"Günaydın " dedi Duygu Yılmaz'a dönüp kollarını Yılmaz'a sararken .
"Uyucak mısın "
"Evet yorgunum "
Yılmaz bir şey dememiş Duygu uyuyana kadar beklemişti . Sonra yataktan kalkıp salona indi .
Karaca ve Azer aralarında Savaş'la birlikte hala uyuyolardı . Savaş onlardan önce uyanıp aralarına oturdu . Bi annesine bi babasına bakıyordu . Sonra annesinin tarafına dönüp saçlarını çekiştirmeye başladı . Karaca çok geçmeden uyanmıştı . Saçlarını Savaş'ın elinden kurtarıp konuşmaya başladı .
"Sen uyandın mı he " diyip Savaş'ın karnına öpücükler bıraktı .
"Hadi babayı uyandıralım tamam mı "
Karaca Azer'in yanagına uzun bir öpücük bırakıp geri çekildi . Savaş'ta annesinin ne yaptığına bakıp babasının yanagına yüzünü koydu . Sonra kendince uyanmayan babasına kızan bir seyler söylüyordu . Karaca Savaş'ın bu haline gülerken Azer hala uyuyordu . Savaş hala uyanmayan babasının yanağına vurup uyanmasını saģladı .
"Ama böyle olmuyo ki Savaş bey bi kere de güzel uyandırsanız nolur sanki" diyip Savaş'ın elini öptü .
"Sen uyanmadın bi kere oğlumuz ne güzel yanağına yüzünü koymuş uyanmanı beklemişti "
"Özür dilerim oģlum uyanamadım " diyip oğlunun basını okşayıp öptü . Sonra Karaca'ya dönüp dudaklarına uzun bir öpücük bıraktı .
Duygu uyanmış yanında Yılmaz'ı göremeyince salona inmişti . Mutfaktan sesler geldigini duyunca o tarafa ilerledi . Bir seylerle ugrasan kocasinin beline kollarini sardı .
"Günaydın "
"Günaydın Duygum günaydın prenses " diyip Duygu'nun karnını okşadı . Duygu gülümseyip Yılmaz'ın çektigi sandalyeye oturdu .
"Yılmaz"
"Efendim"
"Ben sana bir sey sorucam ama dogru söyle tamam mı nolur "
Duygu aklını kurcalayan şeyi soracaktı artık .
"Sor güzelim tamam söz "
"Sen bi kızımız olacagı icin mutlu musun yani erkek olsun istemiyo muydun "
Yılmaz saskinca Duygu'nun yanina gidip elini tuttu .
"Bu nerden cikti simdi "
"Soruma cevap ver lütfen "
"Tabiki de mutluyum ben ilk cocugumuzun kız olmasını istemiştim zaten . Kız oldugunu duyunca çok sevindim "
"Gerçekten mi "
"Gerçekten " diyip sarıldı Yılmaz . Elini Duygu'nun karnında gezdirdi .
Azer kucagında Savas'la oynayarak merdivenlerden iniyordu . Arkalarında da Karaca ce Fadik vardı . Yılmaz her şeyi hazırlayınca kızlara bi iş kalmamıştı .
"Aç bakalım ağzını uçak geliyo " diyip oğlunu meyve yediriyordu Azer . Herkes bu haline gülerken Azer gayet mutlu görünüyordu . Hayalleri gerçek olmuştu en azından şu anlık bir kısmı .
Akşam Koçovalılar'ın gelecek olmasıyla evde hazırlık yapılmaya başlanmıştı . Seher ve Akın'ın dügünü için herkes çok mutluydu . Yamaç peki o nerdeydi ? Bir süredir kimse ulaşamıyordu ona . Seher bu durum yüzünden üzgündü . Duygu'yu mutfakta tek basına yakalayan Yılmaz kollarını beline dolayıp saçlarını kokladı .
"Ya biri gelicek simdi bırak "
"Karımsın kızım bir şey olmaz "
Kendine çevirip öpecegi sırada emekleyerek mutfaga gelen Savaş ağlamaya başlamıştı . Yılmaz yine istedigini alamamıstı . Duygu ve Savaş gülerken Yılmaz somurtuyordu . Yılmaz pes etmiş balkona cıkmıştı . Oğlunu almaya gelen Azer'de Savaş'ı öpüyordu .
"Aferin oğlum böyle devam . Bu amcan annenle benim özel anlarımızı bozdu hep "
Savaş babasının dediklerine gülüyordu . Nihayet aksam oldugunda Savas'da birkac saatlik uykudan sonra bütün aileye katılmıştı . Odadan çıkan Seher Savaş'ın sesini duymuş Savas'ı da alıp asagıya inmisti .
"Bakın kim geldi "
"Savaş" diyip gülücükler yolladı hepsi . Herkesin tek tek sevmesiyle Savaş babasının kucagında kendine yer edindi . Basını babasının gogsune koymus evdekileri izliyordu .
Konu Yamaç'a gelince Seher basını eğdi . Akın elini tuttu destek olmak istercesine . Üzgün olduğunu biliyordu Seher'in . Bu konuda kendini suçlamasını istemiyordu .
Yamaç kendini eve atabilmiş uykuya bırakmıştı . Olanları düsünüyordu . Ağzından çıkan isim ise hala Seher'di . İnsan birini sevmekten hemen vazgecebilir miydi ? Severken daha çok mu hata yapardı ? Bunların hepsini düsünerek kendini uykuya bıraktı .
Herkes gittiginde Savaş uyumuş Karaca'da yan odadaki camın önüne geçmiş yaşadıklarını düşünüyordu . Azer Karaca'yı odada bulamayınca aralık olan kapıdan içeri girdi . Karaca'nın yanına gidip kollarını beline doladı .
"İyi misin "
"Evet " dedi Karaca gözlerini silerek .
"Niye aģlıyosun simdi güzelim "
"Ben yasadıklarımızı düsünüyodum öyle bi an kötü oldum "
"Hepsi geçmişte kaldı bak simdi çok mutluyuz "
Azer biraz durup tekrar konustu .
"Yamaç'ın adı gecti diye böylesin dimi " Karaca ellerini yüzüne koyup Azer'in gögsüne basınö koydu . Azer ağlayan karısının basına öpücükler kondurdu .
"Şş ağlama "
"Azer ben ona kızmıyorum artık biliyo musun . Bazen Seher onunla birlikte olsaydı kalbi iyilesir miydi diye düsünuyorum "
"Biliyorum güzelim bazen bende düsünüyorum "
"Gerçekten mi "
"Evet ben kardesim icin en iyisini istiyorum Karaca . Yani ne Akını ne Yamaçı istedim gerci ama iste bizim kız abini secti napayım "
Azer ellerini Karaca'nın yanaklarına koyup alnına öpücük kondurdu .
"Kimse icin aglamak yok bir daha tamam mı "
"Tamam " diyip basını Azer'in omzuna koydu Karaca . Odadan Savaş'ın aģlama sesini duyunca ikiside odaya gitti .
"Annecim" diyip kucagina aldı Savaş'ı . Üçü yine birlikte sarılarak uyudular .
Bu bölümü de atıp ders çalışmaya gidiyorum tekrar . Hadi görüşürüz 🌹
Oy kullanmayı ve yorum yapmayı unutmayın lütfen . İyi okumalar 🦋
