Yılmaz uyanmıştı. Duygu uyandığından beri yanına gidememişti. Duygu hastaneden gitmek için hazırlandığında son kez Yılmaz'ı götmek istedi. Kapının ucundan ona bakıp çıkışa doğru yürümeye başladı. Yılmaz Duygu'yu farketmişti arkasından bağırmaya başladı. Kendini zorlayarak yataktan kalkmış koridora çıkmıştı. Duygu'yu görünce arkasından bağırdı.
"Duygu gitmicegine söz verdin gidemezsin"
Duygu oldugu yerde kalmis gözlerindeki yaşlarla Yılmaz'a döndü.
"Yanında olduğum sürece sana zarar gelicek ölmeni istemiyorum niye anlamıyosun"
"Sen bıraktığında yaşıcak mıyım sanki"
Herkes dikkatlice onları seyrediyordu. Yılmaz eli yarasının üstünde Duygu'nun yanına gitti.
"Gitme" elini Duygu'nun saçlarına götürüp okşadı. Yüzüne doğru eğilip öpmeye başladı. Nefes nefes geri çekildiginde dediğiyle herkes şok olmuştu.
"Evlen benimle" Duygu'da şaşırmıştı. Böyle bir şey beklemediği açıktı. Hiçbir şey diyememiş öylece kalmıştı. Serdar hastaneden çıkıp hızla arabayı sürmeye başladı.
**
Azer ve Karaca'da uyanmış salonda oturuyorlardı. Karaca'nın her geçen gün artan ağrıları onu daha da kötü hale getiriyordu. Azer dışardayken gelen ağrıyla derin derin nefes alıp veriyordu . Sakinleşmiş koltuğa uzanmıştı. Azer kapıdan girince Karaca'yı göremedi. Seslendi hemen.
"Karaca"
"Burdayım" diyip elini kaldırdı Karaca.
"Noldu güzelim ağrın mı var "
"Biraz geçti ama iyiyim"
"Hastaneye gidelim "
"Azer doktor olacagini söyledi ya zaten yapma lütfen sakin ol"
Azer alnina öpücük kondurup korkuyla nefes alip verdi.
**
Serdar eve gelmis kendini banyoya atmisti. Soguk suyun altina kendini atip hüngür hüngür ağlamaya başladı. Peki neden ağlıyordu ne olmuştu?
**
Akın Seher'i hastane sürecinde hiç yalnız bırakmamıştı. Yılmazlar çıktığında o da kafası dağılsın diye Seher'i almış deniz kenarına götürmüştü.
**
Yılmaz çıkmak için çok ısrar etmişti doktora. Kendini yormaması sartıla çıkarmıştı doktor. Kolu Duygu'nun omzunda eve girmislerdi. Karaca ne olduģunu bilmediğinden şaşırmistı.
"Noldu iyi misin Yılmaz neyin var " dedi ellerini yanaklarina koyup
"Iyiyim Karaca önemli bir seyim yok sakin ol lutfen dedi Karaca'nin elini tutup karninin üstüne koydu.
"Güzelim sakin ol nolur "
"Ben odaya cikayim aksam konusuruz "
Duygu Yılmaz'ı odaya cıkartırken Fadik'te bir sey demeden kendi odasina cekilmisti. Yılmaz'ı yavaşça yatağa yatırıp kapıya yöneldiğinde Yılmaz bilegini tuttu Duygu'nun.
"Benimle kal "
Basini sallayip yatagin karsisindaki koltuga oturdu Duygu. Yilmaz gözlerini ona dikmiş bakmasını bekliyordu.
"Duygu bakmicak misin konusmicak misin benimle"
Yılmaz yataktan kalkmaya calisinca Duygu durdurmustu.
"Dur napiyosun yaran kanayacak" diyip elini gögsüne bastırdı yatması için. Yılmaz görmek istedigi gözlere kavusmuştu canının yandiģini unutmuştu çoktan. Elleri Duygu'nun saclarinda gezinip yanagina gecti ordan. Duygu gözlerini kapatmış kendini bırakmıştı. Dudaklarında hissettiği elle açtı gözünü . Bu sefer o dayanamamış öpmüştü Yılmaz'ı . İkiside sarılıp uzanmışlardı yatağa .
