Verwachtingen - Deel 2 Passie op het HBO serie

Deel 9

'Ga maar zitten hoor' zegt Jeff als hij gebaart naar de stoel tegenover een klein bureautje. 'Wil je koffie?' vraagt hij.

'Ja lekker' antwoord ik.

'Kijk dat is al het eerste goede antwoord als je hier wilt komen werken' lacht hij naar me.

'Wil je een speciale koffie? We hebben alles hier namelijk' knipoogt hij.

'Hm, doe maar iets wat je aanraadt' zeg ik blij.

'Komt eraan' zegt hij.

Een paar minuten later komt hij aan met twee grote koffiebekers.

'Mijn persoonlijke favoriet' zegt hij. 'Karamel Latte'

'Het ruikt heerlijk' zeg ik.

Hij gaat niet achter het bureau zitten maar gewoon op de stoel naast me. Het komt zo veel minder formeel over en daardoor voel ik me eigenlijk veel meer op mijn gemak.

'Dus, normaal gezien hebben we een wachtrij voor deze baan omdat het salaris erg aantrekkelijk is maar ik zat voor vandaag met mijn handen in het haar omdat een student plotseling gestopt is en geen van de wachtende studenten konden vandaag. Toen kwam Dylan, als reddende engel met jou langs' vertelt Jeff.

Wow, ik wist niet dat dat zo was. Ik snap het wel want het salaris is veel beter dan een gemiddeld bijbaantje.

'Heb je al werkervaring?' vraagt Jeff.

Kut, dit is het dan. Nu moet ik gaan vertellen dat ik nooit gewerkt heb.

'Eh, eigenlijk niet'

'Ah oké, nou dat is helemaal geen probleem want in het begin koppelen we je aan een andere student en die kan je inwerken. We serveren hier alleen koffie dus dat is het enige wat je moet kunnen maken en dat kunnen we je zo leren. Verder hebben we alleen donuts, taart en cupcakes maar die krijgen we zo aangeleverd. Daarom mogen studenten hun lunch hier gewoon opeten die ze in de kantine halen of zelf mee nemen'

Mijn god, wat een opluchting.

'We hebben hier kleding, die kan je hier laten en dat wordt elke dag gewassen dus dat betekend dat je niks zelf hoeft mee te nemen kwa kleding. Plus, het voordeel van hier werken is de hele week door vijftig procent personeelskorting voor jezelf. Voor je vrienden krijg je vijfentwintig procent korting.'

'Het klinkt allemaal geweldig' zeg ik.

'Het is ook heel leuk werken hier, al zeg ik het zelf' lacht Jeff. 'Het team is super gezellig, en Dylan ken je natuurlijk al. Er is alleen één ding wat even belangrijk is om te weten. We zijn wel opzoek naar iemand die tien uur in de week kan draaien, net als de student die gestopt is'

'Dat is precies waar ik naar op zoek was' zeg ik.

'Nou, helemaal perfect. Bij deze ben je dan aangenomen. Ik zal het contract opmaken en die kan je dan je volgende werkdag tekenen.'

'Echt?!?' vraag ik verbaasd.

'Ja' zegt hij lachend. 'Ik heb je wel al gelijk een gunst te vragen' zegt hij wat twijfelend.

'Of ik vandaag kan beginnen?' vraag ik. Dat had Dylan me al verteld.

'Ja, zou je heel toevallig kunnen vandaag?'

'Ja ik kan hier om één uur weer zijn' zeg ik.

'Je bent helemaal geweldig wist je dat' zegt hij. 'Laten we maar proosten, met koffie' lacht hij.

De koffie smaakt heerlijk. Ik denk dat dit ook mijn favoriet is.

Ik geef Jeff mijn kledingmaat door zodat mijn kleding om één uur klaar ligt. Hij koppelt me inderdaad aan Dylan, omdat we veel dezelfde uren werken. Daar ben ik erg blij om.

Ik heb gelijk een brede glimlach als ik naar buiten loop. Dylan wacht daar op me.

'En, het ging goed hè? Ik zie het aan je' zegt hij.

'Ik ben aangenomen, en jij bent degene die me inwerkt' lach ik naar hem.

'Nice! Het is ook toevallig dat ik vandaag van één tot vijf werk want normaal doe ik de ochtend shift op deze dag. Maar voor nu komt het wel heel goed uit'

'Echt heeeeel erg bedankt' zeg ik tegen Dylan en daarna geef ik hem een knuffel. Hij slaat gelijk een arm om me heen om me terug te knuffelen. 'Geen probleem hoor' zegt hij.

Ik schrik op als ik iemand zijn keel hoor schrapen.

'Én, hoe ging het krullenbol?' hoor ik Jack zeggen. Ik herken gelijk zijn stem.

Ik laat Dylan los en hij zet een stapje opzij.

'Ja ik ben aangenomen' lach ik vrolijk. 'Allemaal dankzij Dylan'

'Hey' zegt Dylan een beetje onverschillig tegen Jack.

'Ow, jij bent de gekke ex toch' zegt Jack terwijl hij Dylan strak aankijkt.

'Wa..JACK!' zeg ik boos. 'Je weet helemaal niet waar je het over hebt, jezus'

'Sorry, let maar niet op hem' zeg ik tegen Dylan. 

Waarom is hij zo aardig als hij me appt en als ik hem dan echt zie is het een eikel?

'Maakt niet uit. Ik zie je vanmiddag weer' zegt hij terwijl hij Jack aankijkt. Dylan geeft me nog een knuffel en geeft me een kus op mijn wang. 'Gefeliciteerd' zegt hij en dan loopt hij weg.

Nu sta ik hier alleen met Jack. Geweldig.

'Waarom moet je nou zo tegen hem doen, hij doet letterlijk niks verkeerd' zeg ik nog steeds boos tegen Jack.

Jack lacht alleen maar. 'Je hebt het echt niet door' zegt hij dan.

'Wat?' vraag ik.

'Niks, een mannen ding' zegt hij.

'Wat, nee. Je legt het maar uit want in mijn ogen gedraag jij je zonder reden als een eikel' zeg ik.

'Oké dan' begint hij. 'Jij weet ook hoe hij zich gedragen heeft tegenover Jess en Denise. Dat is ten eerste niet oké, wat zijn excuus ook is. En ten tweede, die kus op je wang. Dat was niet om je te feliciteren, dat was om mij uit te dagen'

'Ja dag hoor' zeg ik dan.

'Geloof het of niet, het is de waarheid. Je bent toch niet blind, krullenbol. Je zien hoe hij naar je kijkt'

'WAT?!? Nou ga je echt te ver hoor, je ziet dingen die er niet zijn. En noem me niet zo!!'

Jack grijnst alleen maar naar me. Die stomme groene ogen blijven mijn aandacht vasthouden.

'Die jongen heeft al minstens twintig keer in zijn gedachte jou uit dat korte broekje geholpen en dat hemdje van je nog lager naar beneden getrokken' zegt hij dan.

'JACK!' zeg ik boos en ik duw hem tegen zijn borst. Ik haat mezelf door het gevoel wat ik krijg als ik zijn borstkas aanraak.

Hij moet daardoor alleen maar hardop lachen. 'Zo onschuldig' lacht hij.

'Wat wil je beweren dat jij niet zo heb gedacht dan' daag ik hem uit.

'Oh schat, mijn gedachten zou jij niet aankunnen. Toen ik je zag stelde ik me al voor dat ik dat jurkje van je lijf zou scheuren, laat staan waar ik allemaal aan dacht na het gesprek wat we die avond hadden' zegt hij als hij een stap dichterbij me zet.

'Jack.' Zeg ik waarschuwend tegen hem, zodat hij niet nog dichterbij komt.

'En aan wie denk jij s 'nachts dan Lara? Over wie droom jij?' vraagt hij als hij toch nog een stap dichterbij zet.

'Wat? Hoe weet je dat?' vraag ik verbaasd. Ik denk gelijk terug aan mijn droom van vannacht.

'Wat? Krullenbol, geef je nu echt toe dat je over me gedroomd hebt?' zegt Jack

Kut.